Alles moet weg: achter de schermen bij de verkoop van Standard

© BELGAIMAGE
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Het einde van het tijdperk-Venanzi op Sclessin begon met een zoektocht naar partners en eindigde met de totale verkoop van de club. Gedurende maanden van onzekerheid werd een kroniek geschreven over rijke Luikenaars en onpersoonlijke Amerikaanse investeringsfondsen, vol aasgieren en zondebokken.

De laatste dans eindigt met een pirouette, een halve draai in de lucht en dan de landing met de voetjes op de grond. De reacties van het publiek zijn gemengd, in de coulissen klinkt begrijpelijk nogal wat tandengeknars. Bruno Venanzi heeft het weer eens geflikt, zo hoor je in de wandelgangen van Sclessin. Een onverwachte ommekeer die de voorpagina’s van de kranten haalt, de epiloog van een regeerperiode die van langsom woeliger werd. Terwijl John Chayka, topman van een consortium van Noord-Amerikaanse investeerders, in besloten kring al aangekondigd had dat hij de nieuwe baas van Standard zou worden, koos de voorzitter van de Rouches op de valreep voor een toekomst onder de vlag van 777 Partners. Op vrijdag 11 maart, kort voor middernacht, maakte de website van de club een einde aan bijna twee jaar onzekerheid.

De eerste twijfels slopen naar binnen in de lente van 2020, toen de competitie werd stopgezet wegens de coronacrisis. Het heette toen dat Standard de zomer ervoor nogal gulzig was geweest en dat alleen spectaculaire uitgaande transfers of deelname aan de Champions League de rekeningen weer in balans zouden kunnen brengen. Maar er kwam niks van in huis, noch van het ene, noch van het andere. De problemen stapelden zich op. ‘Vanaf het einde van dat seizoen begonnen we echt in sportieve en financiële moeilijkheden te geraken’, gaf Bruno Venanzi in november vorig jaar toe in een interview aan La Dernière Heure.

Ameen Al-Dakhil, hier met Mbaye Leye, ging eind januari voor een veel te laag bedrag naar STVV.
Ameen Al-Dakhil, hier met Mbaye Leye, ging eind januari voor een veel te laag bedrag naar STVV.© BELGAIMAGE

Achter de schermen begint een zoektocht naar een financiële partner. Aanvankelijk gebeurt dat discreet: rijke ondernemers uit het Luikse worden uitgenodigd in een goed restaurant en gepolst of ze niet aan boord willen komen van het rood-witte schip. Ondertussen houdt de club het hoofd boven water door haar stadion te verkopen aan een bedrijf dat de voorzitter uit zijn hoed tovert, door de tv-rechten te verkopen zodat ze sneller op de rekening komen, of door getalenteerde jongeren te gelde te maken. Daarbij krijgt eerst Benjamin Nicaise en nadien Alexandre Grosjean de opdracht om de loonmassa te verlichten. Onder het laatste mandaat van Michel Preud’homme had die immers onredelijke proporties aangenomen.

Enkele turbulente weken later leken de Luikenaars hun heil te hebben gevonden in François Fornieri, die oorspronkelijk door Bruno Venanzi was gecontacteerd om deel uit te maken van de Immobilière du Standard de Liège, maar uiteindelijk aan boord kwam als een van de toekomstige afgevaardigde beheerders van de club. Zijn onverwachte komst voedde meteen de speculaties omtrent een terugkeer van Luciano D’Onofrio, de grote baas van Standard in de jaren 2000 en een goede bekende van de oprichter van Mithra. De Don was op dat ogenblik evenwel de rechterhand van Paul Gheysens bij Antwerp en in besloten kring gaf hij naar verluidt te kennen dat hij een terugkeer naar de Vurige Stede niet echt zag zitten, ook al zou hij voortdurend in de schaduw aanwezig zijn bij de overname van de club. In september 2021, dus iets minder dan een jaar nadat de deal tussen Venanzi en Fornieri was afgesprongen, zou D’Onofrio de voorzitter van de Rouches nog benaderd hebben met de belofte van een financiële tussenkomst ter waarde van 20 miljoen euro – de herkomst van het geld onbekend. Maar die poging tot toenadering van D’Onofrio werd met één armslag van tafel geveegd door Venanzi.

De Russische miljardair Sergej Lomakin blijft lange tijd de favoriete kandidaat van Venanzi.

In diezelfde periode roept de voorzitter van Standard de hulp in van het consultancybureau PwC. Niet alleen in de hoop er een vennoot in te vinden, maar ook om de deur open te zetten voor een mogelijke overnemer. Zelfs de Immobilière du Standard de Liège, die door veel potentiële investeerders als een obstakel wordt gezien, zou in de deal betrokken kunnen worden. Al wie aandelen heeft gekocht in die maatschappij, die geacht werd om de toekomst van de locatie Sclessin voor te bereiden, wordt op de hoogte gebracht dat ze bij een eventuele verkoop meer dan behoorlijk zullen vergoed worden.

Aangezien PwC eerst naar Belgische portefeuilles kijkt, klopt het bijna automatisch aan bij de familie Lhoist, wereldleider in de productie en verkoop van kalk en dolomiet, die beschikt over een oorlogskas van twee miljard euro. Lhoist zit al in het voetbal – het steunt in alle luwte de Naamse club Rochefort (derde amateurklasse) – en sommige leden van de familie zijn fervente supporters van Standard. Maar wanneer ze op aanraden van PwC discreet gecontacteerd worden door Venanzi, wijst de familie het aanbod af, omdat ze te zeer gehecht zijn aan hun anonimiteit. Hun wens om op de achtergrond te blijven zou onverzoenbaar zijn met de enorme media-aandacht die hen op Sclessin ten deel zou vallen. Die weigering was een harde klap voor Venanzi, die er in besloten kring geen geheim van maakte dat de familie Lhoist in zijn ogen de ‘ideale kandidaat’ was om Standard over te nemen.

De komst van François Fornieri, hier naast Venanzi, voedde de speculaties over een terugkeer van Luciano D'Onofrio.
De komst van François Fornieri, hier naast Venanzi, voedde de speculaties over een terugkeer van Luciano D’Onofrio.© BELGAIMAGE

Waar de voorzitter van de Rouches tot op dat moment nogal weigerachtig stond tegenover buitenlands kapitaal, is dat nu niet langer een taboe. Misschien omdat het de enige optie is om weg te geraken uit een complexe situatie, die nog verergerd wordt door tanende sportieve resultaten. Luka Elsner doet nochtans zijn uiterste best om de positie van Standard in het klassement te verbeteren. Hij stapt daarbij af van zijn gewoonte om dicht bij de spelers te staan en ontpopt zich tot een kwade en autoritaire coach. Bruno Venanzi van zijn kant moet meer functies cumuleren naarmate hij meer mensen ontslaat, maar houdt zich toch vooral bezig met het ophouden van de schone schijn.

Op die manier wil hij onder meer een goede beurt maken bij het bezoek van de Russische miljardair Sergej Lomakin en diens gevolg. Zij worden begin december uitgenodigd op Sclessin om er de opgehitste sfeer mee te maken tijdens de Waalse schok tegen Charleroi. Standard gaat ten onder tegen de Zebra’s en dat lijkt een hypotheek te leggen op de projecten van Bruno Venanzi. Maar de Russen zijn niet onder de indruk. Ze blijven zelfs lange tijd de favoriete kandidaat van de voorzitter.

De financiële middelen zijn imposant en het bedrijf Total Sports Investment LLP wordt voor de voetbalgerelateerde zaken in handen gegeven van Michel Salgado, oud-verdediger van Real Madrid. De groep rond Lomakin, die al aan het hoofd staat van het Cypriotische FC Pafos en van een Letse club uit Riga, zou ook geïnteresseerd zijn in AS Saint-Etienne. Hun bedoeling is een netwerk uit te bouwen waar Standard deel van zou uitmaken. Zelfs na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne zou de Russische piste nog bewandeld zijn, tot de sancties tegen Rusland dat echt onmogelijk maakten.

In laatste instantie vragen ‘de Canadezen’ bijkomende garanties en dat irriteert Venanzi.

Maar dat idee van een netwerk van clubs is alleszins niet verdwenen met het afspringen van een akkoord met Lomakin. Ook ‘datakoning’ Rasmus Ankersen, de grondlegger van het model dat de Deense club Midtjylland naar de Champions League en de Engelse club Brentford naar de Premier League bracht, boog zich een tijdje over de situatie van Standard. Ankersen zag het wel zitten om Standard te integreren in het netwerk dat hij wil opbouwen met de firma Sport Republic, dat een imitatie moet worden van het model van Manchester City. Maar die contacten bleven vaag, terwijl 777 Partners zich meteen heel concreet toonde. De Amerikanen hebben, in tegenstelling tot andere kandidaten, wel nooit plaatsgenomen in de tribunes van Sclessin, ze zijn niettemin een dozijn keer naar Luik afgezakt om de academie te bezoeken en de temperatuur te meten aan de oevers van de Maas. Bij het Luikse bestuur maakten ze indruk door hun professionalisme en de ernst waarmee ze hun structuur op poten zetten.

De reden waarom ze pas op de valreep, en tot ieders verrassing, zijn opgedoken, is dat Bruno Venanzi na het afsluiten van het Russische dossier eerst nog de voorkeur gaf aan een andere trans-Atlantische piste. Op 23 januari, toen de mannen van Luka Elsner het Club Brugge moeilijk maakten, zaten de Amerikaan Jared Porter en de Canadees John Chayka in de eretribune van Sclessin. Beiden maakten een snelle opmars binnen hun sport (baseball voor de ene, ijshockey voor de andere), maar kwamen in opspraak in Noord-Amerika wegens seksuele intimidatie en een schorsing door de NHL wegens het niet naleven van de reglementen. In de situatie van de Rouches zagen ze een opportuniteit om hun passie voor sport in een andere sporttak te beleven en ze sloegen de handen in elkaar, samen met nog een paar anderen, onder de vlag van JKC Capital.

777 Partners, de nieuwe eigenaars van Standard, bouwen een imperium van voetbalclubs uit. Extra information
777 Partners, de nieuwe eigenaars van Standard, bouwen een imperium van voetbalclubs uit. Extra information© BELGAIMAGE

‘De Canadezen’, zoals ze in de wandelgangen van Sclessin worden genoemd, zijn in tegenstelling tot hun concurrenten niet via de bemiddeling van PwC tot in het bureau van Bruno Venanzi geraakt. Omstreeks de verkoop van Hugo Siquet aan Freiburg, een welgekomen reddingsboei voor de financiën van Standard, zorgde makelaar Kristof Vandersmissen al voor een toenadering tussen het duo Chayka-Porter en de Luikse club. Beide mannen brachten vier dagen door in de Vurige Stede. Ze werden gespot in de coulissen van de SL16 Football Campus en langs de zijlijn bij een wedstrijd van Standard Fémina. En ze steken opnieuw de Atlantische Oceaan over met de ambitie om de teugels van Standard in handen te nemen en de club haar vroegere grandeur terug te geven.

De Rouches voelen dat de ontknoping nadert en houden grote schoonmaak om de bureaus zo netjes mogelijk aan de toekomstige eigenaars over te dragen. Het voornaamste steentje in de schoen van mogelijke investeerders, de affaire rond Junior Edmilson, wordt eind januari opgelost door de verkoop van Ameen Al-Dakhil aan STVV voor een veel te laag bedrag, waarmee de Kanaries deels compensatie krijgen voor het verlies dat ze leden door de transfer van de flankspeler naar Qatar. Naast de verdediger, die al door Luka Elsner aan de kant was geschoven ten voordele van Noë Dussenne, werden ook de jongeren Nathan Ngoy en Olivier Dumont op Stayen aangeboden. De laatste weken valt te horen dat Venanzi vooruitgang boekt in de onderhandelingen met het Truiense bestuur over een oplossing voor dat issue dat als een donkere schaduw over de Luikse club hangt. Als STVV zich terugtrekt uit dat dossier betekent dat niet noodzakelijk dat de voorzitter van Standard niet langer vervolgd wordt, maar zijn club lijkt dan wel veilig voor ongewenste gevolgen die nieuwe eigenaars zouden kunnen afschrikken.

Van zodra de transferperiode ten einde is, stort de voorzitter zich weer op de verkoop van de club. Tijdens de wedstrijd Charleroi-Standard zijn alleen Pierre Locht en Réginal Goreux aan Luikse zijde aanwezig in het Zwarte Land, terwijl Bruno Venanzi in Miami zit. Hij ontmoet er de investeerders die de kandidatuur van Jared Porter en John Chakya steunen. Nu de laatste rechte lijn in zicht komt, liggen zij in polepositie. De Luikse zakenman wil graag een kwart van de aandelen van de club behouden, terwijl Locht verondersteld wordt de rol van CEO op zich te nemen. Dat scenario wordt gevolgd tot de namiddag van 11 maart. Dan vragen ‘de Canadezen’ enkele bijkomende garanties en dat irriteert Venanzi. ‘Het ging nochtans om documenten die iedereen normaal gezien opgevraagd zou hebben’, zegt iemand die het dossier goed kent. Enkele uren later, de avond van 11 maart dus nog, krijgen Chayka en Porter te horen dat de onderhandelingen stopgezet worden en dat Bruno Venanzi met 777 Partners in zee wil gaan.

Voorzitter Bruno Venanzi zocht lang naar nieuwe investeerders.
Voorzitter Bruno Venanzi zocht lang naar nieuwe investeerders.© BELGAIMAGE

De Amerikanen, die al eigenaar zijn van FC Genoa en aandeelhouder van FC Sevilla, steken hun internationale ambities niet onder stoelen of banken. Daarnaast zijn ze ook verwikkeld in een machtsovername bij het Braziliaanse Vasco da Gama en worden ze genoemd als overnemers van Red Star Paris. Ze beknibbelen niet op hun financiële middelen om een nieuw machtsblok in de voetbalwereld uit te bouwen. Om de teugels in handen te nemen bij Genoa trokken ze bijvoorbeeld de beloftevolle sportief directeur Johannes Spors aan, die werd opgeleid in de Red Bullschool en aan de wieg stond van het moderne voetbal dat Vitesse Arnhem wil brengen. Naar verluidt zou 777 Partners ook Peter Verbeke gecontacteerd hebben om deel uit te maken van hun nieuwe imperium van clubs, maar de CEO van Anderlecht sloeg dat aanbod af.

Op dit moment valt het nog moeilijk in te schatten wat de plannen zijn van de nieuwe eigenaars. In alle geledingen van Standard heerst er momenteel onzekerheid. De exclusieve onderhandelingen tussen Venanzi en zijn waarschijnlijke opvolgers lopen trouwens nog altijd. Het valt dus nog af te wachten of ze qua transparantie niet dezelfde eisen op tafel zullen leggen als de bazen van JKC Capital. Want je mag dan nog zoveel miljarden op je bankrekening hebben, dat verhindert niet dat je liever geen lijken uit de kast ziet vallen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content