De zopas 19 jaar geworden Massimo Bruno is bij Anderlecht de revelatie van het seizoensbegin. Dat had de aanvaller eigenlijk ook bij Charleroi kunnen zijn, de club waar hij gevormd werd.
Dat staat te lezen in een rootsverhaal in Sport/Voetbalmagazine.
Terwijl Charleroi aan het eind van het seizoen 2010/11 vecht om in eerste klasse te blijven, trekt geen enkel bestuurslid zich iets aan van het lot van een jonge belofte van de club, Massimo Bruno. Het is chaos op Mambourg, waar Abbas Bayat zich meer bezighoudt met kopen en verkopen dan met het opleiden van de eigen jeugd.
Offensief
Er zit nochtans talent bij de beloften van de Zebra’s, met name twee flankspelers: op links Loris Brogno en op rechts Massimo Bruno. Ze trainen er onder Mario Notaro en Alex Teklak, die hem als volgt omschrijft: “Voor mij is Massimo iemand voor een 4-3-3, een flankaanvaller die op rechts kan uitbreken, maar ook op links uit de voeten kan. Zoals voor veel jongeren van zijn generatie ligt een 4-4-2 hem minder. Een vleugelspeler is niet hetzelfde als een aanvaller en Massimo leeft zich het liefst offensief uit.”
“Hij heeft lef, snelheid, techniek, hij is beweeglijk, kan zich doorzetten en – vooral – hij trapt met gemak precieze voorzetten. Bij de beloften van Charleroi heb ik er altijd op aangedrongen dat hij zijn defensief werk doet en ik heb kunnen merken dat hij beter werd in de balrecuperatie. Johan Walem heeft het daar onlangs nog met mij over gehad.”
Dipje
“In het seizoen 2010/11 waren er wat twijfels en had hij een dipje omdat Charleroi hem niet opgenomen had in de A-kern”, gaat Teklak verder. “Hij was einde contract en er was interesse van buitenlandse club, vooral Italiaanse, en ook van Urbain Haesaert voor Anderlecht. Dat maakte hem onrustig.”
“Ik heb er met zijn pa over gesproken: hij moest zich herpakken. Maar ik heb hem nooit gestraft of een voorkeursbehandeling gegeven. Dat psychologisch werk is voor jeugdtrainers best wel belastend, maar als dan de ene of de andere een mooi parcours aflegt, dan doet dat echt deugd. Brogno is naar OHL vertrokken en Bruno naar Anderlecht…”
“Wanneer je over zulke talenten beschikt, dan moet je als club eigenlijk snel handelen om ze langer te houden. Charleroi heeft daar geblunderd. Die gasten hadden Mambourg in vuur en vlam kunnen zetten.” (PB)
