Albert Cartier over Anderlecht-aanwinst Didillon: ‘Ik begrijp de vergelijkingen met Neuer’

© BELGAIMAGE

Thomas Didillon (22) heeft honger. Letterlijk en figuurlijk. De Franse doelman is niet alleen verlekkerd op wafels en oliebollen, hij wil na tien jaar Metz de nieuwe nummer één worden bij Anderlecht. Een portret.

We zijn half mei 2014 en de laatste speeldag in de Ligue 2 moet zijn ultieme geheimen nog prijsgeven. Voor FC Metz, dat de titel al op zak heeft, staat er niets meer op het spel en dus wil trainer Albert Cartier de voltallige kern in het feestgedruis betrekken. Voor de verplaatsing naar Laval, dat minstens een punt moet pakken om erin te blijven, zet de ex-coach van Brussels een jonge debutant tussen de palen. Het groentje is net gebuisd op zijn rijexamen, maar een jaar eerder heeft hij wel met onderscheiding zijn diploma middelbaar onderwijs behaald in de richting wetenschappen. Op 16 mei 2014 is de eerste wedstrijd van Thomas Didillon ook een daverend succes. Hij moet op dat moment nog 20 jaar worden. In het Stade Le Basser houdt hij meteen de nul en ontpopt hij zich tot de patron van de verdediging. In het eerste bedrijf van de match houdt hij zijn ploeg tot drie keer toe recht en is hij de enige speler van zijn ploeg die nog niet in vakantiestemming is. ‘We hadden de avonden voor de match alle mondaine feestjes afgeschuimd om de titel te vieren. Er waren festiviteiten gepland op het stadhuis, we werden verwacht op een happening van de regionale regering en ga zo maar door’, geeft Cartier toe. ‘Maar dat was geen excuus om zich als idioten te gedragen tegen Laval. Tijdens de rust heb ik de spelers gewaarschuwd: als ze zo voort zouden spelen, zou ik hen als straf een extra trainingsweek opleggen.’

Thomas doet meer dan enkel keepen. Hij is aanwezig tijdens de match en dat laat hem toe om altijd te anticiperen.

Albert Cartier

Vergeleken met neuer

De match in Laval eindigt op 0-0 en daar is iedereen tevreden mee. ‘Het was het eerste seizoen dat Thomas zich volledig kon concentreren op het voetbal’, aldus Cartier. ‘Wij hebben hem toen moeten pushen om te blijven voetballen en geen universitaire studies te beginnen. Thomas is niet alleen een goede doelman, hij is ook iemand die graag zijn hersenen aan het werk zet.’

Op dat moment steekt Didillon al 193 centimeter boven de grond uit. Zijn neiging om heel hoog te spelen en zijn technische vaardigheden leveren hem via het weekblad France Football de bijnaam Thomas Price op, een van de twee helden van de in Frankrijk super populaire tekenfilm Olive & Tom.

De prestaties van Didillon waaien over naar België en hij wordt niet lang na zijn debuutmatch uitgeleend aan Seraing, de satellietclub van Metz. Ondanks een woelige zomer doet de lokale bewoner van het Stade Pairay het verrassend goed in de competitie (Seraing eindigt vierde) en loopt het net de eindronde mis. In totaal zal de in Seclin geboren Didillon elf clean sheets in rekening brengen. ‘Hij heeft ons tal van punten opgebracht’, herinnert François Kompany, ex-ploegmaat bij Seraing, zich. ‘Het was een harde werker en hij had allesbehalve schrik van zijn concurrenten. Hij kreeg het voorstel om een tweede seizoen verhuurd te worden aan Seraing, maar hij wilde naar Metz terugkeren.’

Met de hulp van Yahya Boumediene, nog zo’n ex-collega bij Seraing, leert Didillon de geneugten van de Vurige Stede kennen. Hij neemt de doelman mee naar de befaamde Foire de Liège om hem Lackmanswafels en oliebollen te laten proeven. Aan het einde van zijn eerste seizoen op het hoogste niveau bij Seraing laat Didillon zich opnieuw gelden. De spelersgroep klaagt het gebrek aan waardering aan van het bestuur en de dan 19-jarige Didillon is een van de jongens die met zijn vuist op tafel klopt. Kompany: ‘In het dagelijkse leven is hij heel discreet, maar het stoorde hem niet om het woord te voeren in de kleedkamer. Hij zal enkel praten wanneer hij echt iets te zeggen heeft. Dat maakt van hem zo’n innemende persoonlijkheid.’

Dankzij zijn passage in Luik krijgt hij een uitnodiging in de bus om in 2015 met de Franse U20 deel te nemen aan het prestigieuze toernooi van Toulon. Aan de zijde van Presnel Kimpembe en Thomas Lemar, twee Russische WK-gangers, wint hij het toernooi na een strafschoppenreeks tegen Marokko. Didillon wordt niet langer Tom Price genoemd, maar wordt vanaf dan vergeleken met Manuel Neuer. ‘Ik begrijp waarom er parallellen getrokken werden tussen de twee’, erkent Cartier. ‘Hij leest het spel goed. Zowel van zijn eigen ploeg als van de tegenstander. Thomas doet meer dan enkel keepen. Hij is aanwezig tijdens de match en dat laat hem toe om altijd te anticiperen.’

Cultuurschok

In 2016 promoveert Metz opnieuw naar de Ligue 1 en Didillon is bij Metz een van de sleutelspelers van de ploeg. ‘Hij heeft alle kwaliteiten om een zeer goede doelman te worden, maar er is nog werk aan zijn voetenspel en hij moet nog beredeneerder voetballen’, vertelt Philippe Hinschberger, de trainer die toen de promotie afdwong.

Een paar maanden later, in augustus, wordt Didillon papa van de kleine Chad. Hij ziet het vaderschap als een manier om zijn focus te verleggen naar wat echt belangrijk is in het leven. Die sereniteit maakt volgens Cartier deel uit van het personage Didillon. ‘Zijn psyche wordt niet alleen door voetbal beheerst. Ik zag hem vaak met zijn hond door de straten van Metz struinen. Hij straalde op die momenten een soort kalmte en gemoedsrust uit… Dierenliefhebbers zijn per definitie ook menslievend. Ze ontmoeten graag nieuwe mensen.’

Maar goed ook, want in alle stilte wordt in de zomer van 2016 de transfer van Eiji Kawashima voorbereid. Er is sprake van een ware cultuurschok. De Graoullys zien in de ervaren Japanner de geknipte persoon om de andere doelmannen te omkaderen. Didillon speelt haast alle competitiematchen, maar moet in de laatste vier duels zijn plaats afstaan aan Kawashima. Metz moet zwaar aan de bak om in eerste klasse te blijven en Hinschberger probeert Didillon via een schoktherapie wakker te schudden. ‘We hadden er een catastrofale maand april opzitten’, zegt Hinschberger. ‘We hebben een paar historische bolwassingen gekregen en daardoor hadden we de slechtste verdediging van het land. Thomas stond er helemaal alleen voor en hij had alle moeite om cruciale saves te maken.’

Uiteindelijk redt Metz de meubelen en blijft het in de Ligue 1. Didillon begint opnieuw als titularis aan het seizoen 2017/18. Maar na drie matchen moet hij alweer plaatsruimen voor Kawashima. Hinschberger is dan al vervangen door Frédéric Hantz en die stelt een warrige beurtrol in om het op drift geslagen Metz weer op koers te krijgen. Alles zit tegen voor Didillon: in december valt hij geblesseerd uit met een rughernia en een maand later wordt hij geopereerd. Metz zakt naar tweede klasse en Didillon eindigt het seizoen met slechts negen matchen op zijn teller. ‘Bij Metz vertrekken was de goede beslissing’, zo meent Hinschberger. ‘Hij zal te maken hebben met een andere vorm van druk en hij zal andere verantwoordelijkheden krijgen.’

Na tien jaar Metz was Didillon wellicht toe aan iets anders. Ver weg van zijn cocon. Bij Anderlecht, dat Matz Sels zag terugkeren naar Newcastle, vertrekt hij met het statuut van eerste doelman bis. Vrijgevochten als hij is, maakt het Didillon weinig uit.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content