Adnan Custovic zette KV Oostende weer op de rails en lijkt definitief gelanceerd als T1. In Sport/Voetbalmagazine overloopt de Bosniër zijn parcours tot hiertoe… met daarin een grote rol voor de burgeroorlog die hem uit zijn thuisland dreef.
Adnan Custovic (39) groeide op in een modaal moslimgezin in Mostar, een stad in Bosnië en Herzegovina die toen nog deel uitmaakte van het vroegere Joegoslavië. Zijn ouders gaven les, vader geschiedenis en aardrijkskunde en moeder Servo-Kroatisch. ‘Ik was al een jaar of dertien toen ik tijdens een interwijkentoernooi opgemerkt werd door Velez Mostar en uitgenodigd werd om bij hen te gaan trainen. Daar is het begonnen’, vertelt Custovic in Sport/Voetbalmagazine hoe hij pas bij een club terecht kwam.
‘Maar een jaar later brak de oorlog uit en zijn we na een maand gevlucht omdat er een bom was ingeslagen in het appartementsgebouw waar we woonden. Mijn moeder zei toen: ‘We moeten hier weg, want het wordt te gevaarlijk.’
”s Anderendaags zijn we vertrokken. Het was een tijd dat er in onze buurt elke dag ontploffingen waren, sirenes afgingen en we in de kelders moesten gaan schuilen. Wanneer mijn spelers nu in de kleedkamer het kaartspel Uno spelen, doet mij dat eraan denken. In de onverlichte schuilkelders deden wij dat toen ook. Wat moesten we anders doen?’
Universiteit
‘Als ik terugdenk aan de oorlog, moet ik concluderen: de oorlog maakte mij sterker. Alles wat toen gebeurde, zorgde ervoor dat ik sneller rijp en volwassen werd. Ik was zestien à zeventien jaar toen ik in Slovenië alleen achterbleef en moest nadenken over hoe ik zou kunnen overleven. Een andere oplossing zag ik niet: in Bosnië was er niks meer. Alles was er kapotgemaakt en moest weer opgebouwd worden. Ik wou absoluut voortstuderen, want ik wou echt iemand worden. Ook zonder het voetbal zou ik iemand zijn geworden. Zeker weten!’
‘Ik maakte er mijn humaniora af in het Sloveens, een andere taal dan het Servo-Kroatisch waarmee ik opgroeide, en schreef mij daarna in aan de universiteit van Ljubljana. Eigenlijk was dat voor mij ook een mooie periode. Ik studeerde, ik voetbalde, ik maakte er vrienden en behaalde er mijn rijbewijs. Met twee andere studenten betrok ik een kamertje van 12 bij 4 meter met voor elk een bed en een stoel en een gemeenschappelijke tafel.’
‘In het weekend vertrokken zij naar huis, werd alles gesloten en moest ik naar een andere plaats verhuizen. Het voetbal zag ik toen nog als opportuniteit om mijn studies te helpen financieren. Met de studiebeurs die ik kreeg en het beetje geld dat ik met voetballen verdiende, slaagde ik er soms zelfs nog in om 200 euro opzij te zetten om op te sturen naar mijn familie in Mostar.’
‘Tot ik opeens, als uit het niets, die aanbieding van Le Havre kreeg. Ik dacht: wat doe ik? Ik moest die kans absoluut grijpen, vond ik. Enkele weken later speelde ik voor 30.000 mensen, reed ik rond met een Mégane, woonde ik in een appartement en kreeg ik een waardig maandloon.’
Lees de volledige reportage over Adnan Custovic in onze Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 8 november.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier