Bryan Ruiz: de beste aanvaller ooit van KAA Gent

U koos de Costa Ricaan tot beste spits uit de geschiedenis van de Buffalo’s, voor Jonathan David en Erwin Vandenbergh.

Hoe zou het nog zijn met Bryan Ruiz? De tijd dat je een speler kon opbellen met die vraag, ligt al eventjes achter ons. Een blik op zijn Facebookpagina leert ons twee dingen: (1) hij speelt nu bij de Costa Ricaanse eersteklasser Alajuelense, de ploeg waar het voor hem allemaal begon; (2) op 6 oktober maakte hij bekend dat hij besmet was met het coronavirus, waardoor hij twee vriendschappelijke wedstrijden van de nationale ploeg tegen Panama miste.

Intussen hervatte hij de trainingen en lijkt het weer goed te gaan met hem. Op 18 augustus werd hij 35 jaar, het einde van zijn carrière komt stilaan in zicht. Die carrière heeft hij te danken aan zijn passage bij KAA Gent. In 2006 kwam hij in de schaduw van zijn landgenoot Randall Azofeifa naar het Ottenstadion. We maakten kennis met een langharige, graatmagere, haast timide jongeman, maar wat een plezier om naar te kijken op het veld!

Met zijn lange mouwen altijd een beetje over zijn handen getrokken slalomde hij langs zijn tegenstanders en liet hij verbluffende dingen zien. De ietwat stugge en monotoon pratende Ruiz bleek een jongen die deksels goed wist wat hij wou, zo bleek na enige tijd.

Toen we hem in november 2008 in zijn appartement in Gent opzochten – hij was inmiddels 23 jaar en uitgegroeid tot kapitein van de Buffalo’s – zei hij zonder verpinken: ‘Bij een goed bod ben ik weg.’ Geen loze uitspraak, want een klein jaar later zat hij bij FC Twente. Hij was er nog maar net, of hij wist al te zeggen aan Sport/Voetbalmagazine: ‘Ik hoop hier maar één jaar te blijven.’

Uiteindelijk zouden het er twee worden. Hij werd er in geen tijd dé man van de ploeg en schonk de Tukkers twee prijzen: de titel in 2010 en de beker in 2011. Net als in Gent, voetbalde hij zich in Enschede in de harten van de fans, zo bleek bij het pakkende afscheid dat hij er kreeg:

Wist hij veel dat hij toen al zijn belangrijkste trofeeën op Europese bodem gewonnen had… Want daarna bracht zijn carrière niet echt wat ervan verwacht werd. In Engeland kon hij zich in vier seizoenen bij Fulham nooit doorzetten. En toen hij in 2015 voor Sporting Lissabon tekende, was hij al dertig jaar. Daarna volgde een nog ietwat ongelukkige passage bij het Braziliaanse Santos, waarna hij afgelopen zomer de cirkel rond maakte en terugkeerde naar zijn geboorteland.

WK 2014

Alleen bij de Costa Ricaanse nationale ploeg kon hij écht laten zien tot wat hij in staat was. Op het WK 2014 in Brazilië leidde hij Los Ticos in een loodzware poule met Engeland, Uruguay en Italië naar de eerste plaats. Onvergetelijk was zijn doelpunt tegen de Squadra:

Costa Rica haalde voor de eerste keer ooit de kwartfinales van een WK, waarin het door Nederland werd uitgeschakeld na strafschoppen (0-0, 4-3). Het was ongetwijfeld één van de hoogtepunten van Ruiz’ carrière.