Voor de achtste keer ontmoet Zenit een Belgische club in het Europese voetbal. De eerste keer was het op internationaal vlak nog een onbeduidende speler, vandaag is de club uit de mooie stad een vaste waarde.
Wanneer Nicolas Lombaerts in 2007 in Sint-Petersburg arriveert, kijkt hij een beetje onwennig, niet wetend wat te verwachten. Zelf wilde hij liever naar Hertha BSC, maar omdat Zenit het dubbele betaalde van de Bundesligaclub (vier miljoen euro), zag KAA Gent hem het liefst naar Rusland vertrekken. Met de verkoop van Lombaerts betaalde het zijn schuldenlast zo goed als af, en kon het na een paar moeilijke decennia beginnen vooruit kijken.
Zenit is op dat moment nog niet eens een Russische topclub, laat staan een Europese speler. In de voormalige Sovjet-Unie werd het slechts één keer kampioen, in 1984. Bij de oprichting van de nieuwe topklasse van het pas afgescheurde Rusland in 1992 is het er niet eens bij. Pas vanaf 1996 speelt het opnieuw in de topklasse.
Nieuwe machtspositie
Wanneer Vladimir Poetin aan de macht komt, gaat het snel. Poetin, een voormalig judoka, heeft niets met voetbal, maar de nieuwe machthebbers rondom hem, die net als de nieuwe president afkomstig zijn uit Sint-Petersburg, wél, en zij mogen de stad laten delen in hun nieuwe machtspositie. In 1999 heeft Zenit al de beker gewonnen, in 2003 wordt het vicekampioen maar pas wanneer Gazprom zich in december 2005 over de club ontfermt, wordt the sky the limit.
Met de komst van trainer Dick Advocaat, die Lombaerts opmerkt tijdens het EK voor beloften in Nederland, wringt Zenit zich tussen de Moskovische clubs die tot dan de prijzen onder mekaar verdeelden. In zijn eerste jaar wordt Lombaerts al kampioen en wint zijn nieuwe club de UEFA Cup.
Lombaerts de Rus
Tien jaar voetbalt de West-Vlaming voor de nieuwe topclub. Bij zijn aankomst wordt hem bij een bezoek voor een reportage nog de toegang tot het stadion geweigerd. Men kent hem niet, de teammanager moet tussenbeide komen.
Tien jaar later gooien de ultra’s hem vrolijk in de lucht bij zijn afscheid. Lombaerts, die goed Russisch praat en zelden een wachtende reporter na een match voorbijloopt, wordt een cultfiguur met zijn no-nonsense aanpak en zijn levensstijl. Op een boottocht bij een reportage een maand na zijn aankomst praat hij zo enthousiast en met kennis van zaken dat hij best had kunnen doorgaan voor een gids.
Lombaerts voetbalt niet alleen in Sint-Petersburg, hij lééft ook in de stad en heeft er algauw zijn favoriete plekjes, tussen de andere inwoners. Was hij al geen Rode Duivel geweest, ze hadden hem in Rusland best willen naturaliseren omdat men op dat moment in de verdediging krap zat.
Vanaf dag één geniet hij niet alleen sportief en financieel, maar ook van de stad, een ietsje kouder dan Brugge, met zijn mooie gebouwen en kanalen. Veel kunst ook, hij bezoekt de Hermitage, maar schrikt wanneer hij, op zoek naar een appartement, hoort dat een ploegmaat er één van twee miljoen euro kocht. Sint-Petersburg is anno 2007 een hippe stad geworden, met chique restaurants, loungebars, een plek waar het goed leven is, tenminste: als je geld hebt. Liefst véél geld.
Gazprom Arena
De stad hervindt haar vroegere glorie, in 1703 vanuit het niets gesticht door tsaar Peter De Grote. In 1917 verandert het na de revolutie zijn naam, eerst in Petrograd, later wordt het Leningrad. In 1991 herneemt het de oude naam Sint-Petersburg en langzaam hervindt het de grandeur van weleer, die het een aantal decennia kwijt was geweest.
Toen Lombaerts er voetbalde, was dat nog in het oude stadion op een eilandje, met 22.000 plaatsen. Sinds 2017 voetbalt de ploeg in een fonkelnieuwe arena, de Gazprom Arena of Krestovskistadion, dat in normale tijden 68.000 fans kan herbergen.
Bij Lombaerts’ komst had Zenit één landstitel (1984) en twee bekers (1944 en 1999) op het palmares. Sindsdien kwamen er daar zes landstitels, twee bekers en een Europacup bij, allemaal behaald sinds 2007.
5-0
Zenit werkt dit seizoen al zijn achtste Champions Leaguecampagne af en geeft Europees voor de achtste keer een Belgische ploeg partij. Drie keer was Anderlecht de tegenstander, twee keer Standard. Club ontmoette de Russen in 1987/88 toen de club nog Leningrad heette. Blauw-zwart verloor de heenwedstrijd in de eerste ronde van de UEFA Cup in Rusland met 2-0 maar wervelde in de terugwedstrijd met 5-0, met drie goals van Kenneth Brylle. Het zou de aanzet worden tot een fantastisch Europees seizoen waarin de Bruggelingen pas in de halve finale zouden sneuvelen tegen Espanyol Barcelona.
Kan dat dit jaar opnieuw?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
