Dubbele petten: de pot verwijt de ketel

Steve Van Herpe, journalist bij Sport/Voetbalmagazine, vraagt zich af of Antwerp wel het best geplaatst is om kritiek te hebben op Mehdi Bayat.

Mehdi Bayat is voorzitter van de Belgische voetbalbond en tegelijkertijd afgevaardigd bestuurder van Charleroi. Het is een combinatie die niet te rijmen valt. Net zoals de voorzitter van de profliga eigenlijk een onafhankelijk iemand zou moeten zijn, zou ook de preses van de KBVB een man of vrouw moeten zijn die niet in het organigram van een club is opgenomen.

Dat Antwerp een klacht neerlegde bij de Belgische Mededingingsautoriteit (BMA) en bij de UEFA, is begrijpelijk, maar het is aan de andere kant ook wel rijkelijk laat. Bayat is al bijna een jaar bondsvoorzitter. En Antwerp blijkt destijds, in de persoon van Luciano D’Onofrio, op Mehdi Bayat gestemd te hebben.

D’Onofrio heeft de afgelopen weken de sterke taal niet geschuwd. Als Bayat het over een wit paard in zijn stal heeft, gaat het in feite over een zwarte ezel, zei de sterke man van Antwerp. En hij is er ook van overtuigd dat een jaar geleden, toen Charleroi achtste stond, niet beslist zou zijn om de competitie stil te leggen.

Maar wie is Luciano D’Onofrio eigenlijk om uit te halen naar Mehdi Bayat? In 2016 bleek uit een onderzoek van Sport/Voetbalmagazine dat hij tussen 2009 en 2016 meer dan 10 miljoen euro op transfers van spelers geïncasseerd zou hebben, terwijl hij officieel geen makelaar meer was. Daarbij werden schimmige constructies met stromannen en offshorebedrijven opgezet.

En, zoals u weet, was D’Onofrio van 2004 tot 2011 ondervoorzitter van Standard. Een functie hebben bij een club en ondertussen makelaarsactiviteiten uitoefenen, dat verbiedt de FIFA. Dubbele petten, weet u wel?

Nu, hij is daarvoor nooit veroordeeld. Net zoals het in 2015 ook niet tot een proces kwam voor de correctionele rechtbank in ‘de zaak-Standard’. Toen werd hij beschuldigd van het witwassen van geld en van onregelmatigheden bij de transfers van onder meer Ivica Dragutinovic, Sambegou Bangoura en Miljenko Mumleck.

D’Onofrio riskeerde een gevangenisstraf van vijf jaar en een forse boete, maar zover kwam het niet: hij betaalde 1,5 miljoen euro aan de rechtbank om een proces te vermijden. Zo’n ‘afkoopsom’ was destijds nog mogelijk, nu kan dat niet meer.

Luciano D’Onofrio die Mehdi Bayat beschuldigt, dat is eigenlijk de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet. En het is ook bijzonder cynisch. Maar in een wereld waar haantjesgedrag en testosteronexplosies schering en inslag zijn, hoeft dat niet te verwonderen.