Hij is amper begonnen bij Tottenham, en José Mourinho mag al meteen terug naar Old Trafford, waar hij iets meer dan een jaar geleden werd ontslagen.
‘Ik ben bescheidener geworden.’ Als een ander man, zo presenteerde José Mourinho zich een week of twee geleden bij zijn aanstelling als manager van Tottenham. Geen perskat die dat geloofde. Hetzelfde had Mourinho immers beweerd toen hij een tweede keer bij Chelsea passeerde, na zijn avontuur bij Real Madrid.
Wie Mourinho binnenhaalt, gaat voor een vakman. Dat onderstrepen ze allemaal. Maar Mourinho betekent ook trouble. Ook dat onderschrijft iedereen. Wanneer? Wellicht al wat kiemen in januari, bij de eerste transferperiode. Want dan zal José zijn inventaris klaar hebben van het spelerspotentieel van de Spurs. En dan zal hij gegarandeerd bij voorzitter Daniel Levy zagen om transfers. Geloof maar dat op zijn wish list grote namen à la Gareth Bale terecht zullen komen. En dan begint het, vermoedt iedereen, want Levy, dat is een voor- zichtige op de transfermarkt. Zo was het ook bij Chelsea, Real Madrid en Manchester United, de ploeg waar Tottenham vandaag/woensdag te gast is op speeldag 15 van de competitie.
Benieuwd of het ook daar zo’n grote Mourinhoshow wordt, zoals onlangs uit bij West Ham, voor zijn debuut met Tottenham. Normaal is zo’n Londense derby vijandig. Dit keer niet. José schudde handjes met alle mascottes, ging op de foto, stond tussen de twee teams, kreeg applaus. Iedereen blij, al had eerder de Tottenham Supporters Trust kritische kanttekeningen gezet bij de keuze van de Spurs in een brief aan de directie. Want had Mauricio Pochettino geen lijn uitgezet met de ploeg, een keuze voor jong en attractief? En stond Mourinho daar niet haaks op qua filosofie?
Interessant wordt de strijd in de strijd vanavond ook die tussen Mourinho en Ole Gunnar Solskjaer, zijn opvolger in de dug-out op Old Trafford. De problemen van Mourinho begonnen na het seizoen 2017/18, zijn tweede als manager van United. De ploeg had dat seizoen, zo wezen de statistieken uit, een beetje overgepresteerd: meer goals dan expected en minder tegengoals dan mocht worden verwacht, dankzij een uitstekende David de Gea. Mourinho vond dat de verdediging moest worden versterkt, schreef wat namen op en diende dat lijstje in. De board weigerde er een paar en koos voor anderen. Daarop ontspon zich een bittere strijd in het najaar. Koppel dat aan een wat te defensieve tactiek en strubbelingen met Paul Pogba, Romelu Lukaku die het vertrouwen verloor, en je kwam tot een ontslag. In december, een jaar geleden.
Solskjaer kwam en haalde inspiratie uit het succesboek van zijn mentor, Sir Alex. Hij liet Lukaku rusten en weer vertrouwen opdoen op training, koos voor Marcus Rashford, zette Pogba weer wat hoger, en presteerde in de beginfase zeer sterk met tien keer winst in twaalf wedstrijden. United werd weer een machine. Maar nadien stokte het ook, in de negen wedstrijden die volgden haalde de ploeg slechts acht punten. Solskjaer kwam tot dezelfde conclusie als Mourinho: de verdediging moest sterker. Hij kreeg wel zijn dure vogel: Harry Maguire, maar kwakkelt dit seizoen gewoon verder. Zijn plafond nu al bereikt?
