KRC Genk staat op kop in eerste klasse, maar dat verandert de ambities niet, zegt trainer Philippe Clement.
Heeft Philippe Clement zondagavond na de 1-5-winst van zijn ploeg in de Ghelamco Arena nog eens gedacht dat dik een jaar geleden Gentvoorzitter Ivan De Witte hem als opvolger voor Hein Vanhaezebrouck wilde? ‘Neen’, zegt Clement. ‘Een jaar geleden dacht ik er niet eens aan dat ik bij Waasland-Beveren zou weggaan. Het toont nog eens dat je in deze wereld niets kan plannen.’
Evenmin kon hij zich een dik jaar geleden voorstellen dat hij na veertien maanden als hoofdtrainer aan de leiding zou staan. ‘Omdat ik nooit langetermijndoelstellingen maak. Ik werk op korte termijn, met als uitgangspunt: hoe bouw ik iets op met een spelersgroep? Ik geloof eerder in de weg naar een doel dan in het behalen van dat doel. De weg is veel belangrijker.’
Die weg, dat is het dag na dag meekrijgen van alle spelers in het Genkse voetbalverhaal. ‘Daar ben ik negen maanden geleden mee begonnen. Ten opzichte van negen maanden geleden is er geen enkele speler die geen stappen voorwaarts heeft gezet. Ons doel is: iedereen mee krijgen in dat verhaal, door dag na dag duidelijke lijnen uit te zetten. Daardoor groeien de automatismen, zoals een jong talent leert jongleren tot hij dat op een bepaalde dag honderden keren kan zonder nadenken. Ik schep zo veel mogelijk duidelijkheid, zodat spelers weinig of niet moeten nadenken voor of tijdens een wedstrijd.’ Zoiets bevordert de integratie van nieuwe spelers, zoals Joseph Paintsil zondag, en maakt dat Alejandro Pozuelo nu kandidaat-Gouden Schoen is. ‘Ik ga niet uit van één systeem maar werk liever een model uit waarbij iedereen zich goed voelt. Eén waarin ik de kwaliteiten van mijn spelers naar boven haal en hun gebreken zo veel mogelijk verdoezel.’ Daar zijn veel individuele gesprekken bij te pas gekomen met Pozuelo en Roeslan Malinovski, de twee naar wie vorig seizoen het vaakst gewezen werd wegens te weinig rendement. ‘Het is afwisselend slaan en zalven, hen niet alleen een goed gevoel geven, maar ook uitdagen.’
Dat al zijn spelers hem graag zien, verklaart hij ‘omdat ik net als bij Club Brugge en Waasland-Beveren oprecht met alle spelers begaan ben en niet alleen met de elf die spelen. Het gevolg is dat ook degenen die niet vaak spelen beter worden.’
Niets heeft hem de afgelopen maanden verbaasd. ‘Want als je verbaasd bent over iets, betekent dat dat je iets niet verwacht had. De grote uitdaging was om na de kortste vakantieperiode van alle eersteklassers met de kortste voorbereiding van allemaal er direct te staan om de drie dagen. Dat is ons gelukt.’
De leiderspositie verandert niets aan de Genkse ambities. ‘Ons hoofddoel blijft play-off 1. Ik vind niet dat je je doelstellingen heel snel moet veranderen. Genk was daar vorig seizoen het beste voorbeeld van. Ze ambieerden de top drie, maar na drie weken was het al paniek.’ Het doel is nu bestendigen. ‘Ik heb veel spelers aan de top weten komen, maar ik heb er ook veel meegemaakt die het er heel moeilijk mee hadden om dat langer vast te houden.’
