Brecht Dejaegere, nu aanvoerder van Toulouse FC in de Ligue 2, komt in Sport/Voetbalmagazine terug op zijn wrange afscheid van KAA Gent.
In de zomer van 2020 gooide Toulouse FC een reddingsboei naar Brecht Dejaegere op een moment dat hij bij KAA Gent op een zijspoor was geraakt. Hij belandde er zelfs eventjes in de B-kern.
In een lang gesprek met Sport/Voetbalmagazine komt hij ook op die vreemde periode bij de Buffalo’s terug.
‘Het eerste half jaar onder Jess Thorup speelde ik nog veel, na de winterstop was het minder’, vertelt Brecht Dejaegere in zijn adoptiestad Toulouse.
‘Hoewel ik in die periode een transfer naar een andere Belgische club kon maken, mocht ik na een goeie match tegen Kortrijk plots niet meer vertrekken. Ik was meestal invaller, maar ik vond dat ik goed trainde, tot Thorup mij op een dag bij zich riep: Nana Asare en ik werden naar de beloften gestuurd.’
‘Toen László Bölöni Thorup kwam vervangen, werd ik meteen weer opgevist en viel ik in tijdens een competitiematch. Enkele dagen later stond een oefenwedstrijd gepland voor de invallers, ik zou starten, tot ik een halfuur voor de aftrap te horen kreeg dat dat niet mocht. Toen werd het me duidelijk dat het om een beslissing van bovenaf ging.’
‘Gezien mijn lange geschiedenis bij de club vond ik dat op menselijk vlak heel pijnlijk, maar ook sportief snapte ik het niet: wat hadden zij daar nu bij te winnen? Nana en ik zijn allebei modelprofs, er viel werkelijk niets op onze arbeidslust aan te merken en we gingen zelfs niet klagen in de gazetten. Echt spijtig.’
Werd dat dan nooit in een persoonlijk gesprek met het bestuur uitgepraat?
Dejaegere: ‘Neen. Met mijn manager, toen nog Gunter Thiebaut (nu is dat Mogi Bayat,nvdr), was er wel gepraat. Ik mocht vertrekken, luidde de boodschap. Dat klonk voor mij als een optie, niet als een gebod. Het werd mij persoonlijk ook nooit met zoveel woorden gezegd.’
‘Ik kreeg wel een aangetekende brief van de club, dat ik naar de B-kern verbannen werd voor onprofessioneel gedrag. Een totaal gebrek aan menselijkheid en respect.’
‘Ik neem het Thorup niet kwalijk dat hij mij naast de ploeg zette – nog steeds vind ik hem een goeie trainer en een gentleman – maar ik snap niet dat hij zich zo voor de kar liet spannen van het bestuur. Hij verloochende zichzelf en werd uiteindelijk toch ontslagen. Wellicht heeft hij zelf ook geleerd uit die ervaring.’
Mede door corona heb je niet eens afscheid kunnen nemen van de supporters, bij wie je altijd zeer geliefd was. Wringt dat?
Dejaegere: ‘Absoluut. Ik vind het heel spijtig, maar een ereronde of bloemetjes hoeven nu niet meer. Ik volg Gent nog, ik hoor enkele supporters en spelers – zoals Sven Kums – maar er is daar zoveel veranderd het voorbije jaar. Het voelt als een afgesloten hoofdstuk.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier