Cyriel Dessers: thuiskomen in Genk

Met achttien jaar vertraging voetbalt Cyriel Dessers dan toch voor KRC Genk. ‘Ik ben naar hier gekomen met een doel: ik wil belangrijk zijn.’

‘Eindelijk ben ik waar ik wil zijn’, grijnst een tevreden Cyriel Dessers, wanneer hij na afloop van de eerste training in het zog van een paar journalisten het veld af loopt, in afwachting van zijn officiële persvoorstelling, die een uur later volgt.

Een paar uur eerder is communicatieverantwoordelijke Peter Morren met een kwartiertje vertraging komen aanlopen om de ingeschreven journalisten naar het trainingsveld op het Genkse jeugdcomplex te begeleiden, met mondmasker en met de nodige afstand. Tien uur was de afspraak, maar pas om 10.20 uur zijn de laatste punten en komma’s ingevuld en is het contract getekend.

Het maakt dat de 25-jarige spits, die op zijn eerste training een individueel programma afwerkt, pas om 10.50 uur zijn opwachting maakt en officieel verwelkomd wordt door trainer Hannes Wolf

Op de training zijn 24 spelers actief, Dessers en de drie doelmannen incluis. Junya Ito en Paul Onuachu, die door reisperikelen pas later bij de groep aansloten, trainen apart. Daniel Muñoz, de 24-jarige Colombiaan van wie veel verwacht wordt, is er nog niet. Hij is België nog niet binnen geraakt.

Wanneer vanaf het nabijgelegen vliegveldje een klein vliegtuigje opstijgt, wordt er gegrinnikt. Heeft Genk nog een privévlucht gestuurd?

Geleerd van Stijn Vreven

Aan de rand van het terrein staan Dessers’ makelaar Stijn Francis en Hans Smulders, die als technisch directeur van toenmalig Nederlands tweedeklasser NAC Breda Dessers bij Lokeren weghaalde.

De speler is blij dat hij vier jaar geleden de stap zette naar Nederland: ‘Omdat dat een land is dat veel kansen geeft aan jeugd, daarom wilde ik ook naar daar.’

België ziet straks een andere spits terug dan degene die toen in alle anonimiteit verdween: ‘Ik dacht dat ik werkte en leefde als een prof toen ik België verliet, maar in Nederland leerde ik dat je nog een paar stappen bij kan zetten.’

Vooral van Stijn Vreven stak hij bij NAC iets op: ‘Ik vond dat ik al heel hard mijn best deed, maar Stijn leerde dat er nog wel een stapje bij kon.’

Een erg vlot pratende en enthousiaste Dessers ervaart dit als een grote stap vooruit: ‘Ik was er aan toe om een stap hoger te zetten, van een middenmoter naar een topclub.’ Het werd niet Celta de Vigo, dat in de winterstop nog een bod deed, maar zijn oude liefde KRC Genk.

Als kind was hij fan van het team dat kampioen werd, en droeg hij het truitje van Wesley Sonck. Toen hij als zevenjarig jongetje mocht testen bij de club van zijn dromen, leek een droom in vervulling te gaan. Maar toen was hij er nog niet rijp voor. ‘Elke dag kwam ik toen thuis van school, vol verwachting op een brief van de club. Toen die eindelijk kwam, was het antwoord negatief. Daar was ik wel even kapot van. Maar achttien jaar later ben ik er des te gelukkiger mee dat ik hier toch ben.’

Geen Björn Vleminckx

Toch is het niet sentiment dat Cyriel Dessers naar Genk dreef: ‘Ik ben naar hier gekomen met een doel: ik wil belangrijk zijn.’

Toen Ally Samatta in de winterstop vertrok, wilde trainer Hannes Wolf er nog een spits bij, maar Dimitri de Condé maande hem aan om wat te wachten en niet de eerste de beste te halen, maar te wachten op ‘de ware’. Die heeft hij nu. ‘Iemand die niet op de bal wacht, maar vecht, rent en een goeie mentaliteit heeft.’

Bij Genk zijn ze blij een jongen uit eigen streek aan de kern toe te voegen. De jonge Limburgse spits debuteerde ooit bij het bescheiden Vechmaal nabij Tongeren en belandde pas laat via SK Tongeren bij de opleiding van een profclub (OH Leuven).

Het was een bevlogen jongeman die de talrijk opgekomen pers (zelfs uit Nederland) te woord stond. Vast van plan de comeback naar zijn geboorteland beter te doen slagen dan de vorige Belgische topschutter uit de Nederlandse competitie die terugkeerde naar België. Zijn voorganger, Björn Vleminckx, had het na zijn titel als topschutter met NEC moeilijk bij Club Brugge. Dessers is van plan om nog stappen te zetten, beloofde hij, in aanwezigheid van zijn trotse ouders.

Normaal zou hij een paar maanden geleden ook geïntroduceerd zijn bij de Nigeriaanse nationale ploeg, waarvoor hij kan uitkomen gezien zijn dubbele nationaliteit, maar door de coronacrisis ging dat niet door, zodat op dat vlak nog alles open ligt.

Met de Rode Duivels is er nog geen contact geweest, gaf Dessers toe, maar in een jaar als dit valt niets uit te sluiten.