Laurens De Bock presteert al enkele maanden op hoog niveau in de verdediging van Club Brugge. Hoopt hij stiekem nog op een selectie voor het EK?
In november 2012 pakte Laurens De Bock, toen nog bij Sporting Lokeren, tegen Roemenië zijn eerste selectie bij de Rode Duivels. Twee jaar erna werd hij door Marc Wilmots opnieuw geselecteerd, maar kwam ook tegen Israël en Wales niet van de bank. Na de bekerfinale van vorig jaar moest hij het oefenkamp met een ribblessure verlaten en werd sindsdien niet meer opgeroepen.
Een ontgoocheling? De Bock in Sport/Voetbalmagazine: “Totaal niet. Na de dubbele confrontatie tegen AA Gent zei de bondscoach dat ik niet op de feiten mocht vooruitlopen. Als hij er zo over denkt, wie ben ik om hem tegen te spreken? Ik bén ambitieus, maar mijn tijd komt nog wel. Denk ik. In Portugal koos Marc Wilmots voor Jordan Lukaku, die een mooie assist gaf. Het zij zo… Ik ben totaal niet met het EK bezig. Goed presteren bij Club staat voorop, daarna zien we wel. Mijn zomervakantie is trouwens al gepland, al heb ik wel een annuleringsverzekering.” (lacht)
Valse start in Brugge
De lof die de linksachter van Club tegenwoordig krijgt, doet deugd na een zeer moeizame start in Brugge. Hij haalde zijn niveau van bij Lokeren niet, gaf hij eerder al toe, maar het kleinste foutje werd uitvergroot. “Ik ben niet goed begonnen in Brugge”, zegt hij meer dan drie jaar erna. “De druk en beleving bij een topclub én de manier waarop de buitenwereld naar je kijkt, is totaal niet te vergelijken met mijn periode in Lokeren.” Hij voetbalde met de handrem op. Balletje breed leggen, kiezen voor zekerheid.
“Toen ik op Club arriveerde, was ik 20 jaar. Máár 20, eigenlijk nog een kind. Dat werd soms vergeten. Ik probeerde de kritiek naast me neer te leggen, maar voor een jonge gast is dat niet vanzelfsprekend. Mijn vader zei dat ik me daarvan moest losmaken. Ik weet ook niet waarom ik zo streng werd beoordeeld. Omdat ik geen dribbelwonder ben of geen splijtende pass in de voeten heb, zeker? Ik ben uiteindelijk maar een ploegspeler. Het gaat in stijgende lijn. Het beste seizoen uit mijn carrière, ook als ik mijn jaren in Lokeren meetel. Ik voel me vooral volwassener op het veld.”
Titelambities
En frisser, zoals iedereen bij Club. “We slepen ons naar het einde”, zei De Bock vorig jaar in mei, na vijf wedstrijden in play-off 1. Toen had Club al 58 wedstrijden achter de kiezen en verloor het zowel in Standard, Anderlecht als thuis tegen AA Gent, dat in Brugge de basis voor zijn eerste titel legde. Na vier speeldagen in play-off 1 staat de teller dit seizoen al op 51 matchen. Een verschil van slechts zeven wedstrijden, maar vooral zes Europese confrontaties minder in de lente. “Vorig seizoen was mooi – kwartfinale in Europa, de beker gewonnen en tweede in de competitie -, maar door die lange Europese campagne waren we óp. Dat gevoel heeft nu niemand. We zijn fysiek sterker en voelen ons ook mentaal veel frisser.”
Chris Tetaert
Lees het volledige verhaal met Laurens De Bock in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 27 april.
