Faris Haroun en Vadis Odjidja zijn al twaalf jaar boezemvrienden. In het vooruitzicht van de dubbele confrontatie tussen hun clubs gaven ze in Sport/Voetbalmagazine een allereerste dubbelinterview over die bromance.
De twee prille vaders, die samen meer dan 500 wedstrijden totaliseren in de Jupiler Pro League, losten elkaar niet meer sinds Odjidja op zijn 18e in een opwelling een lastminute vliegticket kocht voor Mexico om zich op vakantie bij de vier jaar oudere Haroun te voegen. Daarna volgden uitstapjes naar onder andere Los Angeles en Marrakech en binnenkort gaat het richting Toronto en Tokio.
Of ze ooit hetzelfde shirt zullen dragen, zal vooral van Odjidja afhangen. ‘Faris kan gerust tot zijn veertigste blijven voetballen, maar tegen dan ben ik al lang gestopt’, lacht Odjidja. ‘We zouden een goed duo vormen op het middenveld. Daarom had ik graag met Faris gespeeld.’
Voor Sport/Voetbalmagazine lichten ze elkaars kwaliteiten als aanvoerder van hun ploeg door. Haroun: ‘Vadis zal zich nooit verstoppen als het niet loopt. In topwedstrijden of als het stroef gaat, heb je spelers nodig die het lef hebben om acties te blijven maken. Hij doet dat, zelfs al heeft hij net daarvoor enkele slechte ballen gegeven.’
Odjidja: ‘Verbaal laat Faris zich gelden en hij is iets rustiger dan ik tijdens een wedstrijd. Antwerp heeft niet de gemakkelijkste kleedkamer, maar hij is in staat om de ploeg samen te houden. Ik kan zeker nog dingen van hem opsteken om mijn ploeg beter te leiden.’
Provocaties tegenover Odjidja
Ongetwijfeld lopen ze elkaar straks op het middenveld enkele keren tegen het lijf. Zal Haroun zijn maat dan ook provoceren, zoals tegenwoordig wel eens gebeurt op onze velden? Haroun: ‘Nee, ik ben niet dat type speler. Zo moet het spel niet gespeeld worden.’
Odjidja: ‘Op een speler afstappen om een reactie uit te lokken of faken terwijl je totaal niet geraakt wordt? Dat is laag, man. Dat is een teken van zwakte. (fel) Je moet winnen als een man. Niet als een… Je moet je tegenstander toch voetballend proberen te pakken? Een aanvaller moet uiteraard de centrale verdediger opzoeken die al geel heeft. Maar iemand een tikje te geven en wachten tot hij iets terugdoet, is erover.’
Haroun: ‘Voor mij is er een verschil tussen op de grond vallen bij een tackle waarbij je amper geraakt wordt en bewust iemand provoceren. Over het algemeen zou ik aan mijn ploegmaat zeggen: niet doen. Maar ik heb niet de indruk dat wij zulke spelers in de ploeg hebben. Ik denk dat bepaalde spelers Vadis proberen te destabiliseren en de ref gaat soms mee in dat verhaal. Terwijl ik hem nog nooit een vuile fout zag maken. Hij heeft de perceptie tegen.’
Odjidja: ‘Sinds mijn terugkeer naar Gent vorig seizoen was enkel mijn rode kaart tegen Club Brugge terecht. Dat was een impulsieve reactie waar ik mij voor geëxcuseerd heb. Die laatste rode kaart tegen Standard… Je kon het bezwaarlijk een duw noemen, maar ik krijg er wel een tweede gele kaart voor. Laatst werd er getrokken en geduwd tijdens Antwerp-Club Brugge, maar niemand kreeg een kaart. Dan mag je concluderen dat mijn kaart overdreven was.’
Lees het volledige interview in onze Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 20 november.
