Stijn De Smet, bij KV Kortrijk weer uitgegroeid tot een spelbepalende voetballer, werd dertig. Tijd voor een tussentijdse balans van zijn carrière: dat doet hij deze week in Sport/Voetbalmagazine.
Sinds zijn transfer van Cercle Brugge naar AA Gent in 2009 verdween Stijn De Smet uit de spotlights. Maar vorig seizoen trad hij bij KV Kortrijk meer dan ooit op de voorgrond. Met zuivere balaannames, slimme acties en dertien doelpunten herinnerde hij ons weer aan de speler die deel uitmaakte van de Belgische belofteselectie die in 2008 op de Olympische Spelen in China de halve finale haalde, die datzelfde jaar ook werd opgeroepen voor de Rode Duivels en van wie Glen De Boeck ooit zei dat hij de kwaliteiten in zich draagt om ooit de Gouden Schoen te winnen.
Michel Louwagie was duidelijk: hij zei dat ik mocht beschikken
Stijn De Smet blikt terug: ‘Bij Gent kende ik enkele mindere jaren door blessures. Het vierde seizoen daar was ik weer helemaal fit en was ik op training heel goed bezig, maar kreeg ik amper kansen en werd ik uitgeleend aan Waasland-Beveren. Daar kende ik een heel goeie periode en kreeg ik weer appreciatie.’
‘In Gent voelde ik dat jaar snel dat het voorbij was. Ik maakte het op training mee dat er drie ploegen van acht gevormd werden en dat ik alleen moest gaan lopen op het veld ernaast. Iedereen zei mij altijd ‘Trond Sollied doet altijd zijn goesting’, maar toen toch niet volgens mij. Want hij was heel positief over mij en ik weet nog dat onder meer Ilombe Mboyo en Christian Brüls mij zegden: ‘Allee Stijn, dat kan toch niet dat jij geen kans krijgt.’ Blijkbaar kon het daar wel.’
‘Michel Louwagie was duidelijk: hij zei dat ik mocht beschikken. Mijn derde seizoen bij Gent is een beetje mijn dood geweest. Ik werd uitgeleend aan Westerlo, hoopte mij daar te kunnen bewijzen en dan terug te keren, maar het werd een drama: ik blesseerde mij in het begin aan de adductoren, bleef sukkelen en Westerlo degradeerde.’
‘Zo leer je tegenslagen verwerken en daar kom je toch sterker uit. Het is vooral van de mindere momenten dat je echt dingen leert, vind ik.’
