Na de overname van Lierse volgden drukke dagen voor David Nakhid en co. Komende woensdag beslist het BAS of Lierse een profclub blijft.
Europees voetbal zit er voor Lierseovernemer David Nakhid niet meteen in, maar een gezonde profclub uitbouwen die op korte termijn terug in 1 A speelt, wel. Tenminste als het BAS volgende week woensdag het licentiedossier goedkeurt. Dat dossier wordt op 3 mei door het BAS geëvalueerd, en tegen de uitspraak op 9 mei is geen beroep mogelijk. Bij een negatieve uitspraak krijgt Lierse geen licentie en wordt het stamnummer geschrapt. Een opstart helemaal onderaan in vierde provinciale met een nieuw stamnummer en een nieuwe naam, of een samengaan met een bestaande club, zoals Wilrijk en Beerschot enkele jaren geleden deden, zijn dan de enige twee opties. In dat geval gaat de overname van Lierse door David Nakhid niet door.
Werken aan plan A (het overnameplan) kon pas na een akkoord tussen Maged Samy en Wadi Degla enerzijds en de investeerdersgroep rond David Nakhid anderzijds. Dat akkoord kwam er pas donderdagavond, twee en een halve dag later dan Nakhid had gehoopt, waardoor het overnamedossier samenstellen een race tegen de tijd werd. Dat kwam door een extra clausule die Samy op het laatst nog aan de verkoopsakte wilde toevoegen, maar die voor Nakhid absoluut onaanvaardbaar was. Pas donderdag liet Maged die clausule weer vallen en konden de onderhandelingen afgerond worden. Alles begon half juni toen Wadi Degla liet weten dat de club te koop was, een bericht dat de aandacht trok van de voormalige international uit Trinidad en Tobago (35 A-interlands) die resideert in Beiroet, en de Belgische markt verkende op zoek naar een club om over te nemen. Op zijn tocht praatte hij ook met een aantal andere Vlaamse eersteklasseclubs, maar zodra hij zich in het Liersedossier verdiepte, zette hij zijn zinnen helemaal op de club van het Lisp.
Dat de zaak zo lang aansleepte, had naast de aanvankelijk erg hoge vraagprijs te maken met steeds nieuwe hordes die onderweg genomen moesten worden. Nakhid had geen zin in een overname waar nadien de lijken uit de kast zouden vallen en de schadeclaims elkaar zouden opvolgen. De gewezen profvoetballer van achtereenvolgens Grasshopper Club Zürich, SV Waregem, PAOK Saloniki, New York Revolution, Malmö en clubs in Libanon en Dubai vond Lierse een mooie uitdaging, vanwege de traditie en het karakter van geel-zwart, maar hij merkte snel dat de club op bijna alle vlakken één grote bouwwerf is.
De gammele accommodatie (het stadion en het jeugdcentrum Kessel) is een van de werkpunten, de veel te ruime kern en daardoor de té grote loonmassa (naast de bijna 30 kernspelers is er nog een B-kern met meer dan tien profvoetballers die niet aan de bak komen) een ander werkpunt. Nakhid, die niet van plan is om op het Lisp een vreemdelingenlegioen te importeren, wil in eerste instantie een financieel gezonde en goed gestructureerde club met een sterke lokale verankering, waar de aanhang zich opnieuw kan in herkennen. Maar pas wanneer het BAS het licht op groen zet, kan en wil hij die plannen toelichten.
