Edo Kayembe met Eupen naar zijn Anderlecht: ‘Ik weet absoluut niet hoe ik een doelpunt zou moeten vieren’

De voormalige invaller van Anderlecht werd de duurste zomertransfer van KAS Eupen. We spraken de Congolees vlak voor hun bezoek aan het Lotto Park.

1. Je vertrek uit Brussel leek onafwendbaar. Was dit het beste wat je kon overkomen na twee moeilijke seizoenen bij paars-wit?

‘Ik geloof niet dat ik onvermijdelijk aan het einde van mijn verhaal was gekomen bij Anderlecht. Maar het was beter dat ik vertrok, omdat Vincent Kompany niet langer op mij rekende. Vorig jaar al wees hij me erop, kort nadat hij aankwam bij RSC Anderlecht, dat ik misschien beter elders speeltijd zou zoeken. Maar rond die periode was er de aanwerving van Frank Vercauteren als nieuwe coach. Hij zocht me op om me gerust te stellen en hergaf me vertrouwen.’

‘Kompany daarentegen veranderde nooit het geweer van schouder, maar het was nu ook niet zo dat hij me harder aanpakte dan een ander. Hij is gewoon een trainer die heel goed weet wat hij wil. In mijn geval: het was duidelijk dat ik wilde spelen. Op die manier beschouw ik mijn vertrek dan ook niet als een stap achteruit. Het is vooral een kans om me op te werken tot een volwaardige titularis bij een ambitieuze club.’

2. Op drie seizoenen tijd bij Anderlecht werd je eigenlijk overal ingezet: als linksachter, centrale verdediger, maar slechts zelden op je voorkeurspositie van controlerende middenvelder. Een gebrek aan respect?

‘Ik zal erkentelijk blijven tegenover Anderlecht, dat van mij een profspeler maakte door me te komen halen in Congo. Dat ik ervoor koos te tekenen voor hen, eerder dan voor KRC Genk dat toendertijd ook interesse toonde, daar heb ik geen spijt van. En ook al gebeurde dat nog onder het oude bestuur. Dat veranderde vervolgens wel veel zaken voor mij persoonlijk. Hoe dan ook, ik speelde aan de zijde van superspelers bij Anderlecht. Ik werkte ook onder sterke coaches. Daarom wil ik hoofdzakelijk het positieve onthouden. Natuurlijk was linkerflankverdediger niet mijn beste plaats. Ik voelde me er helemaal niet op mijn gemak, maar ik probeerde te doen wat ik kon. Ik had ook geen andere keuze.’

3. De eerste die in de hoofdstad echt in je capaciteiten geloofde, was Karim Belhocine na het vertrek van Hein Vanhaezebrouck. Onder de hoede van Fred Rutten speelde je ook veel. Je verhaal zou er dus helemaal anders uitzien mocht Vincent Kompany niet bij Anderlecht zitten?

‘Het klopt dat Karim Belhocine in me geloofde. Nadat Hein Vanhaezebrouck weg was, zag hij me op training sterk presteren. Daarop besliste hij me te lanceren. Karim wist tot wat ik in staat was. Daarna bleef hij mijn eerste steun bij de komst van Fred Rutten. Hij overtuigde Rutten om mij in de basisploeg te laten staan. Ik paste in hun speelstijl: een duelsterke speler, in staat om een overtal te creëren op de beide speelhelften en door de linies te breken.’

4. Komende zondag volgt de verplaatsing met KAS Eupen naar het Lotto Park. Hoe zou je reageren, mocht je scoren?

( lacht luid) ‘Ik weet absoluut niet hoe je een doelpunt moet vieren, want het lukte me nog nooit bij de profs. Maar wat er ook gebeurt, ik zal heel zen en rustig voetballen, zoals ik het gewoon ben.’

5. Je nieuwe werkgever toonde zich ambitieus met de komst van Adriano en Víctor Vázquez, maar zetten hoofdzakelijk in op jongens met revanchegevoelens, zoals Senna Miangue, Julian Ngoy, Amary Baby en Benoît Poulain. Wat moet het doel zijn dit seizoen?

‘Ik denk dat we over een heel kwaliteitsvol team beschikken, met behoorlijk wat ervaring in de rangen. Het ziet er veelbelovend uit. Ik denk dat we in staat moeten zijn om de top tien te viseren.’