‘Dat je als trainer telkens weer spelers scherp moet houden, is verbijsterend’

Overal zijn de werkpunten dezelfde, schrijft Jacques Sys: ‘De spelers scherp en bij de les houden’.

Iets meer dan een jaar is het geleden dat Olivier Renard als sportief directeur bij Standard binnen waaide. Op een persconferentie haalde hij uit naar zijn vorige werkgever KV Mechelen en in een kranteninterview schoot hij giftige pijlen af naar de Mechelse voorzitter Johan Timmermans. Dat was een psychologische uitschuiver van formaat. Standard moest op de laatste speeldag van de reguliere competitie naar KV Mechelen, een cruciaal duel in de strijd om een ticket voor play-off 1. KV Mechelen wachtte de Rouches met het mes tussen de tanden op en won met 4-0. Standard mocht zich opmaken voor play-off 2.

Voor continuïteit en stabiliteit bij de Rouches moest de aanstelling van Renard zorgen. Maar vandaag zijn de zorgen nog groter dan toen. Opnieuw deelname aan play-off 2, zielloze wedstrijden die in het allerbeste geval resulteren in een ticket voor de Europa League. En de wetenschap dat je in dat geval vroeger aan het seizoen moet beginnen. Een nieuwe trainerswissel leverde bij Standard niets op, Aleksandar Jankovic haalde 32 punten op 69 (de geannuleerde match in Charleroi niet meegerekend), dat is 46 procent. De score van de door Standard ontslagen Yannick Ferrera is bij KV Mechelen hoger: 37 op 69, of 53 procent. Hij zorgde voor frisser voetbal waarmee de ploeg zich weer in de harten van het publiek speelde.

Met 44 inkomende transfers sinds de aanstelling van Bruno Venanzi als voorzitter, in juni 2015, oogt Standard als een bedrijf dat handelt in import en export. Maar vooral: de meeste van die nieuwe spelers bleken niet meer dan figuranten. Is er iemand die daar de verantwoordelijkheid voor neemt? Of gaan de paraplu’s open en wordt er bijvoorbeeld gewezen naar de ongelukkige passage van Daniel Van Buyten?

Eén jaar is het geleden dat AA Gent in de achtste finale van de Champions League speelde. In een sterrenrestaurant vertelde voorzitter Ivan De Witte in Wolfsburg over de groeiplannen van de club. De smaak van de titel zat nog in zijn mond. Sindsdien behield AA Gent naast het veld zijn identiteit, maar het voetbal is soms van een belabberd niveau. Zoals zaterdagavond op Waasland-Beveren bleek. Met veel slordigheden in de verdediging.

Niet voor het eerst dit seizoen wees Hein Vanhaezebrouck daarop. Op de vraag waarom hij dat telkens weer moest herhalen, zei de trainer op de persbabbel dat hij dat ook niet wist. Dat is verstandig want anders moet hij het proces van een aantal spelers maken. Of beter: het gebrek aan mentaliteit aanklagen. Maar Vanhaezebrouck staat wat dat betreft niet alleen. Ook Michel Preud’homme kloeg zaterdag na de nederlaag in Genk over spelers die als lammetjes aan de wedstrijd waren begonnen. En ook dat klonk als een refrein. Overal zijn de werkpunten dezelfde: de spelers scherp en bij de les houden. Dat je dat als trainers telkens weer moet doen, is eigenlijk verbijsterend.

Zondag eindigt de eerste schijf van het kampioenschap. Wie een duik neemt in het woud van cijfers stuit op verrassende gegevens. Dat bijvoorbeeld Club Brugge buitenshuis niet meer scoorde dan…Westerlo. Of dat Zulte Waregem op verplaatsing even productief is als thuis. En dat AA Gent zaterdag pas zijn tweede overwinning pakte buitenshuis.

Het past allemaal in een kampioenschap vol kronkels. Net zoals vorig weekend kunnen die er ook op de laatste speeldag zijn. Voorspellingen zijn moeilijker dan ooit. Redt Excel Mouscron zich alsnog ten nadele van Westerlo? Moet AA Gent de smadelijke gang naar play-off 2 inslaan? Tuimelt Charleroi uit play-off 1? Dat zou een domper zijn voor het werk dat Felice Mazzu daar leverde. Anderzijds: de meest frivole ploeg zijn de Zebra’s niet, er wordt vooral gevoetbald vanuit de reactie. Zoals ook hier cijfers weer aantonen: alleen Lokeren, Waasland-Beveren, STVV en Excel Mouscron scoorden in deze competitie minder dan Charleroi.