Een nieuwe huismakelaar genaamd Mogi Bayat, zijn trouwe metgezel Herman Van Holsbeeck die op de achtergrond de knoppen bedient en de ambitieuze Emilio Ferrera die tussen de jeugdacademie en de A-kern bivakkeert. Dat zijn de nieuwe invloedrijke figuren waar het Standard van Michel Preud’homme rekening mee moet houden.
‘Olivier Renard belde mij de dag van de match om te zeggen dat Mehdi Carcela niet aan de aftrap zou staan. Ik heb hem gezegd wat hij wilde horen: we blijven kalm. Hij wist goed genoeg wat ik daarmee bedoelde… Maar ik moet toegeven dat ik tijdens de rust in de war was’, herinnert Bruno Venanzi zich. ‘Hoe waren we met zulke spelers in deze positie verzeild geraakt? Tijdens de rust hebben wij, de bestuursleden, geen woord met elkaar gewisseld. We waren helemaal van streek.’
De sleutels van het kantoor van Venanzi heeft Bayat nog niet, maar hij voelt er zich meer en meer op zijn gemak.
Standard heeft een zege nodig om zich te kwalificeren voor play-off 1, maar op die beruchte 11 maart 2018 staan de Luikenaars 2-0 in het krijt op het veld van Oostende. 45 minuten later staat de wedstrijd op zijn kop (2-3). Het ticket voor play-off 1 wordt door de hele club als een bevrijding onthaald.
De roes zou nog even doorwerken: een week later pakken de Rouches hun achtste Belgische beker na een zege tegen Genk en een knappe remonte in de play-offs wordt bekroond met een onverhoopte tweede plaats. Het indrukwekkende seizoeneinde is de perfecte dekmantel voor de ellendige campagne die Standard heeft beleefd. De terugkeer van Michel Preud’homme moest Standard een periode van stabiliteit garanderen. Maar na de nederlagen in Genk en Gent en het gelijkspel thuis tegen Mouscron zal Standard opnieuw tot de laatste seconde moeten strijden om toegang te krijgen tot play-off 1.
In het huidige seizoen zijn de sensationele plotwendingen op één hand te tellen, maar de uitkomst zal wellicht minder gelukkig zijn dan een jaar geleden. ‘Michel werkt gestructureerd, planmatig en is minutieus’, vertelde algemeen directeur Alexandre Grosjean in het begin van het seizoen. ‘Hij heeft mij omver geblazen met zijn doorgedreven professionalisme. Hij doet alles op een doordachte manier, maar het zal tijd vergen voor de club functioneert zoals hij het wil.’ Preud’homme was zich wel degelijk bewust van de moeilijkheidsgraad van zijn opdracht. Er zat voor MPH niets anders op dan nieuwe werkmethodes te introduceren en een beroep te doen op het netwerk van zijn nieuwe influencers.
Morele schuld
Flashback naar 23 maart 2018. Enkele dagen na de bekerfinale staan Japan en Mali tegenover elkaar op Sclessin. Een oefenmatch die wordt bijgewoond door het trio Emilio Ferrera, Herman Van Holsbeeck en Mogi Bayat. Toeval, zo lijkt het, maar vandaag begint het belang van die ‘onschuldige’ ontmoeting pas echt door te dringen op Standard.
Drie jaar geleden werd Bayat door iedereen beschreven als de meest invloedrijke figuur in het Belgisch voetbal. De overname van Anderlecht door Marc Coucke en het aan de kant schuiven van Van Holsbeeck deden de positie van Bayat wankelen. De Iraanse Belg blijft weliswaar de raadgever van Adrien Trebel, een speler van wie het Anderlechtbestuur af wil, maar in het Vanden Stockstadion is hij persona non grata. De voorbije maanden heeft Bayat ook zijn greep verloren op de andere topclubs van het land. Bij Club Brugge bleven Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe doof voor de smeekbedes van Bayat, die in de winter Benoît Poulain hoopte te verpatsen aan Fulham. Bij Genk, dat een voorbeeldfunctie bekleedt op het vlak van rekrutering, zijn de banden al lang doorgeknipt na het vertrek van zijn goede vriend Dirk Degraen, algemeen directeur bij de Limburgers van 2009 tot 2014. Zelfs Gent, dat onlangs een nieuwe structuur installeerde met een echte scoutingcel, heeft afstand genomen van zijn voormalige huismakelaar.
Voor er sprake was van zijn perikelen met het gerecht had Mogi Bayat eigenaardig genoeg de nodige voorzorgen genomen. Hij wist dat hij moest aanpappen met Preud’homme om door de grote poort binnen te wandelen bij Standard. De vraag is alleen: waarom had een persoonlijkheid van het kaliber Preud’homme de hulp nodig van een spelersmakelaar om een comeback te maken bij een club die hem sowieso met open armen ontvangen zou hebben? ‘We hebben de aanwezigheid van Bayat aanvaard tijdens de laatste rechte lijn van de gesprekken omdat Michel het nadrukkelijk vroeg’, gaf Venanzi eind vorig seizoen toe. ‘Hij liet zijn zaken door Mogi behartigen omdat hij constant door buitenlandse clubs gecontacteerd werd. Met Michel speelde ook het emotionele aspect mee. Daarom was het goed dat er iemand anders mee aan tafel zat. Ik laat contracten ook nalezen door enkele raadgevers. Mogi herhaalde vaak hetzelfde: ‘Ik zal mij met het contract bezighouden, maar ik wil er niet voor betaald worden.’ Ik heb dat geweigerd. Ik wilde geen morele schuld hebben bij hem.’
Verboden terrein
Een jaar na de onbeduidende interland tussen Japan en Mali is het web van het trio Ferrera-Van Holsbeeck-Bayat gesponnen. Van Holsbeeck schuimt voor supermakelaar Fali Ramadani, die samen met Pini Zahavi in 2015 Mouscron opkocht, de Belgische en Nederlandse markt af. Het is op aanraden van Ferrera dat de ex-manager van Anderlecht tevergeefs geprobeerd heeft om William Balikwisha aan zich te binden. Enkele maanden later zou de jonkie naar de stal van Didier Frenay trekken. Na een nieuwe tip van Ferrera trachtte Van Holsbeeck zich in de transfer van Alen Halilovic te wringen, maar die gaf de voorkeur aan zijn twee Kroatische zaakwaarnemers.
De banden tussen Bayat en Preud’homme kwamen bovendrijven tijdens de onderhandelingen met Watford omtrent Obbi Oulare. Bayat werd toen door Preud’homme naar voren geschoven om het dossier in goede banen te leiden. En daar bleef het niet bij. Deze winter parkeerde Bayat zijn poulain Nicolas Raskin bij Standard, nadat hij anderhalf jaar geleden al de transit had geregeld van Anderlecht naar Gent. Met de hulp van Roberto Bisconti kon Bayat zijn invloedssfeer uitbreiden richting de Académie Robert Louis-Dreyfus. Enkele jeugdspelers zitten intussen in zijn portefeuille. ‘Alles was rond met Standard. Tot Mogi zich met de zaken is gaan bemoeien’, vertelt een aangeslagen Franco Iovino, de ex-makelaar van de twee spelers in kwestie. ‘Hij heeft wellicht betere voorwaarden voor die jongens kunnen onderhandelen.’
Nog niet zo heel lang geleden, toen Van Holsbeeck nog als een zonnekoning over Anderlecht heerste, was Neerpede Bayats tweede thuis. Er waren dagen dat hij de werktafel van Van Holsbeeck gebruikte als voetensteun. Nu en dan nam hij zelf de telefoon op in het bureau van de voormalige algemeen manager en blafte hij collega-makelaars af die hun spelers probeerden aan te prijzen. ‘We zijn niet geïnteresseerd’, klonk het toen geregeld uit de mond van Bayat. Mogi provoceerde graag en dat begon Van Holsbeeck te irriteren. Maar hij was zo afhankelijk geworden van zijn handlanger dat hij liet begaan. Een anekdote beschrijft perfect waarom HVH hem zo hard nodig had. Van Holsbeeck: ‘Het was drie uur in de namiddag en om middernacht sloot de transfermarkt. Ik heb Mogi gevraagd of hij zijn netwerk kon aanspreken om Uros Spajic, die we al een tijdje volgden, te halen. Een halfuur later had hij een akkoord bereikt met de technisch directeur en de voorzitter van Toulouse. Om 17.30 uur zat Spajic in mijn bureau na een vlucht met een privévliegtuig. Waarom wordt er zoveel heisa gemaakt rond Mogi? We gaan hem toch niet verwijten dat hij een groot netwerk heeft…’
De sleutels van het kantoor van Venanzi heeft Bayat nog niet, maar hij voelt er zich meer en meer op zijn gemak. Geen enkele makelaar zou het aandurven om binnen te wippen in de kleedkamer van de A-ploeg, een plek die voor de meeste werknemers verboden terrein is. Niets lijkt onmogelijk voor Bayat. Onlangs heeft hij zelfs een poging ondernomen om Paul-José Mpoku binnen te halen. Het experiment mislukte, maar het is duidelijk dat zijn voetafdruk met de dag groter wordt.
Voetbalacademie voor Brusselaars
De structuur die we vandaag kennen op Standard, heeft niets meer te maken met vorig seizoen. ‘Het is nooit de bedoeling van Venanzi geweest om een alleenheerser te zijn op Sclessin’, aldus Grosjean. Dat de macht niet geconcentreerd is bij Venanzi, is een understatement. In België heeft Preud’homme een uniek statuut gekregen: hij is tegelijk trainer, vicevoorzitter, bestuurder en sportief directeur. Hij oefent het gezag uit op Sclessin en beslist over alles. ‘Hij is in het bezit van alle lopers’, klinkt het op Sclessin.
Bayat, de makelaar van MPH, kon zich dus geen beter toegangsbewijs aanschaffen in een milieu waar business en vriendjespolitiek goed samen gaan. Maar Bayat geniet niet alleen de steun van Preud’homme, hij kan ook rekenen op enkele sterke figuren die in de schaduw van Sart Tilman opereren. Een daarvan is Ferrera, die vorig seizoen door Van Holsbeeck geïntroduceerd werd op Neerpede. Naast zijn job als T2 treedt Ferrera ook op als schakel tussen de A-kern en de jeugd, waar hij zijn principes en spelstijl opdringt aan de trainers. Maar Ferrera ambieert het volledige zeggenschap over de Académie om het naar eigen goeddunken te boetseren. De Spaanse Belg ziet het groots. Hij zou zelfs van plan zijn om in Aalst een voetbalschool op te richten die als filiaal van Standard zou moeten fungeren om de beste jongeren uit Brussel aan te trekken.
Op de Académie hebben de trainers en directie het spelletje van het trio Ferrera- Bayat-Van Holsbeeck intussen door. Wie een profcontract wil krijgen, is blijkbaar op hen aangewezen. Die subliminale boodschap is veel mensen niet ontgaan. En het heeft menig persoon doen gruwen. Begin dit jaar stapte met name Christophe Lonnoy op, de rechterhand van Olivier Renard die Moussa Djenepo ontdekte en wiens werk erg gewaardeerd werd door zijn oversten.
Binnenskamers beseffen veel mensen dat de nieuwe bestuursploeg stilaan vorm krijgt en de oudgedienden, die vroeger de leiding hadden, opzij geschoven worden. Zo heeft Benjamin Nicaise – officieel teammanager, maar in de praktijk het manusje-van-alles – het kamp van zijn ex-vertrouwenspersoon Bayat gekozen. De influencers van Preud’homme zijn echter niet bijster populair op Standard – zeker niet bij de spelers. Enerzijds wordt Ferrera aangewreven de conflicten op te zoeken en anderzijds stellen de spelers zich vragen over de precieze rol van Nicaise.
De wurggreep van Bayat en co op het beleid doet denken aan de periode onder Christophe Henrotay en Daniel Van Buyten enkele jaren geleden. In de zomer van 2016 moest je als jeugdspeler met Henrotay in zee gaan om een plek te bemachtigen in de A-kern. Het was ook huismakelaar Henrotay die in de laatste dagen van een chaotische mercato een batterij spelers naar Sclessin liet komen. Een halfjaar later, in januari 2017, zou de zaak-Belfodil, wiens transfer naar Everton werd afgeblazen, de spanningen in de Luikse directiekamer helemaal blootleggen. En dat zou uiteindelijk leiden tot het vertrek van Van Buyten. De Luikse fans hopen dat de parallellen, die er wel degelijk zijn, andere sportieve resultaten zullen opleveren.
De transferdilemma’s van MPH
‘We doen wat we kunnen met de middelen die voorhanden zijn’, was de conclusie van Michel Preud’homme na de nederlaag tegen Gent eind februari. Was dat een manier om zichzelf een spiegel voor te houden na zijn eerste zomermercato als sportief directeur van Standard? Of zat er meer achter?
Preud’homme had er graag Lior Refaelov bij gehad – zijn salaris van om en bij de een miljoen euro bruto was geen probleem. Maar is Standard niet beter af met Moussa Djenepo die de voorbije maanden helemaal ontplofte? Voorin zocht MPH een robuuste aanvaller die als pivot kan spelen en hij zette zijn zinnen op Obbi Oulare, die geblesseerd aankwam in Luik en door pech wordt achtervolgd. Uche Agbo mocht vorige zomer niet weg en tegelijkertijd werd de optie in het contract van Luis Pedro Cavanda gelicht. De twee zijn intussen van het voorplan verdwenen en niemand weet of ze ooit nog voor Standard zullen spelen. Merveille Bokadi paste aanvankelijk ook niet in de plannen van Preud’homme, maar door het vertrek van Christian Luyindama – naar de uitgang geduwd door de financiële situatie waarin de club zich toen bevond – moest de Congolees plots van onder het stof worden gehaald. Hoewel de kern in de breedte sterker is geworden, mist de transferpolitiek nog efficiëntie.
In de zomer van 2017, na twee seizoenen aanmodderen in play-off 2, had het management beslist om enkele kopmannen te dumpen en een geheel nieuwe ploeg te bouwen. De eerste funderingen werden in de winter gelegd met het aantrekken van Gojko Cimirot, Mehdi Carcela en Zinho Vanheusden. Deze winter stond Edmilson op het punt terug te keren, maar de deal raakte niet rond. Ondanks het afketsen van die transfer en de problemen die de ploeg ondervindt in de spits, lijkt Standard goed gewapend te zijn om de play-offs in de beste omstandigheden aan te vatten. Preud’homme staat in principe garant voor stabiliteit, maar op dit moment maakt de club een fase door van grote transformaties. Niet dat het veel uitmaakt. Bruno Venanzi heeft zijn jeugdidool Preud’homme alle volmachten gegeven en de andere beleidsbepalers weten dat ze nog een tijdje stilzwijgend de revolutie van de big boss zullen moeten ondergaan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
