Op het Europees Kampioenschap in Frankrijk in 1984 ontmoetten België en Denemarken elkaar voor het laatst op een groot eindtoernooi. Dat liep toen faliekant af.
Donderdag 17 juni. In de vooravond zullen onze Rode Duivels Denemarken bekampen voor het EK-duel in het Parken Stadion van FC Kopenhagen. De tweede groepswedstrijd voor de Duivels tegen de op papier sterkste tegenstander in de poule. Maar het hoeft allemaal niet per se, want met de zege tegen Rusland loopt alles voorlopig op wieltjes.
Het stadion zal niet helemaal vol zitten. Dat was 37 jaar anders. Op het Europees Kampioenschap 1984 in Frankrijk ontmoetten de brave Belgen de dappere Denen voor het laatste op een groot eindtoernooi met meer dan 36.000 fans in de tribune in Straatsburg. Ondergetekende moest toen nog 14 jaar wachten om op de aardbol te komen. Het was een compleet andere tijd. Keepers mochten terugspeelballen nog in de handen nemen, een overwinning was twee punten waard en na de groepsfase volgden onmiddellijk de halve finales. Gelukkig bestaat het internet waarop we zulke wedstrijden kunnen herbekijken.
Bitsig
Die editie werd met slecht acht landen in twee poules van vier gespeeld. Toenmalig bondscoach Guy Thys beschikte over een van de sterkste generaties Belgen, maar miste Michel Preud’homme, Eric Gerets, Jos Daerden, Walter Meeuws, Guy Vandersmissen en Pierre Plessers door een schorsing na de omkoopaffaire Waterschei-Standard. Michel Renquin verkoos om de Zwitserse bekerfinale met Servette Genève te spelen, dus miste Thys bijna zijn voltallige verdediging. België had toen een gooi naar eindwinst moeten kunnen doen.
De Duivels wonnen toch wel vlot van Joegoslavië, maar werden in de tweede groepswedstrijd met een forfaitscore ingemaakt door gastland Frankrijk. Vanwege een beter doelsaldo – Denemarken won met 5-0 van de Joegoslaven en verloor nipt van Frankrijk – hadden de Denen voldoende aan een gelijkspel om zich te plaatsen voor de halve finales van het EK ’84.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Er stond veel talent op het veld, het Danish Dynamite was een topploeg. Er stonden zelfs 8 Anderlechtspelers aan de aftrap, waarvan twee bij De rød-hvide en dan viel Kenneth Brylle nog in ook. Ook Jens Jörg Bertelsen (Seraing), Preben Larsen (Lokeren) en Sören Busk (KAA Gent) speelden in ons land. Toch was het voetbal allerminst ‘Anderlechtiaans’ te noemen. Een vroege fout van René Vandereycken op Søren Lerby al snel bitsig. Iedere kans om een slidetackle te maken of een extra zetje te geven werd gegrepen.
Nadat Michael Laudrup Frank Vercauteren neerhaalde tijdens een snelle rush op links had Franky verzorging nodig. Klauss Berggreen zwierde de waterzak met ‘de magische spons’ over de zijlijn. Weg was het Belgische water, en ook dat werd niet gesmaakt. Uiteindelijk werd er meer op de tegenstrever geschopt dan op de bal. De Oost-Duitse scheidsrechter Adolf Prokop had de wedstrijd zeker beter en vooral strenger kunnen leiden. Uiteindelijk vielen er amper twee gele kaarten, waarvan een voor Erwin Vandenbergh.
Het fijnste neusje rook niet meer
Ondanks het lelijke afbraakvoetbal waren de aanvallende intenties er wel. Na iets minder dan een half uur trapt Jan ‘de Caje’ Ceulemans na een doorgekopte voorzet uit de draai raak en vlak voor rust vlamt Vercauteren een botsende bal in een boog over de doelman in het rechter zijnet binnen. Met een 2-0-voorsprong de rust ingaan was een droomscenario geweest, maar lang konden de Duivels niet dromen.
Met een Cruijffbeweging kapt Preben Larsen twee minuten later vlakbij de kleine baklijn Walter De Greef uit, maar die begaat de fout. Penalty: Frank Arnesen van RSCA geeft Jean-Marie Pfaff geen kans en trapt in de linkerbovenhoek binnen. Zo begon de malaise. Vlak na de rust kan Erwin Vandenbergh – een van de fijnste neusjes voor doelpunten in België – alleen doorgaan op doelman Ole Qvist, maar de spits werkt onbegrijpelijk recht op de doelman af.
Enkele minuten later scoort de ingevallen Brylle met een van zijn eerste acties. Virtueel was Denemarken gekwalificeerd. De intentie om te scoren was er bij de Belgen wel, maar het was te onmondig om de Denen zelfs maar uit te dagen. Had Vandenbergh die 3-1 maar gemaakt. Vanuit een zetel voetballend scoorde Preben Larsen met een briljante/gelukkige solo in de 84ste minuut de 3-2-eindstand. Uiteindelijk speelden de Scandinaviërs in de halve finale 1-1 gelijk tegen Spanje, waarna het de strafschoppenreeks met 5-4 verloor. Diezelfde Larsen wist de beslissende penalty niet te scoren. Het was uiteindelijk het thuisland dat de eindwinst in de wacht sleepte.
Strijdlust en vernuft
Toendertijd was Denemarken een topland. Michael Laudrup noemde de ploeg ‘Europa’s antwoord op Brazilië’. Eigenlijk was de ploeg beter vergelijkbaar met het totaalvoetballende Nederland uit de jaren ’70 onder Rinus Michels. De situatie is vandaag de dag iets anders. België staat al meer dan 2 jaar op nummer één en Denemarken is een Europees subtopland. Christian Eriksen, Pierre-Emile Højbjerg en Kasper Schmeichel zijn de toppers van een ploeg die het vooral van strijdlust en vernuft moet hebben.
De laatste keren dat beide landen elkaar ontmoetten was in de Nations League. In de A-reeks, groep 2, haalde België 15 punten, achtervolgd door Denemarken en Engeland met elk 10 punten. IJsland was puntenloos en hopeloos laatste. Onze Rode Duivels hadden na een 4-2- en 0-2-overwinning echter weinig moeite met Eriksen en co. Het is aan bondscoach Kasper Hjulmand – de man die bij RSC Anderlecht initieel Fred Rutten moest opvolgen – om deze zomer een beter strijdplan te verzinnen.
Na een zege tegen Rusland en nog een wedstrijd tegen Finland tegoed, lijkt het onwaarschijnlijk dat het toernooi voor de Belgen nu na puntenverlies tegen de Denen zou eindigen, maar kunnen we dat voor de zekerheid gewoon vermijden, beste Rode Duivels?
Kom meer te weten over de campagne van de Rode Duivels en het beste EK ooit in 1984 in onze podcast Studio Henri.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
