Dante Vanzeir: alweer een Made-in-Genk-Duivel

© belga

Voor dit seizoen had niemand verwacht dat Dante Vanzeir dit jaar zou opgeroepen worden voor de nationale ploeg. Met dank aan zijn Brusselse club maar ook een beetje aan KRC Genk.

Bij de twintig spelers die door Roberto Martínez werden opgeroepen voor de dubbele interland met de Rode Duivels zit geen enkele Genkie, maar wel liefst elf spelers met een Genks verleden. Onder hen zes die hun debuut op het hoogste niveau maakten met de Genkse trui. Dat zijn Kevin De Bruyne, Thibaut Courtois, Leandro Trossard, Christian Benteke, Timothy Castagne en nu ook Dante Vanzeir. Koen Casteels zat al in de Genkse kern en had voor die club kunnen debuteren, maar een kwetsuur besliste daar anders over. Dennis Praet, Divock Origi, Yannick Carrasco en Arthur Theate verlieten Genk voor ze in een eerste elftal hun opwachting maakten.

Dante Vanzeir speelde sinds zijn debuut in september 2016 tot zijn vertrek in augustus 2019 slechts 236 minuten verdeeld over 9 wedstrijden voor KRC Genk, maar wel onder drie verschillende trainers: Peter Maes, Philippe Clement en Felice Mazzu. In 2018 besloot Genk, dat dat jaar kampioen zou worden, hem uit te lenen aan Beerschot. Bij zijn terugkeer maakte hij nog een doelpunt in de gewonnen Supercup tegen KV Mechelen, maar de vraag van de nieuwe trainer Felice Mazzu om hem te houden werd niet ingewilligd. KRC Genk had net in Zwitserland voor een paar miljoen een Nigeriaanse spits gekocht met hetzelfde profiel: Stephen Odey. Die werd dat seizoen Genks derde spits. Een plek waarmee Vanzeir op dat moment ook tevreden mee was geweest

De aanvaller zette bewust een stap achteruit om er later twee vooruit te zetten.

.

KV Mechelen was toen Beerschot te snel af. Het bedong een aankoopoptie maar lichtte die niet toen bleek dat Vanzeir amper in de plannen van trainer Wouter Vrancken voor kwam. Bij Genk belandde Vanzeir, samen met een paar andere overbodige spelers, tijdelijk in de C-kern, waar hij opgevist werd door Union. Sportief directeur Chris O’Loughlin noteerde zijn naam en de nieuwe trainer Mazzu, die zich Vanzeir nog herinnerde, enthousiast reageerde.

De aanvaller zette bewust een stap achteruit om er later twee vooruit te zetten. Een geslaagde gok. Voor dit seizoen was het plan om in 1A even goed te doen als vorig jaar in 1B. Dat lijkt moeiteloos te lukken, met name in een tweespitsensysteem in een ploeg waarin hij op de tegenaanval zijn snelheid ideaal kan uitspelen. Hij was al goed voor 9 goals en 5 assists in 13 competitiewedstrijden.

De vraag of hij het ook bij KRC Genk had kunnen maken, vond directeur jeugd Roland Breugelmans vorige week in Sport/Voetbalmagazine niet te beantwoorden. ‘Misschien was Dante, als dat verhaal van jeugdploegen in 1B een paar jaar eerder was kunnen doorgaan, vandaag een Genkie geweest. Maar niemand garandeert dat, als hij was gebleven, hij vandaag ook bij Genk zo vlot had gescoord. De lat ligt hier nog altijd hoger dan bij pakweg Union.’

De Beringnaar belandde al op zijn zesde bij KRC Genk en doorliep daar de hele opleiding. Hij legde er volgens Breugelmans een foutloos parcours af, al had hij niet het ideale aanvallersprofiel voor Genk, dat doorgaans technisch dribbelvaardige spitsen met een individuele actie aflevert, zoals Carrasco of Trossard. ‘Maar hij toonde wel zijn kwaliteiten. Dante is snel, heeft een neus voor goals, is niet egoïstisch en is een heel aangename gast, altijd met het hoofd omhoog. Valse noten in zijn parcours zijn er echt niet geweest hier.’

In dezelfde reportage gaf vader Michel Vanzeir, zelf een gewezen voetballer in vierde klasse en eerste provinciale, toe dat het voor de familie telkens bang afwachten was bij de jaarlijkse evaluatie. ‘Dante was van de zeven spelers nooit de nummer één of twee, maar altijd vier of vijf. Elke keer waren we weer opgelucht dat hij er nog bij was.’

Nooit heeft de nieuwbakken international het hoofd laten hangen of zijn gram gehaald op anderen. Of het nu een zware blessure was die hem afremde (hij werd twee keer geopereerd aan de kruisbanden, waardoor zijn vader al eens lachend zegt dat hij nog geen 23, maar 21 jaar is, omdat hij op die manier twee jaar verloor), of een trainer die niet in hem geloofde … Vanzeir klaagde nooit, keek altijd vooruit en deed bij elke tegenslag hetzelfde: keihard werken en extra trainen om sterker te worden.

Voor het seizoen bespraken speler, vader en makelaar Nico Vaesen het sportieve plan. Misschien, zeiden ze tegen elkaar, zit er nog een stap hoger in als je dit jaar in 1A bevestigt wat je in 1B hebt getoond. Dat het zo snel zou gaan en dat het deze stap zou zijn, dat had niemand kunnen of durven voorspellen. ‘Chapeau voor Dante Vanzeir zelf’, besluit Nico Vaesen. ‘Dit is vooral zijn eigen verdienste, dankzij zijn werkkracht, doorzettingsvermogen en geloof in eigen kunnen. Dit is een verhaal dat Dante zelf mooi geschreven heeft.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content