De grote vraag: past Felice Mazzu wel bij Anderlecht?

© Getty Images
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

De coach van de beste verdediging van de Jupiler Pro League gaat op de bank zitten van een club die graag uitpakt met mooi voetbal. En toch hebben ze meer dingen met elkaar gemeen dan op het eerste gezicht lijkt.

In de verbeelding van de jongeren van Neerpede zit het spektakel in de passes. Daarmee laten ze zien dat ze technisch goed zijn én dat ze dominant voetballen. Vincent Kompany heeft de invloed van Pep Guardiola, gedurende drie seizoenen zijn coach in Engeland, op zijn spelopvattingen nooit ontkend. En dus ook op het voetbal dat Anderlecht sinds zijn komst voorstond.

‘De club zal een identiteit hebben’, beloofde de ex-kapitein van de Rode Duivels bij zijn officiële troonsbestijging, nadat afscheid werd genomen van Frankie Vercauteren. ‘De volgende coach zal niet moeten afkomen met defensief voetbal, in een 5-3-2, met lange ballen.’

Hardnekkige reputatie

Die uitspraak doet nu glimlachen. Omdat geen enkele club minder goals slikte dan Union afgelopen seizoen en omdat keeper Anthony Moris 45 procent lange ballen verstuurde (tegenover 22 procent bij Hendrik Van Crombrugge). Daar hoeft niet veel meer bij te komen om van Felice Mazzu de symbolische antiheld te maken op wie Vince The Prince doelde. Des te meer omdat Mazzu van zijn jaren bij Charleroi nog het stigmatiserende etiket van ‘defensieve trainer’ meedraagt, een verwijt dat hij al kreeg van zijn critici bij KRC Genk.

Nadat hij in Limburg enkele weken op de bank zat, had hij al de reputatie van een coach die constant naar achteren keek. ‘Ik weet dat men tijdens mijn periode bij Charleroi mijn voetbal analyseerde als defensief voetbal’, klonk de trainer toen alsof hij op de beklaagdenbank zat. Dat oordeel werd duidelijk niet gedeeld door het bestuur van KRC Genk: ‘Dimitri was de eerste om me te zeggen dat hij mijn voetbal niet echt defensief vond omdat er bij elke aanval vier of vijf spelers in de rechthoek staan.’

De grote vraag: past Felice Mazzu wel bij Anderlecht?
© Belga Image

9-2

Het is moeilijk een etiket van je af te schudden. Het Union van Felice Mazzu sloot zijn seizoen af met 83 goals, waarmee het tot een selecte groep hoort van clubs die gemiddeld meer dan twee doelpunten per match maken. Toch blijft de coach vastgekleefd worden op zijn gemiddeld balbezit van 46,7 procent, waardoor er geconcludeerd wordt dat zijn ploeg liever de bal niet heeft.

In de vier confrontaties met Anderlecht afgelopen seizoen probeerden de mannen van Mazzu slechts 1305 passes op 360 minuten speeltijd. Dat zijn er meer dan 1000 minder dan de spelers van Vincent Kompany (2389), symbool van een terugkeer van de huisstijl in het Lotto Park. Dat de totaalscore van die vier matchen een klinkende 9-2 was in het voordeel van Union, wordt dan even vergeten.

Moderner en completer

Het spectaculaire van het spel van Union zit niet in de passes, maar in het gebruik van de ruimte. Het Dudenpark is het toneel van de scherpste diagonale looplijnen van het koninkrijk. Teddy Teuma lijkt een linksvoetige versie van een Ruud Vormer in zijn beste dagen, en Dante Vanzeir leeft van diep gaan. De ploeg van Mazzu is een te duchten machine die de openingen en kansen aaneenrijgt. Met 12,28 schoten per match doet ze veel beter dan de cijfers van Charleroi in 2017/18, het beste van Mazzu in het Zwarte Land (9,64 schoten per match). De Zebra’s kwamen toen gemiddeld twaalf keer per wedstrijd in de vijandelijke rechthoek, bij Union zit dat gemiddelde boven de twintig.

Het voetbal van Mazzu is moderner en completer geworden: offensief ligt de lat nu even hoog als defensief. Is hij klaar om zijn ideeën te enten op de meest gelauwerde club van het land?

CEO Peter Verbeke zegt dat Mazzu 'een nieuwe dimensie' aan het voetbal van Anderlecht kan geven.
CEO Peter Verbeke zegt dat Mazzu ‘een nieuwe dimensie’ aan het voetbal van Anderlecht kan geven.© BELGA MAG/AFP via Getty Images

Goals op de counter

Aan de kant van Anderlecht lijkt men de Trainer van het Jaar te zien als een medicijn tegen enkele tekortkomingen bij paars-wit. Peter Verbeke legt vooral het accent op ‘de agressieve pressing en de offensieve transitie’ van het spel van Mazzu, waarmee hij ‘een nieuwe dimensie’ aan het voetbal van Anderlecht kan geven.

Als we een en ander onder de loep nemen, blijken de cijfers van Anderlecht op dat vlak toch niet zo veel lager te liggen dan die van Union. De vicekampioen was afgelopen seizoen briljant in de snelle omschakeling, maar toch hebben ze maar één doelpunt meer gescoord op een counter dan paars-wit (10 voor Union, 9 voor Anderlecht).

De cijfers van de hoge pressing, gemeten in PPDA (toegestane passes per defensieve actie op de helft van de tegenstander), zijn vergelijkbaar voor beide clubs. Ze bevinden zich daarmee in het midden van de rangschikking, ver van de nationale referenties Cercle Brugge en KV Mechelen. Het balbezit mag dan niet hetzelfde zijn, de omschakelingen zijn dat wel.

Jonge spelers

Mazzu is ook gegroeid als kameleon. Hij is in staat om zijn spelsysteem aan te passen aan zijn kern, ook al heeft hij duidelijk een voorkeur voor een 4-4-2 met een echt spitsenduo. Als hij de paars-witte tribunes en een kleedkamer vol technische profielen eerder dan op revanche beluste spelers voor zich wil winnen, zal hij echter weer een nieuwe metamorfose moeten ondergaan.

Met waarschijnlijk Samba Diawara aan zijn zijde, die hij kent van bij Charleroi en die vooral graag werkt met jongeren, zal Mazzu ook zijn reputatie van coach die niet rekent op jonge spelers van zich af moeten schudden. Een bijkomende uitdaging die veel weg heeft van een sprong in een ketel met kokend water. Maar is dat niet de beste manier om een etiket los te weken?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content