Het doek over de competitie is gevallen. Drie vragen aan Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine.
Wat heeft u de voorbije maanden het meest gefrappeerd in de Jupiler Pro League?
‘Dat de wedstrijden zonder publiek werden gespeeld natuurlijk. In een sfeer van stilte en kilte. Van een thuisvoordeel was er amper nog sprake. Dat was een nadeel voor clubs die enorm opgezweept worden door de twaalfde man. Zoals Club Brugge dat in de reguliere competitie vier keer thuis verloor. Dat ze in die eerste schijf van de competitie toch zo’n grote voorsprong opbouwden, is veelzeggend.’
‘En verder was er natuurlijk de ongelooflijke trainersdans. Je zou er haast de tel bij kwijtraken, maar het kwam dit seizoen tot dertien trainerswissels. Het heeft nog altijd te maken met een gebrek aan visie: clubs willen zich profileren als bedrijven, maar ze denken puur emotioneel. Mensen die in hun bedrijven heel weloverwogen beslissingen nemen en zich door de juiste mensen laten adviseren voor ze een investering doen, kunnen ’s avonds naar een voetbalwedstrijd gaan en in een handomdraai beslissen of ze al dan niet met een trainer doorgaan.’
Die trainersdans gaat intussen gewoon door. Peter Maes ligt contractueel vast bij STVV, maar gaat onderhandelen met Beerschot en tekent daar.
‘Ik blijf dat onbegrijpelijk vinden. Als je een contract tekent, dan is het toch de bedoeling dat je dat uitdoet. Anders ga je zo’n overeenkomst gewoon niet aan. Maar het wereldje is zo geëvolueerd dat niemand zich daarover opwindt.’
‘Ik begrijp ook de koerswijziging van Beerschot niet goed. Met Hernán Losada en Will Still kiezen ze eerst voor jonge trainers, in de hoop dat die een nieuwe wind brengen. Terwijl ze nu weer gaan voor een heel ander profiel. Let wel: ik vind Peter Maes een vakman, dat heeft hij in het verleden bewezen en dit seizoen ook bij STVV. Ik kan ook begrijpen dat het voor hem niet zo gemakkelijk werken was in Sint-Truiden met die Japanse eigenaars, maar ga je dan niet aan zo’n club binden.’
Je zou er haast de tel bij kwijtraken, maar het kwam dit seizoen tot dertien trainerswissels.
‘Net zoals voetballers zijn ook trainers opportunisten. Daarom is het bijvoorbeeld heel opmerkelijk wat nu bij Borussia Dortmund lijkt te gebeuren: daar zou de huidige coach, Edin Terzic, weer derde man worden na de komst van Marco Röse die zijn assistent meebrengt. Terzic kreeg een aanbieding van Eintracht Frankfurt, toch de nummer vijf uit de Bundesliga, om daar hoofdtrainer te worden. Maar uiteindelijk ging hij op dat voorstel niet in. Omdat zijn emotionele verbondenheid met Borussia Dortmund te groot is.’
Opmerkelijk is in deze competitie is ook dat KAA Gent uiteindelijk nog een Europees ticket pakt.
‘Het moet daar een zekere rust brengen. En meer realisme. Voor het begin van de competitie riep voorzitter Ivan De Witte nog dat KAA Gent de strijd met Club Brugge voor de titel zou aangaan. Na afloop was het verschil tussen beide clubs 27 punten. Al is Gent wel de ploeg die de meeste kansen bij elkaar heeft gevoetbald. Benieuwd of Hein Vanhaezebrouck de situatie volgend seizoen weer helemaal kan rechttrekken. Veel zal ook afhangen van de transferpolitiek. Al geldt dat natuurlijk voor wel meer clubs.’
‘Positief vond ik wel dat het niveau van de matchen in de Europe play-offs behoorlijk was. Heel anders dan in de vroegere play-off 2, die een doodse bedoening was. Er werd ook veel gescoord: 49 doelpunten in twaalf matchen.’
