Defour-Witsel-De Bruyne: made in Belgium

Boodschap voor de Belgische jeugd: je hoéft niet als tiener naar het buitenland om later te kunnen doorstoten tot de Europese top. Niet alles in onze Jupiler Pro League is kommer en kwel.

Sclessin was niet uitverkocht voor de komst van de Rode Duivels. Daags voordien werd in de media plots nog ‘gesmeten’ met vrijkaarten, nooit een goed teken. Nochtans betrof het de eerste ontmoeting van de Belgische fans met ‘hun’ helden sinds het WK, en kun je toch wel stellen dat voetbal leeft in de Luikse regio. Alarmerend? Niet echt.

Door het wegvallen van de EK-kwalificatiematch tegen Israël heerst er momenteel weinig animo rond onze nationale ploeg, de oefenpot tegen Australië (ook niet meteen een tegenstander die bulkt van bekende namen) bleef zo verstoken van enige waarde. Komt daarbij dat Luik voor de gemiddelde Vlaming een niet evidente verplaatsing is. Al zeker niet op een werkdag. Geen paniek dus.

Die was er ook niet bij de Rode Duivels toen Marc Wilmots aangaf zijn strijdplan enigszins bij te stellen. Het kan niet anders of de bondscoach heeft op het WK – net als de verzamelde pers – vastgesteld dat zijn ploeg tegen defensief ingestelde opponenten te weinig tempo en te weinig variatie kan brengen om een dubbele afweergordel te ontgrendelen.

Belangrijkste wijzigingen in de tactiek waren de hoger oprukkende backs, de vele positiewissels in het offensieve compartiment, een snellere balcirculatie (minder tiki-taka, meer diepgang) en de positie van Axel Witsel. De ‘onmisbare’ – dixit Wilmots – kreeg meer vrijheid op het middenveld, waar hij van box to box mocht opereren, en Steven Defour als onwrikbare buffer voor de verdediging naast zich.

De prestatie van Witsel was aarzelend, met momenten iets te laconiek en – zoals analist Wesley Sonck terecht aangaf in de Sporzastudio – te vaak met zijn rug naar doel voetballend en daardoor de vertragende factor in de opbouw. Desondanks: de klasse druipt van hem af, getuige de wereldgoal in de tweede helft, en balverlies staat niet in zijn woordenboek. Het zou zonde zijn hem daarom enkel als sleutelbewaarder voor de verdediging te gebruiken.

Daar heeft België voldoende alternatieven. Radja Nainggolan bijvoorbeeld. Die, nu Timmy Simons van zijn internationaal pensioen geniet, zijn timing niet beter had kunnen kiezen om te tonen waarom een Italiaanse topclubs als AS Roma in hem een basisspeler ziet. In het verleden kon hij nooit overtuigen in het nationale shirt: we zagen steeds een onwennige Nainggolan, nerveus omdat hij in beperkte speeltijd zijn kwaliteiten moest tonen. Zo luidde althans zijn verklaring. Tegen Australië kreeg de robuuste middenvelder opnieuw maar een half uurtje toebedeeld, maar deze keer bewees hij wel zijn waarde: sterk in de duels, goed in de relance, een enorme fysieke motor. In die optiek eigenlijk een kopie van Steven Defour, inclusief tattoos.

Defour staat echter nog steeds een trap verder. Meesterlijk hoe hij zich in Sclessin niet liet intimideren door boegeroep in de tribunes. Als aanjager op het middenveld kent hij zijn gelijke niet. Aangevuld met de omnipresente Kevin De Bruyne op de tien bleek de driehoek op het middenveld erg complementair. Hallucinant eigenlijk als je merkt hoe vanzelfsprekend iedereen het nu al vindt dat de nog steeds maar 23-jarige De Bruyne (even oud als Eden Hazard nota bene) de draaischijf is van deze Rode Duivels. Die constellatie op het middenveld zal na de geslaagde test tegen Australië voor Wilmots zeker een optie zijn wanneer er tegen mindere tegenstanders gevoetbald moet worden en er dus meer pressing op de bal en variatie in de aanval nodig is. In een EK-kwalificatiepoule met Cyprus, Andorra, Israël en Wales niet onbelangrijk om weten.

Bovendien mag het de Belgische jeugdopleiders deugd doen dat de kern van dergelijk elftal bestaat uit jongens die hun opleiding in België kregen. Witsel als eerste product van de Academie Louis-Dreyfus, Defour bij KV Mechelen en De Bruyne bij Genk. Boodschap voor de Belgische jeugd: je hoéft niet als tiener naar het buitenland om later te kunnen doorstoten tot de Europese top. Niet alles in onze Jupiler Pro League is kommer en kwel.