De Tsjech Michael Krmencik tekende een contract van 3,5 jaar bij Club Brugge. Drie vragen aan Clubwatcher Peter t’Kint.
Wie is Michael Krmencik, de nieuwe spits van Club Brugge?
Peter t’Kint: ‘De Tsjech is 26 en een relatieve laatbloeier in het Tsjechische profvoetbal. Opgeleid bij Viktoria Plzen werd hij tussen 2012 en 2015 voortdurend uitgeleend, om aan speelminuten te komen. Maar een talent was hij duidelijk, dat bewijzen zijn selecties voor de nationale jeugdploegen.
‘Het moet wel gezegd: het Tsjechische voetbal maakt dezer dagen mee wat het Belgische voetbal twee decennia geleden ook overkwam. Minder uitgesproken talent, minder grote namen in het buitenland. Krmencik is inmiddels wel weer een vaste waarde in de kern van de nationale ploeg, zij het niet altijd basisspeler.
‘Omdat hij vaak scoort, stond hij al langer op het lijstje van de West-Europese scouts. Ook in Brugge. Zonder blessureleed was hij een jaar geleden al neergestreken op Jan Breydel. Om voorbereid te zijn op een transfer van Wesley en omdat Kaveh Rezaei niet helemaal voldeed, onderzocht Club in de loop van 2018 al de kwaliteiten van Krmencik. Een zware knieblessure gooide toen roet in het eten.
‘Het duurde even voor hij daarvan was hersteld, maar toen hij dit najaar weer vlot begon te scoren, was hij een van de mogelijke alternatieven als spits in het schaduwelftal dat elke club er op nahoudt als plan A niet werkt. Hij scoort makkelijk, is voor zijn lengte relatief snel en beweeglijk en kan oorlog maken in de zestien.
‘Na het kleedkamerincident tussen Diagne en Clement was er geen ruimte meer voor de Senegalees die dat ook had moeten kunnen. Dan is Krmencik, die wel een aanpassingsperiode zal nodig hebben aan het vecht- en kleefvoetbal in België, een goed alternatief. Meer zekerheid zelfs dan een jonge Zuid-Amerikaan.’
Had Club Brugge eigenlijk wel een nieuwe spits nodig?
‘Kenners die we raadpleegden vinden van wel. En wie zijn wij om hun mening in twijfel te trekken, ook al geloofden wij (en Club) een half jaar geleden nog in David Okereke. Beweeglijk, snel, met diepgang, én scorend vermogen. Maar dat viel na een tijd weg. Slachtoffer van de wijziging van het systeem, plots met twee spitsen, of gewoon overpresterend omdat hij nieuw was en niemand zijn bewegingen kende?
‘Feit is: Club had na de start van de rotatie in de drukke september- en oktobermaanden geen vaste aanvalsleider meer. De voorbije twee jaar was Wesley, als hij fit was, het nummer één, en naast hem werd er gewisseld, op basis van wat de wedstrijd vroeg. Vossen en later Schrijvers waren de opties als het middenveld een mannetje meer kon gebruiken, Openda of Dennis de opties als er ruimte lag en diepgang mogelijk was. Zo’n vaste nummer 9 was er nu niet.
‘Openda, Dennis, Okereke, Tau,… het zijn allemaal jongens met talent, maar weinig continuïteit. Mannen wiens scoren afhing van periodes. Momentenvoetballers. Club scoorde dit seizoen nog voldoende, maar nu money time nabij sluipt, is het moeilijk het hoofd koel te houden. Club viste vorige lente naast de titel, en wil nu absoluut wél weer kampioen worden en zijn groei bestendigen, daarom was een nummer één in de spits noodzakelijk.
‘Naar de buitenwereld toe hield Clement het nog rustig, maar intern drong hij aan op versterking. Eentje die in de box oorlog kon maken. Er kwam nu wel veel druk op de schouders van Vanaken, de best scorende Bruggeling.’
Wat liep er mis met Adolfo Gaich?
‘Dat kunnen alleen betrokkenen in de onderhandelingen vertellen. De berichten vanuit Argentinië zeggen dat Club het dossier en vooral de cijfers daarin heeft onderschat. Dat er, tijdens de onderhandelingen in de Golfregio tussen beide partijen, te laag is ingezet. In Brugge kregen ze daardoor het beeld dat de prijs altijd maar steeg.
‘Complex was het dossier zeker: er moest een afbetalingsplan worden afgesproken, gepraat over een doorverkooppercentage, bankgaranties worden voorgelegd én rekening worden gehouden met de Argentijnse fiscale eisen. In het contract van Gaich met San Lorenzo stond een afkoopclausule van 15 miljoen dollar (vanwege de inflatie is dat de gangbare munt in het land). Club bood eerst 11 miljoen dollar, later werd dan 17 maar na afhouding van taksen kwam San Lorenzo nog ‘maar’ uit op 14 miljoen. Weliswaar was, had Club alles gerealiseerd, dat de duurste transfer ooit voor de ploeg maar toch wilde men meer.
‘Bijkomende complexiteit: Argentinië speelt op dit moment een pre-olympisch tornooi met twee tickets voor Tokio als inzet en Gaich deed het daar goed. Dat sterkte de fans in hun protest tegen de verkoop van iemand die eigenlijk nog maar pas kwam kijken. Voor de voetbalfan, die daar alles volgt uit de Premier League en La Liga was Brujas een te onbekende naam. Veel minder dan bijvoorbeeld Manchester United, dat plots ook geïnteresseerd geweest zóú zijn.
‘Andere complexiteit: voetbalploegen in Argentinië zijn geen bedrijven, zoals hier, maar werken met voorzittersverkiezingen. Marcelo Tinelli is dat bij San Lorenzo pas sinds half december 2019. En dan mag zijn club dan wel in een financiële crisis zitten en het geld nodig hebben, de fans dan al direct hun ster – velen zien in Gaich de nieuwe aanvalsleider van de nationale ploeg – afnemen en naar een land als België laten gaan, dat was delicaat.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
