26 jaar later: hoe verliepen de eerste transferperiodes na het Bosmanarrest?

© BELGAIMAGE

Zesentwintig jaar geleden verraste het Bosmanarrest bijna alle voetbalclubs. Wat voor impact had dat arrest voor de Belgische eersteklassers op de mercato van de zomer daarop?

Op 15 december 1995 bleef de voetbalwereld verbijsterd achter toen het Europees Hof van Justitie Jean-Marc Bosman gelijk gaf in zijn rechtszaak. Het oordeelde dat spelers die einde contract waren met onmiddellijke ingang tijdens de volgende transferperiode vrij konden overstappen naar een andere club. Tegelijk waren ook beperkingen op het aantal spelers uit andere EU-landen voortaan verboden.

De clubs waren absoluut niet voorbereid. Dat seizoen waren bij de achttien eersteklassers samen liefst 193 spelers einde contract en dus in theorie vrij. Seraing, dat na dat seizoen zou opgaan in Standard, had er 19, Beveren 18 en Charleroi 16. Waregem en Antwerp telden er elk 15 maar de Great Old had geen last met het arrest. Voorzitter Eddy Wauters bedong al voordien bij de meeste spelers die het laatste contractjaar ingingen een optie die door de club eenzijdig kon gelicht worden, waardoor aflopende contracten automatisch met een jaar verlengd werden.

Chaos

Daardoor was bijvoorbeeld Rudi Smidts niet transfervrij maar vroeg Wauters aan Lierse 10 miljoen frank (250.000 euro). Omdat Lierse dat niet kon betalen, bleef Smidts waar hij was en miste hij de landstitel met geel-zwart het volgende seizoen. Dat werd een feest met een kater, want Lierse was vergeten zijn betere jeugdspelers die einde contract waren (Karel Snoeckx, Bob Peeters en Dirk Huysmans) tijdig een nieuw contract aan te bieden. Nog voor de titel gevierd werd, hadden ze al elders getekend (bij respectievelijk Lokeren, Roda JC en Standard). Ook een speler die nog niet vrij was, Bart De Roover, verbrak na de titel zijn contract en vertrok naar NAC Breda, al leverde hem dat wel een fikse boete op.

Bij Charleroi liet de Kameroense spits Jean-Jacques Missé-Missé zich naturaliseren tot Belg, wat hem de EU-status én een vrije transfer opleverde. Hij kon zo naar Sporting Club Portugal. Eén van de meest gegeerde spelers was Cerclespits Christophe Lauwers die met 19 goals international was geworden. Hij tekende in april al voor Eendracht Aalst dat zich voor het Bosmanarrest normaal nooit de transfersom voor zo’n spits had kunnen permitteren. ‘We hebben in december niet kort genoeg op de bal gespeeld’, zuchtte beheerder Georges Ingelbrecht. Maar Cercle zag zijn businessmodel niet bedreigd, meende een andere beheerder, Franky Carlier: ‘Als Lauwers bij Aalst 2,5 keer meer verdient dan bij ons zijn wij de eerste om hem te feliciteren. We overleven dit arrest wel. Onze sterkte blijft net als vroeger creatief zijn, goeie spelers vinden voor andere clubs hen op het spoor komen.’

Voor Lauwers kreeg Cercle via de inderhaast ingevoerde C-transfer, een gentleman’s agreement dat de eersteklassers tijdelijk onder mekaar sloten, nog een miljoen … frank (25.000 euro). Opvallend was dat Cercle tijdens dezelfde mercato nog twee miljoen euro ontving voor twee spelers die wel nog onder contract lagen: Tibor Selymes (naar Anderlecht) en Geoffrey Claeys die eerst een voorcontract tekende bij Anderlecht maar uiteindelijk voor Feyenoord koos. Standard kreeg ook een flinke som van Bordeaux voor doelman Gilbert Bodart, voor Régis Genaux (meer dan een miljoen euro van Coventry) en voor Marc Wilmots die een vertrek naar Schalke forceerde.

Conclusie

Voor sommige spelers speelde het arrest in hun nadeel. Philippe Van de Walle bleef bij Germinal: ‘Ik ben 34 en kost nog geld. Anders zat ik nu bij Marseille of Leeds.’

Zelfs Anderlecht moest spelers gratis laten gaan. Met het vertrek van John Bosman naar FC Twente, waar hij een contract voor drie jaar kreeg in plaats van één jaar bij de Brusselse club, kon het nog leven, maar dat Olivier Suray transfervrij overstapte naar zijn oude club Charleroi en vooral dat Bertrand Crasson op identieke wijze naar Napoli ging, zette veel kwaad bloed. Bij de start van het seizoen 1996/97 liet manager Michel Verschueren weten dat de club eind oktober wilde weten waar men aan toe was met de zes spelers die op dat moment einde contract waren.

De belangrijkste conclusies van het arrest na één jaar? Makelaars deden betere zaken dan ooit tevoren, het grote verloop van gratis spelers bleef uit en er werd toch nog veel geld betaald voor spelers die nog onder contract lagen. Daarnaast was er een toenemend aantal transfers van Oost-Europeanen die geen lid waren van de EU en Afrikanen die niet van het arrest profiteerden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content