Welk actueel nieuws valt er te rapen in Rusland?
Egypte doet voor de derde keer mee aan een WK-eindronde, na 1934 en 1990. Bij die laatste deelname in Italië waren de Farao’s ingedeeld in groep F met Engeland, Ierland en Nederland. Ze eindigden toen laatste en sprokkelden twee punten, na gelijke spelen tegen Nederland (1-1) en Ierland (0-0).
En net als de meeste fans in het Afrikaanse land is ook bondscoach Héctor Cúper optimistisch gestemd, want de schouderblessure van sterspeler Mohamed Salah – opgelopen in een trekduel met Real Madridaanvoerder Sergio Ramos – zou tot het verleden behoren.
‘In ons midden hebben we nu opnieuw één van de beste voetballers ter wereld. Mo is de Egyptische Messi. Maar we kunnen niet alleen op hem vertrouwen. Natuurlijk blijft Salah de vedette, het is echter ook mogelijk dat de keeper of iemand van de defensie opstaat om ons te redden.’
Suikerfeest
Na twintig jaar mag Marokko nog eens meespelen op het WK voetbal. Het leidt in eigen land tot dolle toestanden, want veel inwoners zijn dolgelukkig met dit gegeven. De straten kleuren rood in de grote steden Rabat, Marrakesh, Tanger, Fez en Casablanca, terwijl de WK-kledij over de toonbank vliegt.
De selectie van de Franse bondscoach Hervé Renard vertrok donderdag naar Sint-Petersburg voor de confrontatie tegen Iran. Middenvelder Karim El Ahmadi (33) wijst graag op een leuk en interessant detail voor de vele moslims in de selectie. ‘Het einde van de ramadan wordt gevierd met het Suikerfeest’, weet de Feyenoordprof. ‘Hopelijk kunnen we na de wedstrijd een mooi feestje bouwen.’
Bert van Marwijk, de bondscoach van Australië, maakt zich weinig begoochelingen. Kwalitatief is zijn ploeg puur theoretisch tegenover Frankrijk kansloos. ‘Veel van mijn jongens spelen in de Engelse tweede klasse, dat is ook ons niveau. Terwijl onze tegenstander momenteel een van de beste teams ter wereld is.’
Maar de 66-jarige Nederlander beroept zich op zijn ervaring uit het verleden om de spelers te overtuigen. ‘Ze moeten gewoon zichzelf blijven. Dan grijp ik terug naar het WK-eindrondeduel van 2010 tussen Brazilië en Oranje. Na 25 minuten konden we zomaar met 3-0 achter staan, we keken te veel tegen hun vedetten op. Ik zei tegen Frank de Boer dat, als we bij rust 1-0 konden houden, we nog een kans hadden. Het lukte, want we herpakten ons en wonnen uiteindelijk. Deze jongens hebben een uitzonderlijke teamgeest, zijn enorm leergierig en gaan voor elkaar door het vuur.’
Dubbele nationaliteit
Ruim dertien procent van de WK-deelnemers komt uit voor een land waar hij niet werd geboren. Nog nooit waren er op een eindronde zo veel spelers met een dubbele nationaliteit. Vooral Marokko, Senegal en Portugal hebben een kern met een grote hyperdiversiteit. Bij het Noord-Afrikaanse land werden er slechts zes profs geboren en getogen in het land zelf. Tot de jaren negentig was bij de WK’s, sinds 1950, het percentage voetbalmigranten nooit hoger dan vijf procent. In 2010 kwamen we voor het eerst uit boven de tien procent. Senegal is een voormalige Franse kolonie, vandaar dat veel spelers daar werden geboren. Voor Portugal geldt hetzelfde met Angola en Brazilië. Alleen dat laatste land stelde op een eindronde nog nooit een speler op die niet in Brazilië werd geboren. Een unicum.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier