De zes momenten van Mathew Ryan

© BELGA

‘Hij reageert nu op wat er gebeurt, niet op wat hij dénkt dat er zal gebeuren.’ Ziedaar de verklaring volgens Jan Van Steenberghe, keeperstrainer van Club Brugge, waarom Mathew Ryan (23) dit seizoen nóg een stapje hoger gezet heeft.

Sport/Voetbalmagazine zocht de doelmannentrainer van Club Brugge op en deed met hem een screening van Ryans kwaliteiten aan de hand van zes sleutelmomenten dit seizoen. We geven je alvast de eerste mee:

13 december 2014, Standard – Club Brugge (1-3), 19e speeldag reguliere competitie. In de 74e minuut schiet Bia bij een 1-2 stand vanop twintig meter richting doel. Ryan redt in de linkerhoek, waarna De Camargo de rebound vol op het gezicht van de vlug recht geveerde Clubkeeper knalt.

Jan Van Steenberghe: “Geen toeval dat Mathew toen beide vuisten balde en het uitschreeuwde. Op mentaal vlak een heel belangrijke redding. Vooral wegens de manier waarop: door zich voor de bal te gooien, zonder te letten op zijn techniek. Hij zag zelfs niets meer uit zijn oog, maar de kick was des te groter. Daar heeft Mat beseft: ik moet het niet altijd mooi en perfect uitvoeren, als ik er maar in geloof en de bal heb. Hetzelfde in de play-offmatch thuis tegen Charleroi: hij schuift op een vochtige plek twee keer weg, kan toch recht krabbelen en Ndongala afblokken. Onorthodox, maar geen tegengoal.

“Die save op Standard was dezelfde – weliswaar niet met het hoofd – als we ervoor op training geoefend hadden. Aanvankelijk niet naar Mathews zin. ‘Te hoog, te laag, te dicht, te ver…’ Toen heb ik gezegd: ‘Ik ga niet altijd de ballen geven die jíj wil, spitsen doen dat ook niet.’ Zo heb ik Mathew uit zijn comfortzone gelokt en heeft hij mede daardoor de – te grote – controlefreak in zichzelf durven loslaten.”

De les van het WK in Brazilië

“Dat was ook het probleem op het WK in Brazilië”, gaat Van Steenberghe zijn analyse verder. “Vooraf had hij elke tegenstander, elke speler kapot geanalyseerd. ‘Als die zijn lichaam zo houdt, dan moet ik zo staan en dan gaat hij in die hoek trappen…’ Maar toen Arjen Robben naar links in plaats van naar rechts shotte, zoals Mathew verwacht had, was hij kansloos. ‘Verdomme, hoe kan dat nu?’ Met die drie goals en dat verlies tegen Nederland zat hij zo in zijn hoofd dat hij in de eerste match met Club zelfs geen oranje shirt wilde aantrekken. Weer die controledrang: ‘Ik moet iets aandoen wat ik niet wil, dus zal het mislopen.’ Ik counterde: ‘Zul je dáárdoor minder goed keepen? Jouw handschoenen, jouw schoenen, de bal, díé zijn belangrijk.’ Gevolg: hij speelde een schitterende partij.”

“Na het WK heb ik Mat op het hart gedrukt dat hij al die analyses vooraf niet zelf moet maken. De trainers moeten bepalen wat voor hem belangrijk is. Hij heeft zó veel kwaliteiten dat hij alleen op zichzelf moet focussen en moet reageren op wat er gebeurt, niet op wat hij dénkt dat er zal gebeuren. Je moet niet per se alles onder controle hebben om het geheel te laten kloppen. Daarvan is Mathew langzaam overtuigd geraakt en de eerste keer dat hij daarin slaagde, was in zijn sublieme match op Torino, met goed twee weken later de definitieve klik door zijn hoofdredding op Standard.”

De vijf overige momenten in het seizoen van Mathew Ryan vind je in Sport/Voetbalmagazine van 27 mei.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content