Cécile de Gernier: ‘Het was hoog tijd dat het vrouwenvoetbal meer in de media kwam’

De gewezen Red Flame (28 caps, 5 goals) weidt uit over de nieuwe competitie, die voor het eerst op tv zal komen.

Dit is een scharniermoment voor het damesvoetbal, de Superleague die zal uitgezonden worden op Eleven Sports.

Cécile de Gernier: ‘Ja, dat is echt top, maar het was ook hoog tijd dat de media er meer aandacht voor hadden.’

Aanvankelijk zou er één wedstrijd per week uitgezonden worden, maar dat is ondertussen een beetje teruggeschroefd tot één om de twee weken plus wekelijkse hoogtepunten op maandagavond. Wat vind je daarvan?

De Gernier: ‘Dat is niet zo erg, denk ik. De bond heeft eindelijk geïnvesteerd in een nieuw kampioenschap. Stapje voor stapje gaan is dan het best: de topwedstrijden uitzenden en de kans geven aan de kleine clubs om zich zonder druk te ontwikkelen. Het zou ook geen zin hebben om wedstrijden uit te zenden in slechte omstandigheden. Niet alle clubs hebben de infrastructuur om mooie beelden op te nemen.’

Welke ploegen moeten we vooral volgen in deze nieuwe competitie?

De Gernier: ‘De minder hoog aangeschreven clubs die toch al lang meedraaien, want die hebben nu een project om te groeien. Het zijn clubs die investeren en zich willen ontwikkelen. Maar dat zijn langetermijnplannen, dus je moet hen wat tijd gunnen. Hoe meer er in hen geloofd wordt, hoe meer ze hun best gaan doen en hoe interessanter het wordt voor het publiek en de televisie.

Net onder Anderlecht zijn het clubs als Standard, dat al lang op een goed niveau presteert, maar ook Gent en Brugge, al kenden die veel verloop. Idem voor Genk en OHL, dat een mooie academie heeft en geld uittrok om speelsters met ervaring te halen. En het is fijn dat een club als Charleroi het voortouw neemt in Henegouwen, al ken ik geen enkele speelster die daar getekend heeft en weet ik niet met welke ploeg ze zullen aantreden. Ik hoop maar dat ze het niveau van de Superleague niet onderschatten.’

Is Tessa Wullaert, die weer in het land is, een ideaal uithangbord voor de Superleague?

De Gernier: (enthousiast) ‘Dat is fantastisch voor het kampioenschap. We kennen haar familiale en persoonlijke motivatie. Top voor haar, want ze voelt zich hier goed, wat noodzakelijk is om haar kunde over te dragen op de nationale ploeg. Vergeet niet dat ze nog maar 27 jaar is en nog mooie jaren voor zich heeft. Ik hoop dat ze de ploeg hogerop stuwt, ook in de Champions League, want het is ook daarvoor dat men haar gehaald heeft, om Europees te groeien. Een beetje zoals Lyon dat twintig jaar geleden heeft gedaan. Maar je moet nu ook niet denken dat Anderlecht met Tessa zomaar alles gemakkelijk gaat winnen.’ (lacht)

Gaat de competitie niet te lijden hebben onder een gebrek aan concurrentie?

De Gernier: ‘Dat is volgens mij geen probleem, want je hebt altijd een locomotief nodig. In Frankrijk trok Lyon PSG en Montpellier mee in zijn spoor. Het risico voor Anderlecht is dat het de ontwikkeling van jongeren uit het oog verliest, want ze beschikken niet over een grote school. Het is een beetje onbegrijpelijk dat de grootste Belgische club niet kan terugvallen op een sterke academie.

Een ander probleem dat zich kan voordoen, is dat meerdere internationals op de bank dreigen te belanden, bijvoorbeeld Charlotte Tison of Kassie Missipo, die concurrentes zijn voor de nummer-6-positie. Of Amber Maximus, een uitstekende 9, maar dat is de positie van Wullaert. Welke invloed gaat dat hebben op de ontwikkeling van die jongeren, toch de toekomstige titularissen van de nationale ploeg? Maar goed, dat is niet het probleem van Anderlecht. Zij willen gewoon de best mogelijke kern samenstellen om het niveau op te drijven, ook op de trainingen.’

Denk je soms niet dat je tien of vijftien jaar te vroeg geboren bent?

De Gernier: ‘Ja en neen. Ik ben blij dat ik aan deze ontwikkeling heb kunnen deelnemen. De mensen zullen dat misschien vergeten, maar ikzelf niet. Misschien had mijn carrière er anders uitgezien als ik later geboren was, maar ze was nu al mooi. Ik hoop dat de komende generaties, die nu van de nodige aandacht kunnen genieten, deze kans grijpen. Het is een échte kans, en het resultaat van het gevecht dat de vorige generaties hebben geleverd. Maar daar heb ik zeker geen spijt van.’