David Mukuna-Trouet ontdekte een goede vijf jaar geleden dat hij de afstammeling is van de legendarische voetballer Leon Mukuna-Trouet. Nu probeert hij op zijn beurt een carrière uit te bouwen in België.
Bij wijze van boutade vertelde Jean-Marie Mukuna-Trouet ooit aan zijn vader dat de opvolging verzekerd was. Maar het zou nog jaren duren voor oud-voetballer Leon Mukuna-Trouet zijn meest getalenteerde kleinzoon David voor het eerst live aan het werk zou zien. Begin november van vorig jaar was het eindelijk zover: pappie Leon zag vanop de eerste rij hoe David scoorde voor Wallonia Walhain tegen Entité Manageoise in de derde amateurklasse.
Bijna drie maanden later blies Leon zijn laatste adem uit. David had zijn grootvader drie dagen eerder nog in het ziekenhuis bezocht en hij kreeg toen als raad mee om zijn studies zeker niet te verwaarlozen. ‘We hadden een goede band en zochten hem met heel de familie af en toe op in Gent’, aldus David Mukuna-Trouet. ‘Ondank zijn vergevorderde leeftijd was hij nog helder van geest. Ik weet nog wat hij zei in een van ons laatste gesprekken: “Werk hard en blijf in alle omstandigheden bescheiden.” Hij herhaalde het vaak genoeg zodat het zou binnendringen. Hij weet dat voetballers veranderen als ze eenmaal geld hebben en bekend zijn. En dat mocht mij niet overkomen. Wie nederig is, maakt volgens hem meer kans om te slagen in het voetbal.’
Een dikke maand na zijn overlijden droeg je een doelpunt tegen Braine aan hem op.
David Mukuna-Trouet: ‘Toen ik scoorde, kwamen er veel emoties los. Het was best een heftig moment… Na mijn invalbeurt tegen Sint-Truiden dacht ik meteen: jammer dat mijn opa dit niet meer heeft mogen meemaken. Ik had hem zo graag als getuige willen hebben tijdens mijn debuut als profvoetballer. Ik ben er vrij zeker van dat hij met trots naar mij zit te kijken.’
De naam Mukuna betekent iets, zeker in Congo.’
Wanneer was jij je bewust dat jouw grootvader Leon een mythische speler was in België?
Mukuna-Trouet: ‘Ik kreeg al op jonge leeftijd mee wie hij was, maar ik hechtte er niet veel belang aan. Pas bij het ouder worden, begon ik te beseffen dat hij niet zomaar een speler was. Ik merkte dat vooral wanneer ik mijn naam Mukuna liet vallen. Die naam betekent iets, zeker in Congo.’
Wat heeft hij jou bijgebracht op voetbalvlak?
Mukuna-Trouet: ‘Hij was niet meer goed ter been om een balletje met mij te trappen, maar hij gaf mij hints over de manier waarop ik een match moest bekijken. “Niet naar de bal kijken”, zei hij dan. “Let op hoe de aanvaller beweegt wanneer hij de bal niet heeft.” Ik heb ook doelpunten van hem bestudeerd. Opa had bij hem thuis in Gent een stapel archiefbeelden liggen en daar keken we soms naar. Er zijn best wat gelijkenissen tussen ons. Mijn lengte ( 1,92 meter, nvdr) heb ik langs moederskant geërfd, maar mijn snelheid en zwaar schot met beide voeten heb ik van hem.’
Het wordt moeilijk om even goed te doen als je grootvader. Maar je bent wel het beste geplaatst om in zijn voetsporen te treden?
Mukuna-Trouet: ‘Ik hoop het… Ik moet zijn voetbalnaam voortzetten, niemand mag hem vergeten. Ik zie het niet als een last dat zijn naam op mijn shirt staat. Het stoort mij ook niet dat mensen mij met hem zullen vergelijken.’
Vier baltoetsen
Je hebt de voorbije maanden een fantastisch parcours afgelegd. Leg eens uit hoe je in sneltempo van werkloze voetballer naar de Jupiler League gaat?
Mukuna-Trouet: ‘Toen ik Walhain verliet, heb ik maanden zonder club gezeten. Mijn trainer bij Walhain is bevriend met Dedryck Boyata en hij heeft mij aangeraden om mijn conditie te onderhouden in de academie van Boyata. In augustus heeft mijn makelaar dan een test voor mij kunnen regelen bij Beerschot. Mijn eerste testdag was niet denderend. Ik had er mezelf van overtuigd dat ik niets verkeerd mocht doen en dat hield mij tegen om mijn eigen spel te ontwikkelen. Je mag ook niet vergeten dat zo’n training met testspelers speciaal is: iedereen speelt voor zichzelf en wil tonen dat hij iets kan met de bal.
‘Ons lot lag in handen van Sander Van Praet, die de test had afgenomen, en Marc Noë. Marc gelooft dat je in twee dagen kan zien of iemand het niveau heeft voor eerste klasse, maar op basis van die eerste dag had Beerschot mij nooit mogen toelaten. De week erna mocht ik toch terugkomen en ik was vastbesloten om mij te herpakken. Ik scoorde twee keer tijdens een oefenmatch op training en mocht meteen een aansluitingskaart tekenen.’
Hoe heb je de stap verteerd van Walhain naar de beloften van Beerschot?
Mukuna-Trouet: ‘Ik wist eerst niet wat mij overkwam. Ik had nooit gedacht dat ik zomaar van Walhain naar de reserven van Beerschot kon gaan. Daarna heb ik moeten wennen aan het voetbal. Ik kon gelukkig terugvallen op mijn ervaring in het amateurvoetbal, waar ik het op mijn 17e al moest uitvechten met beren van verdedigers. ( zie kader, nvdr) Daar heb ik geleerd hoe ik mijn lichaam in de strijd kon gooien en hoe ik als aanspeelpunt mijn ploegmaats kon laten opschuiven. Dat zijn héél simpele zaken die ik bij de jeugd niet geleerd had.’
Had Beerschot een traject voor jou uitgestippeld toen je tekende?
Mukuna-Trouet: ‘Indien ik mij goed bleef ontwikkelen, zou ik in januari mogen meetrainen met de A-kern. Maar begin oktober kwam Davy Desmedt ( Academy manager, nvdr) mij zeggen dat ik binnenkort misschien een kans zou krijgen bij de profs. Daarna is het snel gegaan: ik mocht een week trainen en ik scoorde twee keer in een oefenmatch tegen Lierse ( op 9 oktober, nvdr). Ik zag die week als een nieuwe test, maar deze keer moest ik bewijzen dat ik mijn plaats verdienende bij de grote jongens.’
Een week later was er die invalbeurt tegen Sint-Truiden.
Mukuna-Trouet: ‘Ik had het totaal niet verwacht. Ik zag de tijd wegtikken en ik wist dat de trainer al twee wissels had opgebruikt. Ik werd met een andere speler naar de opwarmingszone gestuurd, maar ik rekende niet meer op een invalbeurt. Tot ik terug naar de bank werd geroepen. En toen begon ik echt nerveus te worden.’
Heb je tijd gehad om echt te genieten van jouw eerste veertien minuten in eerste klasse?
Mukuna-Trouet: ‘Tijdens de opwarming voor de match heb ik even mijn ogen uitgekeken. Ik had nog nooit in een stadion gespeeld waar zoveel volk was. Daarna heb ik abstractie gemaakt van het publiek. Ik verschoot van de hoge intensiteit van de match en ik had al mijn energie nodig om mijn rechtstreekse tegenstanders Samy Mmaee en Maximiliano Caufriez af te houden. Die mannen speelden het slim en maakten van die kleine foutjes waarvan ze weten dat de scheids ze niet zal fluiten. Ik heb toen een paar keer gedacht: oké, ik zit hier niet meer bij de beloften. Ik heb uiteindelijk een viertal ballen geraakt. Had ik beter kunnen doen? Natuurlijk. In theorie had ik zelfs genoeg tijd om te scoren…’
Wachten op contract
Je mocht een week na je debuut ook invallen in de derby tegen Antwerp. Maar het valt nog af te wachten of je definitief naar de A-kern overgeheveld wordt.
Mukuna-Trouet: ‘Op dit moment heb ik geen contract en er werd mij nog niet duidelijk meegedeeld of ik bij A-ploeg mag blijven. Ik leid ook niet het leven van een profvoetballer. Mijn vader zet mij elke morgen af in Antwerpen en in de namiddag doe ik er met het openbaar vervoer bijna twee uur over om thuis te geraken in Sint-Lambrechts-Woluwe. Maar je hoort mij niet klagen. Ik heb mezelf geen deadline opgelegd om een contract te tekenen.’
In het ideale scenario teken je voor het einde van het jaar jouw eerste profcontract?
Mukuna-Trouet: ‘Mijn eerste prioriteit is de trainer te overtuigen om mij bij de groep te houden. Als ik mag blijven en van mannen als Marius Noubissi zaken kan oppikken, ben ik tevreden. Ik heb geen diepgaand gesprek nodig met Hernan Losada om te weten wat hij van mij verwacht. Een: ik moet niet denken dat ik er al ben omdat ik twee keer ben mogen invallen. Ten tweede mag ik mij niet laten afleiden door het uitblijven van een contract.’
Einde van zwarte reeks voor Mukuna-Trouet bij Beerschot?
Mukuna-Trouet kreeg van de U8 tot de U16 zijn opleiding bij WS Woluwe, speelde een seizoen voor Lierse en forceerde vorig seizoen zijn grote doorbraak bij Wallonia Walhain in de Franstalige derde amateurklasse. ‘Via mijn makelaar mocht ik op proef gaan bij de beloften van Walhain. Ik vond er eigenlijk niets aan en na een week heb ik het voor bekeken gehouden. Na een trainerswissel en omdat ik al een half jaar zonder club zat, heb ik in januari 2019 het voorstel van Walhain toch aanvaard. Ik was net 17 jaar geworden en op fysiek vlak werd ik door alle verdedigers overrompeld. Ik kwam slechts drie keer in actie met de eerste ploeg, maar ik heb er wel veel bijgeleerd. Ik kreeg er voor het eerst te maken met verdedigers die venijnige overtredingen maakten. Types die op jouw tenen gaan staan terwijl de bal aan de andere kant van het veld is. Als dat een paar keer gebeurt, snap je dat het niet onopzettelijk was…’
Net als bij WS Woluwe en Lierse lagen financiële problemen aan de basis van Mukuna-Trouets vertrek bij Walhain. Nog voor de coronacrisis kon het bestuur de premies niet meer betalen. Na een woordenwisseling zouden enkele bestuursleden de spelers zelfs achtervolgd hebben met brandblusapparaten. Walhain, waarvan Rode Duivel Jason Denayer stakeholder is, werd in het tussenseizoen omgedoopt tot Golden Black FC en verhuisde zestien kilometer verderop naar Limelette. ‘Ik heb Denayer twee keer gezien tijdens mijn anderhalf jaar bij Walhain. Maar vraag mij niet of hij iets te maken had met het beheer van de club. Ik vind het gewoon triestig wat de club is overkomen. De laatste jaren heb ik gewoon veel pech gekend: bij elke club waar ik ging voetballen, liep het op financieel vlak verkeerd af. Hopelijk was het de laatste keer dat ik zoiets heb moeten meemaken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
