Huurling van Arsenal en twaalfvoudig IJslands international Alex Rúnarsson (26) verdrong bij OH Leuven Rafael Romo onder de lat.
Hoe moeilijk is het om door het leven te gaan als zoon van voormalig IJslands recordinternational Rúnar Kristinsson?
Alex Rúnarsson: ‘Ik zou het niet meteen zo omschrijven, want die druk leg ik eerder mezelf op. Mijn papa is een grote speler in IJsland, maar in het buitenland kennen niet zo veel mensen hem. Behalve dan in België, omdat hij bij Lokeren speelde en later trainde. Ik denk daarom dat de druk op de schouders voor de zonen van Eidur Gudjohnsen veel hoger ligt. Voor hen wordt het moeilijker om uit zijn schaduw te treden, gezien zijn parcours bij verschillende Europese topclubs. Ik ben heel erg fier op wat mijn vader presteerde. Het enige jammere is dat Birkir Bjarnason recent zijn 105e interland afwerkte, waarmee hij eentje beter doet. Maar dat hij dat bereikte, zonder deelname aan een EK of WK, betekent dat mijn papa heel lang een bijzonder goede voetballer was. De voornaamste les die hij me ooit meegaf, was dat ik mijn zelfvertrouwen nooit mocht verliezen en altijd sterk in mezelf moest geloven. Dat helpt, om daar op terug te vallen en je niet te laten leiden door emoties.’
Waarom verliet je Arsenal, waar je nog tot 2024 onder contract ligt, voor een verhuur aan een Belgische 1A-club?
Rúnarsson: ‘Om iets meer te kunnen genieten als prof. Ik kreeg hier bij OH Leuven nooit de garantie dat ik eerste keeper zou zijn, maar ik wilde naar een ploeg waar er zich mogelijkheden zouden aandienen en ik niet puur een trainingsdoelman zou zijn die zijn loon incasseert. Aaron Ramsdale werd bij Arsenal gehaald om te concurreren met Bernd Leno en daarover waren ze altijd eerlijk met mij. Het zou moeilijker worden, ook al omdat er geen Europees voetbal was. Een uitleenbeurt bleek de beste oplossing.’
Welke aspecten zijn belangrijk voor een goalie in het bewegingsspel van Marc Brys?
Rúnarsson: ‘Ik moet niet enkel inzicht hebben in hoe mijn medespelers zich verplaatsen, maar moet ook de intenties en loopacties van de tegenstanders kunnen inschatten. Dat samenspel overheerst. Je moet vooral zelf kalm genoeg blijven om alles goed uit te voeren. Ik heb het voordeel dat ik zelf tot mijn tiende voetbalde, waardoor ik veel herken. Bovendien moet ik het ook van mijn meevoetballende kwaliteiten en mijn techniek hebben. Ik zit hier nog maar drie maanden, maar ook onze doelmannentrainer Bram Verbist is daar een groot liefhebber van. Daarom klikt het zo goed. Hij werkt graag aan die details. Voor de meeste van onze vragen heeft hij een oplossing in petto.’
Wat mag of moet de ambitie zijn dit seizoen met OH Leuven?
Rúnarsson: ‘Ik zou graag in play-off 1 eindigen en club wil sowieso beter doen dan vorig seizoen. De kloof tussen de nummer vier en veertien is echt niet zo groot. Het hangt allemaal kort bij elkaar. Met een reeks van resultaten kun je snel opschuiven in het klassement.’
Je zit aan twaalf interlands voor de nationale ploeg. Bondscoach Arnar Vidarsson roemde je als ongelofelijk talent en één van de beste aanvallende keepers, omdat je goed rugdekking geeft aan je verdedigers. Een bijkomende challenge om nummer één tussen de palen te worden?
Rúnarsson: ‘Absoluut. Want de laatste vier partijen kreeg Elías Olafsson de voorkeur, omdat hij speelde bij FC Midtjylland. Maar onze situaties veranderden ondertussen: hij komt minder aan de bak, ik ben nu titularis. Het is leuk om zoiets positiefs te horen van iemand die belangrijk is voor je carrière. En het is niet voor het eerst dat hij dat zegt. Het is nu aan mij om die verwachtingen in te lossen en titularis te worden. Misschien kan ik dan ooit het record van mijn vader bereiken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
