‘Bij Beerschot hebben ze hun lesje geleerd’

Jacques Sys ziet dat Beerschot ondanks de successen, zijn zin voor realiteit niet verliest en dat Hernan Losada wat meer in de spotlights mag komen te staan. ‘Hij ontpopt zich tot een romanticus, zij het een realistische romanticus.’

Liefst 33 doelpunten gemaakt, meer dan Club Brugge of Antwerp. Maar ook al 30 goals geïncasseerd, meer dan Waasland-Beveren of Zulte Waregem. Beerschot is dit seizoen een garantie op spektakel. Dat was ook afgelopen zaterdag zo, bij het 5-5-gelijkspel op KV Kortrijk. Eerder was er ook al een 5-2-zege tegen KRC Genk en een 6-3-overwinning tegen STVV. Slechts één keer in twaalf matchen (thuis tegen Standard) scoorde Beerschot niet.

Aanvallend voetbal maakt deel uit van de cultuur van de club. Beerschot streefde naar verfijning in zijn spel en zag in zijn geschiedenis tal van artiesten de revue passeren. Rik Coppens in een ver verleden bijvoorbeeld, Juan Lozano veel later. Ook de huidige trainer Hernán Losada zocht in de vijf jaar dat hij op het Kiel voetbalde, met zijn Latijnse inslag, naar de schoonheid van het spel. Het is vreemd dat de successen van Beerschot in de media zo weinig met de aanpak van de Argentijn worden geassocieerd. Heel anders dan bij OH Leuven bijvoorbeeld, waar Marc Brys als de architect geldt van de resultaten die dit seizoen worden neergezet. Dat er minder over Losada wordt gesproken, heeft allicht ook te maken met de ‘vedetten’ van de ploeg, waardoor de focus meer hen op komt te liggen. Zij nemen met hun doelpunten de spotlights van de trainer weg.

Nochtans kun je niet naast de inbreng van Losada kijken. Toen hij in oktober 2019 Stijn Vreven opvolgde, legde hij wel de nadruk op het defensieve. Op dat moment, in 1B, slikte Beerschot te gemakkelijk doelpunten. Losada zorgde voor organisatie, schakelde over naar een 5-3-2-systeem en bracht door zijn gedrevenheid vuur in de ploeg, terwijl dat laatste nochtans een handelsmerk heet te zijn van de bloedfanatieke Vreven. Toch kreeg die de ploeg niet op de rails.

Dit seizoen onderging Beerschot een gedaanteverwisseling. Het hoefde niet langer op te boksen tegen versterkte burchten, het hoefde het spel niet meer te maken, maar kreeg in 1A veel meer ruimte. Die wordt perfect benut. Losada ontpopt zich tot een romanticus, zij het een realistische romanticus. Samen met zijn uitmuntende trainersstaf analyseert hij wel degelijk de tegenstanders. Maar Losada speelt wel met drie verdedigers en twee defensieve middenvelders ( Ryan Sanusi en Ismaila Coulibaly) die niet echt als bikkelharde balveroveraars gelden. Een teken dat alles naar voren is georiënteerd. Dat er door deze manier van voetballen veel doelpunten worden geïncasseerd, is door Losada ingecalculeerd. Zoals hij dat enkele weken geleden heel rustig zei na de 5-1-nederlaag van Beerschot op KAA Gent. Het maakt deel uit van het proces dat deze ploeg doormaakt. Dat de verdediging niet de meest snelle en wendbare is, ligt mee aan de basis van dat hoge aantal tegendoelpunten.

Beerschot is een verrijking voor deze competitie. Het blijft ook bij een voorsprong jagen op doelpunten en denkt er geen moment aan zich te verschansen. Veel heeft ook te maken met de aanwezigheid van Raphael Holzhauser. De Oostenrijker drukt weliswaar moeilijker zijn stempel in echte topwedstrijden, maar hij past door zijn sprankelend spel en uitmuntende traptechniek in de traditie van de club. Hij wil de fans nog laten genieten. En hij mag dan niet erg snel zijn, Holzhauser denkt wel heel snel.

De successen doen Beerschot de zin voor realiteit niet verliezen. Wat dat betreft hebben ze op het Kiel hun lesje wel geleerd. Toen Losada na het gelijkspel in Kortrijk werd gevraagd of hij het niet jammer vond dat de zege in de slotseconden werd weggeven, antwoordde hij dat zijn ploeg niet meer dan een gelijkspel verdiende.