Eden Hazard: een Duivel met demonen

Komt het nog goed met Eden Hazard (30)? De komende drie weken kunnen uitsluitsel brengen. Fysiek was hij nooit sterker, mentaal nooit brozer.

Broer Thorgan, vorige zaterdag: ‘Ik heb Lieven ( Maesschalck, nvdr) al horen zeggen, en de coach ook, dat ze Eden fysiek nog nooit zo goed hebben gezien. En ze kennen hem. Ik ken hem ook; Eden ís goed, in vorm. Nu is het alleen nog mentaal, de angst om weer een trap te krijgen. Die schrik gaat maar weg door meer te spelen en door vertrouwen op te doen. De twee inspuitingen voor het tornooi hebben hem geholpen. Zo kunnen we misschien tot het einde op hem rekenen.’

Het vat het allemaal een beetje samen: aan de ene kant de hoop, aan de andere kant de twijfel. Zondagavond proefde je die ook weer, tijdens het persmoment van Eden Hazard. In de voorbije tornooien – of het nu in de aanloop naar Euro 2016 was – aan de boorden van het meer in Lausanne, dan wel op het EK, of later in Moskou, tijdens het interview dat we met hem hadden in het hotel, of op persconferenties: Eden Hazard is altijd goed voor een grap, een kwinkslag, een knipoog. Ontspannen, quoi. Vol zelfvertrouwen. Nu niet. Nu is hij terughoudend. Op zijn hoede.

Nu kon er alleen een grapje af tegenover de koning, toen die bij diens bezoek aan de Rode Duivels over een hamburger begon. ‘Na de match moet dat kunnen, sire’, klonk het. Met een frietje.

Dat was nog eens de echte Hazard. Iemand die relativeert. De koning refereerde toen aan wellicht het enige moment dat Hazard in België op de korrel werd genomen, helemaal in het prille begin van zijn carrière, toen hij al een diva was bij Lille OSC – dat de ploeg nu een prachtig stadion heeft, is voor een groot stuk aan hem te danken – maar nog niet bij de Rode Duivels. Opeenvolgende tornooien hebben de kritiek in eigen land weggevaagd. Euro 2016 en zijn referentiematch tegen Hongarije bracht de definitieve ommekeer, het WK in Rusland de bevestiging. Hazard op zijn top, de beste speler van het WK, een van de beste op het vorige EK. Ster van Chelsea, beste speler van de Premier League op een gegeven moment. Een jaar later had hij zijn droomtransfer.

Gerucht uit Spanje

De koning, en met hem ook de inner circle van de Rode Duivels, is de enige die nog de goedlachse, ontspannen Hazard heeft gezien. Wij nog niet. Veelvuldiger dan anders waren tot dusver op dit EK zijn persmomenten, maar telkens zagen we een doodernstige Hazard. Geen glimlach, geen knipoog. Opvallend contrasterend met de soms zeer ontspannen indruk die Kevin De Bruyne geeft. In het verleden was die altijd wat terughoudend bij dat soort publieke optredens. Zijn ding niet, geef hem maar voetbal. Zaterdag was hij zeer ontspannen, goedlachs zelfs toen het over de kindjes ging. Maar ook breed lachend, toen zijn vista op het veld werd geloofd. Ook hij kan twijfels hebben, houdt die linkeroogkas het straks wel in de duels, maar ze leken ver weg uit zijn gedachten.

Bij Eden Hazard zitten ze, na bijna twee jaar blessureleed, vooraan in de kop. ‘Ik heb die enkel al drie keer gebroken, ik weet niet of hij nog zo goed zal zijn als tien jaar geleden.’ Zijn twijfel werd op diverse plaatsen vertaald als zekerheid, en geïnterpreteerd als ‘slecht nieuws voor Real’.

Wij houden nog een slag om de arm. De medische staf ook. Ze kunnen/willen niet veel kwijt over Eden. Lieven Maesschalck en Geert Declercq gaven woensdag zonder terughoudendheid info rond Axel Witsel en diens herstel. We polsten ook eens naar Hazard. ‘Dat moet je Eden zelf vragen’, lachte Maesschalck.

Het is een delicate kwestie, zeker omdat het contact met de medische staf van de Koninklijke lastiger is dan gelijkaardige contacten met Manchester City of Borussia Dortmund. Ze houden daar graag alles in eigen hand. Hazard kent en vertrouwt Maesschalck al jaren, maar als hij zich wil laten behandelen in Antwerpen, zegt Real neen. En dus moet het allemaal zo’n beetje in het grootste geheim.

De Spaanse pers heeft weet van de spanningen binnen de club rond de medische staf en de malestar van Zinédine Zidane met het medische departement. Je kan dat vertalen als ‘ongemak’, of harder als ‘wrevel’. Vorig seizoen kwamen ze tot 54 blessures (coronagevallen niet meegerekend), dat is veel. Daar zit een verouderde kern allicht voor iets tussen, maar toch. FC Barcelona kende maar 35 blessures, Villarreal 34. Hazard was zelfs niet de zwaarst getroffene, Dani Carvajal raakte vijf keer geblesseerd. Federico Valverde, Sergio Ramos en Hazard vier keer, Alvaro Odriozola, Lucas Vázquez, Marcelo en Toni Kroos drie keer. Vaak wordt daarbij in de Spaanse pers verwezen naar het hoofd van het medische departement van de club: Niko Mihic. Te weinig specialist en ook te weinig bereid om naar specialisten te luisteren.

Misschien houdt ook daarom de Belgische medische staf het veelal bij: geen commentaar.

Eén gerucht vanuit Spanje kunnen we wel uit de wereld helpen. Dat Hazard absoluut wil dat het titaniumplaatje dat na zijn tweede enkelbreuk werd aangebracht en dat vorig jaar in maart vervangen werd door een nieuw exemplaar, wordt verwijderd, en dat de club zich daartegen verzet. Dat er afstotingsverschijnselen zouden zijn en dat dat plaatje op termijn schade zou toebrengen aan het gewricht. Dat zijn wilde verhalen die niks vandoen hebben met de realiteit van het probleem. Maar hoe het verder zit? Geen commentaar.

Omgeving met vertrouwen

De Hazards zijn van nature mensen die relativeren en die graag tot rust komen in familiekring. Dat probeert ook Eden, maar je ziet aan alles dat hij twijfelt. Hij heeft de voorbije maanden keihard gewerkt aan zijn lichaam in de lange periodes van afwezigheid op het veld. Het gewicht, waar ooit bij aankomst in Madrid zoveel om te doen was, is top. De kracht in de bovenbenen: top. Wendbaarheid: top, dankzij twee infiltraties – een in elke heup voor het tornooi – die hem een half jaar tot een jaar moeten helpen. De medische begeleiding binnen de Rode Duivels: top. Het geduld van Martínez: top.

De bondscoach wilde Eden Hazard graag veel vroeger brengen, op de allereerste persconferentie klonk het nog dat Hazard dan wel Griekenland mocht laten passeren, maar dat hij op Eden rekende voor Kroatië. Van bij de start. Het werd snel weer ingeslikt. Hazard mocht in overleg zelf het terugkeertempo bepalen: van tien minuutjes in Brussel over een invalbeurt in de 72e minuut tegen Rusland tot eentje in de 59e tegen de Denen. Afgelopen maandag was er een eerste start, tegen Finland. Daar moest hij de laatste twijfels wegspelen. De angst voor het duel, de angst voor weer een trap. Duels opzoeken, dat is zijn spel, zei hij zondagavond. En tegelijk wil hij aangetikt worden, proberen te vermijden. Daar slim mee leren omgaan. Een lastige spreidstand.

Zijn probleem: wedstrijdritme, een opeenvolging van inspanningen. Vorig seizoen speelde hij slechts twee keer vijf wedstrijden op een rij, maar nooit negentig minuten. Daar staat hij dus héél ver van vandaan. Maar dat maakt niet uit, klonk het zondag. Liever 50, 60, 70 goeie, dan 90 matige. We zullen op dit tornooi, anders dan in 2016 of 2018, geen Eden Hazard van begin tot einde zien. Martínez zal de Edenmomenten in de knock-outfase vanaf komend weekend goed moeten kiezen.

Thorgan: ‘Ik zag tegen Denemarken wél progressie. Eden vroeg de bal, kwam gretig in, dribbelde. Dat maakte het ons weer wat makkelijker. Want in een Nations League kan je nog wel eens zonder Eden. Of Kevin. Zonder onze sterren. Op een EK niet. Dan moeten ze er niet alleen zijn, maar ook in topvorm.’

Het zelfvertrouwen boosten zal wel bij de Rode Duivels moeten gebeuren, in een omgeving waarin hij vertrouwen voelt. Want straks wacht weer Real. En het vergrootglas. De druk. Thorgan: ‘Wie tekent voor Real Madrid of Barcelona, weet dat dat mee in de deal zit. Ik herinner me dat het eerste seizoen bij Real van Thibaut Courtois ook niet zo roze was. Maar met het harde werk en de prestaties zag je heel vlug dat alles ook kan kantelen. Eden heeft, op die ene hamburgerperiode in België na, zelden kritiek gehad. Nu maakt hij al twee jaar de andere kant mee. Aan hem om zich daarover te zetten.’