Bosman, 22 jaar na het arrest: even bekend als Maradona

© BELGAIMAGE

Op 15 december 1995 trof het Bosmanarrest de voetbalwereld als een schok. Vandaag ziet Jean-Marc Bosman het allemaal anders lopen dan hij toen gehoopt had.

Elk jaar in november weet Jean-Marc Bosman (53) dat de telefoon weer gaat rinkelen. Dan komt de verjaardag van het Bosmanarrest er namelijk aan.

Twee weken geleden kreeg hij het Nederlandse NRC Handelsblad over de vloer. In het interview betreurt hij dat het opnieuw alleen om macht en om geld gaat in het voetbal. ‘De FIFA en de UEFA hebben het idee van spelers als handelswaar geherintroduceerd. We zijn eigenlijk weer teruggegaan naar hoe het was. Voetballers worden gezien als varkens die je kan verhandelen.’ Zelf wilde hij enkel zijn vrijheid op het einde van zijn contract, en geen discriminatie op basis van nationaliteit.

Op vrijdag 15 december 1995 viel in het gebouw van de EU het verdict over een jarenlang juridisch getouwtrek dat begon in 1990 toen Bosman, ooit Belgisch belofteninternationaal in het team van Enzo Scifo en Marc Degryse, geen nieuw contract kreeg bij Club Luik. Omdat niemand de gevraagde transfersom wilde betalen (300.000 euro) kreeg hij een minimumcontract van 750 euro per maand. Dat weigerde hij en, in tegenstelling tot andere spelers in zijn situatie, stapte hij naar de rechtbank.

Zijn geluk was dat hij een zeldzame advocaat vond die niet meedraaide in het voetbalwereldje en die zich wel zijn cursus Europees recht herinnerde: Luc Misson en diens stagiair Jean-Louis Dupont,die gespecialiseerd was in Europees recht.

In aanloop naar het proces luisterden verrassend weinig journalisten, wegens niet vertrouwd met een ingewikkelde materie, naar Bosmans verhaal. Zij geloofden bond en clubs dat die Bosman geen schijn van kans had. Tot de dag van de uitspraak hoopten de voetbalbonden dat ze met hun lobbywerk de Europese wetgeving konden beïnvloeden.

De uitspraak bepaalde dat spelers op het einde van hun contract vrij waren en dat er geen discriminatie mocht zijn op basis van nationaliteit binnen de EU. Maar al gauw omzeilden clubs en bonden die vrijheden door te zorgen dat spelers nooit einde contract waren.

Soms wordt Bosman nog eens bitter wanneer hij vaststelt dat zowat elke topvoetballer nu dankzij hem een veelvoud verdient van wat hij zonder het arrest zou hebben. De laatste jaren krijgt Bosman 2000 euro per maand van de spelersvakbond Fifpro als vertegenwoordiger, een contract dat loopt tot 2018.

Hij woont nog altijd in zijn huis in Awans, dicht bij Luik. ‘Om zo bekend te worden als ik, moet je al Cantona of Maradona heten’, verzuchtte hij ooit. ‘Ik ben even bekend, maar ik had liever naam gemaakt met mijn voetbalkwaliteiten.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content