‘Anderlecht weet het niet meer’

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, blikt terug op de sportactualiteit en heeft het over de open brief van Anderlecht, de frustratie van Preud’homme en de Sportman/Sportvrouw van het Jaar.

Anderlecht beheerste het nieuws met een opmerkelijke open brief waarin het liet weten pas in 2022 weer aan de titel te denken.

‘Ik vraag me af hoe Roger Vanden Stock zich nu bij deze hele gang van zaken voelt. Want sinds Marc Coucke de macht overnam, kreeg het vorige bestuur veel kritiek. Terwijl er nu, twee jaar later, geen stap is vooruitgezet. Integendeel zelfs.’

‘Zo’n open brief is ergens een teken van machteloosheid. Het betekent vooral dat je geen goed beleid hebt gevoerd. En daar draait het uiteindelijk om. De impact die Vincent Kompany zou hebben is gewoon zwaar overschat. Terwijl je toch kon incalculeren dat de combinatie speler-trainer op dat niveau heel moeilijk zou zijn. Ook al omdat Kompany als trainer geen enkele ervaring heeft.’

‘Hij probeerde wel een bepaald soort voetbal in de ploeg te brengen, voetballen van achteruit en meteen druk zetten op de man in balbezit, en hield daar ook aan vast toen het verkeerd liep. Je zou kunnen zeggen dat hij zijn visie volgde. Maar wat als die visie niet overeenkomt met het spelersmateriaal?’

‘Frank Vercauteren stuurde een en ander bij, maar het gebrek aan kwaliteit kwam dan toch weer boven. En dat is erg: 48 spelers maar geen evenwichtig elftal. Wie is daar verantwoordelijk voor? En welke garantie heb je dat het straks anders wordt?’

‘Toen Marc Coucke met veel poeha Vincent Kompany aantrok, sprak iedereen van een stunt. Dat was het ook. Coucke kocht tijd want een icoon als Kompany brand je niet af. Maar nu blijkt dat die tijd niet eindeloos is. Ik kan er nog inkomen dat Anderlecht spreekt van een overgangsjaar, maar als je zegt dat je pas in 2022 weer wil meedingen voor de titel, dan weet je het toch niet meer. En daar verandert dat 1-1-gelijkspel op Standard niets aan.’

Intussen riep Michel Preud’homme dat Standard als ploeg in Europa meer wordt gewaardeerd dan in België.

‘Dat kan je kennelijk niet veranderen: diep in Michel Preud’homme woedt een oorlog van frustratie, alsof hij een eeuwig gevecht voert om erkenning. Terwijl dat toch niet nodig is. Preud’homme kan moeilijk met kritiek overweg, terwijl mensen met ouder te worden doorgaans milder worden. Maar ergens houdt dat rusteloze hem ook scherp. En hij heeft Standard natuurlijk naar zijn hand gezet, al was dat niet gemakkelijk. Er is veel kwaliteit maar er zijn ook voetballers, zoals Carcela en Mpoku, die je elke week moeilijk bij de les houdt.’

‘Standard had de wedstrijd tegen Anderlecht altijd moeten winnen, ze misten te veel kansen. Anderzijds: kansen afmaken hoort natuurlijk wel bij het voetbal. Ook KAA Gent liet op KV Oostende veel kansen onbenut. Niet voor het eerst dit seizoen.’

Zaterdag wordt, naast de Sportvrouw van het Jaar, ook de Sportman van het Jaar bekend. Opmerkelijk dat er met Victor Campenaerts, Remco Evenepoel en Wout van Aert drie wielrenners zijn genomineerd.

‘Je merkt dat het doorgaans individuele sporters zijn die deze trofee winnen en dat er niet gemakkelijk op voetballers wordt gestemd. Tenzij vorig jaar toen Eden Hazard het haalde.’

‘Ik verwacht nu dat Remco Evenepoel gaat winnen, negentien jaar nog maar, maar niet iemand die naast zijn schoenen loopt. Dat geldt trouwens ook voor Wout van Aert, ik vind de manier waarop die zijn wegcarrière uitbouwt echt verbluffend. En wat Victor Campenaertsvoor dat werelduurrecord heeft gedaan is natuurlijk ook indrukwekkend, je weken en weken in Namibië opsluiten om naar dat ene grote doel toe te werken en daar dan nog in slagen. Wat dat betreft zijn die nominaties wel terecht.’

‘Voor de verkiezing van Sportvrouw van het Jaar zal er wel minder discussie zijn, denk ik. Emma Meesseman kende gewoon een fantastisch jaar, ook al werd Nina Derwael wereldkampioen. Meesseman is op het veld uitgegroeid tot een echte killer. Terwijl ze vroeger te braaf was.’