AA Gent heeft de toekomst

Precies 115 jaar hebben ze er moeten op wachten. Een lange periode met kommer en kwel, met vallen en opstaan, met een financieel wanbeleid en het opruimen van veel puin. En uiteindelijk met een voetbalsprookje waarin niemand geloofde.

AA Gent deed de afgelopen weken zo zijn best om zich in de rol van underdog te dompelen dat je haast zou hebben geloofd dat ze dit binnen de vereniging effectief ook meenden. Alsof die bescheidenheid de clubleiding, trainer en spelers zou helpen om de stress te bannen. Tot donderdagavond om zevenentwintig over tien scheidsrechter Joeri Van De Velde de wedstrijd tegen Standard affloot. En er precies dat gebeurde wat was voorspeld: uitzinnige spelers, dolle supporters, een club en stad in een nooit vertoond delirium, een uitbarsting van collectieve zinsverbijstering.

Turbulentie liep steeds als een rode draad doorheen de geschiedenis van AA Gent. Nog niet zo vreselijk lang is het geleden dat de club op drijfzand werd gebouwd, trainers passanten waren en er in de transferpolitiek geen lijn te ontdekken viel.

De intrede van Ivan De Witte, in juli 1999, luidde een nieuwe periode in. Stap voor stap werden de schulden weggewerkt, al had de voorzitter tijd nodig om rationeel en niet emotioneel te denken en zich te distantiëren van de waan van de dag. Samen met Michel Louwagie bouwde hij nieuwe fundamenten.

Gent werd met zeer korte lijnen geleid, door een soort twee-eenheid, kompanen in goede en slechte dagen. De club werd vaak geconfronteerd met het bijtend cynisme dat de plaatselijke pers zo eigen is, met de van nature kritische en sceptische ingesteldheid van de bevolking. Tot de bouw van het nieuwe stadion voor een andere manier van denken zorgde. En AA Gent in zijn technische staf ook de juiste stuurman vond: Hein Vanhaezebrouck ruimde de kleedmaker op, predikte duidelijkheid, kende op tactisch vlak zijn gelijke niet en maakte spelers beter.

AA Gent staat na het binnenhalen van de titel voor een nieuw kruispunt in zijn geschiedenis. De miljoenen van de Champions League – vijftien tot achttien miljoen in een eerste fase – moet de club nog dichter laten aanleunen bij de absolute top.

Gent heeft niet de traditie en zeker niet het palmares van Anderlecht, Club Brugge of Standard, het zal een tijd duren voor die historisch gegroeide kloof wordt gedicht. Maar AA Gent heeft wel de toekomst: een schitterende infrastructuur met een mogelijke uitbreiding van het stadion, een steeds meer opborrelend enthousiasme dat ook commercieel moet worden verzilverd en een spelerskern die nog een groeimarge heeft.

Dat wordt de grote uitdaging voor Hein Vanhaezebrouck: de ploeg gericht versterken en straks met een heel andere status laten voetballen. Niet als underdog, maar als kampioen. Nog meer overtuigd van de eigen kwaliteiten en zonder de zenuwachtigheid die je soms – ook tegen Standard – nog in het spel zag. Intussen wil de club ook structureel verder groeien, onder meer met de uitbouw van een nieuw jeugdcomplex.

Toen Ivan De Witte het roer in handen nam werkte AA Gent met een budget van 5,5 miljoen euro. Volgend seizoen kan de kaap van de 40 miljoen worden overschreden. En het plafond lijkt daarmee nog niet bereikt.