‘België is nu nog niet toe aan een vrouwelijke arbiter’

Scheidsrechter Tina Tyteca spreekt over de arbitrage in België en ziet bij de mannen nog geen plaats voor een vrouwelijke ref. ‘Supporters kunnen er nog niet mee om, maar talent is er zeker.’

Expect the unexpected. Dat is het minste wat we kunnen zeggen over 2020 én de gouden tip die ik zelf ooit mee kreeg als jonge scheidsrechter. Maar verwachten we niet te veel van onze arbiters?

Mensen vragen me vaak waarom er geen vrouwelijke scheidsrechter is op het hoogste niveau. Wel, dat is vrij eenvoudig: België is nu nog niet toe aan die vrouwelijke arbiter. Supporters kunnen er nog niet mee om, maar talent is er zeker. Onze voetbalmindset geeft de voorkeur aan het stereotype beeld van de scheidsrechter: een mature, mannelijke karakterkop van 1,90 meter. Ik zie er lichtelijk anders uit. Heb ik het daar moeilijk mee gehad? Ja, maar ik realiseer me evengoed dat ik trots mag zijn op wat ik presteer. Ik sta sterk in mijn (voetbal)schoenen. Gelukkig hebben we ondertussen heel wat vorderingen kunnen maken door te verjongen en te professionaliseren binnen de arbitrage.

Het feit dat er bijvoorbeeld twijfel is over de jonge leeftijd van de opkomende scheidsrechters staat in fel contrast met onze doelstelling als land! Scheidsrechters moeten vóór hun 25e op hun top kunnen staan om überhaupt te mogen meedraaien op het allerhoogste niveau. Vroeger was dat niet zo, maar de tijden veranderen. De focus ligt volledig op toparbitrage waarbij we wél toe zijn aan een ‘nieuwe Frank De Bleeckere’ en dat betekent dat we ons ervan bewust moeten zijn dat jonge mensen met potentieel die kansen moeten krijgen.

Wanneer scheidsrechters dan net buiten die criteria vallen en beseffen dat ze niet meer verder kunnen promoveren, is dat voor sommigen een kantelpunt. Dan stoppen ze er vaak meteen mee. Hard, maar begrijpelijk!

Als scheidsrechter wil je moeilijke fases mogen beoordelen met heel wat tactiek en spel. We zijn allemaal ambitieus. Ploegen die niet zomaar de voet op de bal zetten maar weten wat ze doen, daar haal ik veel voldoening uit. Ik heb intussen verschillende cursussen gevolgd om tactieken beter te kunnen inschatten en kan hierdoor beter anticiperen. Als ik nu een beslissing neem, weet ik waarom en kan ik dat duiden. Dat kon ik helemaal niet toen ik mijn eerste wedstrijd floot, wel toen ik mijn internationale ervaringen opdeed.

Nét daarom is het zo belangrijk om (vroeg) te starten als scheidsrechter en om mensen ruimte te geven om te groeien. Naar mijn mening start je niet als goede scheidsrechter. Als je wat ballen aan je lijf hebt, kun je het wel worden mede door de steun van mensen (bedankt!) en er zeer hard voor te werken. Daar geloof ik in. Ik kijk uit naar de toekomst.