De zomervakantie: hoe onderhouden voetbalprofs hun conditie?

Hoe overbruggen de eersteklassers best de periode tussen het einde van de groepstrainingen en de hervatting op het nieuwe seizoen, waarvan op 12 juni al de nieuwe kalender wordt prijsgegeven? Via individualisering, zo leert navraag.

Eind april kregen de profs van promovendus R Antwerp FC het verlossende nieuws: eindelijk kon hun vakantie aanvangen, nadat ze midden maart – na dertien jaar vagevuur – hun titel hadden gevierd. Een wekenlang (rustig) trainingsregime op de Bosuil, waarbij coach Wim De Decker wat nietszeggende oefenduels inlaste, werd daarmee beëindigd. Op 3 mei ontvingen alle spelers een individueel trainingsprogramma om het tussenseizoen door te komen.

Dit alles staat in schril contrast met de situatie bij KRC Genk, waar ze met inzet begonnen te spelen op 14 juli 2016 en na 322 (!) dagen van competitie (in de reguliere competitie, play-off 2 en de finale van PO1-PO2, Cofidis Cup, EL) vorige week woensdag pas een einde zagen komen aan een reeks van 65 wedstrijden op een jaargang. KV Oostende, dat zich voor het eerst in de clubgeschiedenis verzekerde van het laatste EL-ticket voor de derde voorronde én daardoor al op 27 juli – net voor de competitiestart – en 3 augustus moet aantreden Europees, klokte af op 49 matchen.

Wildwestverhalen

‘De zomerbreak wordt alleen maar korter’, zegt Lokerenaanvoerder Killian Overmeire (31), die al prof is sinds de zomer van 2003. ‘In mijn beginjaren maakte ik nog tussenpozen mee van zes weken, dat is nu een utopie. Vroeger kon ik het me permitteren de eerste veertien dagen op mijn gemak te zijn. Nu probeer ik die periode te overbruggen met tennis, fietsen, squashen en toch wat joggen. Het klinkt misschien vreemd, maar je lichaam snakt naar die beweging. Niet om topfit te zijn, gewoon om alles klaar te stomen voor het begin, want die eerste trainingsweken zijn fysiek vaak loodzwaar. Je moet dus wat voorbereid zijn en je focus houden. Anders kom je jezelf tegen.’

Jochen De Coene, hoofd van de medische dienst bij kampioen Anderlecht, merkt een groot verschil met toen hij bijna twintig jaar geleden begon. Volgens de Gentenaar, die als kinesist na zijn passage bij AA Gent tussen 2004 en 2009 in China bij topclub Sjanghai Shenhua en voor de nationale ploeg werkte, kan het verschil samengevat worden in één woord: ‘Individualisering. Bij ons wordt op het einde van het seizoen van elke kernspeler een lichaamssamenstelling gemaakt. Op basis daarvan, en uiteraard in combinatie met de trainingsarbeid die de profs gedurende het seizoen ondergingen, wordt er een schema opgemaakt voor de korte periode dat ze vrij zijn.’

Vandaag zijn spelers er zich volgens hem meer van bewust dat hun lichaam hun belangrijkste werkinstrument is. ‘Bij Anderlecht moeten ze rekening houden met een belasting van zestig tot zeventig wedstrijden per seizoen’, vervolgt De Coene. ‘Dan heb je maar één keuze: er volledig voor leven, aangevuld met onze expertise qua dieet, mentale begeleiding en cardio. Het is geen geheim dat LeanderDendoncker en YouriTielemans zich bijzonder goed verzorgen. De wildwestverhalen van vroeger – gasten die uitgingen tot vier, vijf uur in de ochtend, in het weekend een competitieduel en midweek doodleuk een Europese match afhaspelen – daar geloof ik niet meer in. Je kan geen verstoppertje meer spelen, zo eenvoudig is het tegenwoordig.’

Datacollectie

Bij Anderlecht investeren ze via Herman Van Holsbeeck en Jo Van Biesbroeck veel in innovatie. Sinds begin dit jaar werken ze bij de kampioen met de Catapult, een specifiek voor de sport ontwikkeld gps-systeem. ‘Wij hebben ook onze eigen benchmark, qua vetpercentage, lichaamsgewicht, hydratatie, rust, voeding en vitamine-inname. Alles is tegenwoordig terug te vinden in duidelijke datacollectie. Meten is weten. Daarbij staan we constant in communicatie met de speler. Zij zijn ook vragende partij voor die gegevens en streven naar een snelle opvolging om nog beter te worden. Sprongkracht, verzuringsgraad, uithouding, alle kaarten worden bij een terugkeer uit vakantie meteen op tafel gelegd. Daar kan je dus geen verstoppertje meer spelen. Op twee tot drie weken tijd verlies je je conditie of basisuithouding inzake fysieke performance niet. Als alternatieven voor voetbal is het goed om aan tennis, badminton, squash of padel te doen. Je zit met een zelfde soort beweging. Zelfs een partijtje minivoetbal kan heus geen kwaad, als het maar gecontroleerd gebeurt. Als ze maar bezig blijven, zonder daarom te moeten overschakelen op duurlopen. De motor laten draaien, zeker zorgen dat er geen oververhitting plaatsvindt door te veel oefeningen tijdens de vakantieperiode. Fit hervatten en zeker niks forceren, dat moeten ze in het achterhoofd houden. Iedereen moet op dezelfde lijn staan bij de start.’

Ook Overmeire beaamt dat. ‘Ik moet toegeven dat ik, met het ouder worden, niet meer zo lang mag stilzitten’, zegt de controlerende middenvelder. ‘Volledig niks doen? Uitgesloten! Want dan maak je jezelf alleen maar compleet belachelijk. Ik zou er mezelf ook niet goed bij voelen, je zo te laten gaan. Je moet toch professioneel met je lichaam bezig blijven. Anders kan je geen evolutie boeken. En die achterstand haal je ook nooit snel op. Ik neem op vakantie voor de zekerheid altijd mijn hartslagmeter mee, om te lopen in bepaalde snelheidszones. Van de club kregen we een summier programma. Nadien checken ze of je effectief wel inspanningen leverde. Je hebt altijd jongens die zich volledig laten gaan, wat we hier de afgelopen jaren meemaakten met Ayanda Patosi. Een zonde dat hij op die manier zijn talent dreigt te verspillen.’