Jacques Sys

Een eigenzinnige voetnoot in de geschiedenis van AA Gent: ‘Ik ben een lastigaard. Ook voor mijn vrouw’

Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Nooit in een lange carrière hebben we zo’n fanatieke trainer ontmoet als de Fransman Patrick Remy bij AA Gent, schrijft Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, bij zijn wekelijkse duik in de archieven.

Dezer dagen is het precies zeventien jaar geleden dat Patrick Remy bij AA Gent binnen waaide. Dat was dus in november 2000. Hij parkeerde een slecht aan de competitie begonnen ploeg op de vierde plaats, stond het seizoen daarop, in september, met de Buffalo’s even aan de leiding, maar werd in februari 2002 ontslagen. Dat paste bij zijn eigenzinnige denkbeelden en eigengereide aanpak. Er werd hem verweten te verdedigend te voetballen, al zag hij dat anders.

Ooit maakten we een interview met Patrick Remy. Of beter: we probeerden een paar vragen te stellen. Naar Remy moest je vooral luisteren, zijn woordenvloed viel niet te stoppen.

Als een echte voetbaldocent legde hij in zijn trainershok zijn filosofie uit. Hij stapte daarbij geregeld naar het bord om te demonstreren hoe het moest. Hij schoof met pionnen en toonde met veel gebaren en nog meer tekeningen hoe er ruimte gezocht en gemaakt kon worden.

Met die belerende toon hadden de spelers van AA Gent het moeilijk. Remy wist dat. Hij noemde zichzelf een lastigaard, un chiant, niet alleen voor de spelers, maar, grijnsde hij, ook voor zijn vrouw.

We hadden koppijn toen we het bureau van Patrick Remy verlieten. Na twee uur. Hij moest training geven.

Bij hem ging het altijd om de vorming van de spelers, om de groei van het elftal, hij ontleende zijn oefenvormen aan wedstrijdsituaties. Het vermoeide de spelers om naar hem te luisteren. Net zoals het hen ook dit seizoen vermoeide om onder Hein Vanhaezebrouck te werken. Het is van alle tijden.

Patrick Remy ratelde in het interview maar door. Het ging er bij hem, zei hij, niet om waar de spelers staan in verhouding met de tegenstander, maar wel in verhouding tot de bal. Alleen dan was er volgens hem een snelle recuperatie mogelijk. En kon je de bal vroeg onderscheppen omdat je minder meters moest overbruggen. Afstand, zo doceerde Remy, daar draait alles om. En snelheid want, vervolgde hij, als de tegenstander de bal heeft is de organisatie bij hem weg.

We hadden koppijn toen we het bureau van Patrick Remy verlieten. Na twee uur. Hij moest training geven. Jammer, zei hij, want hij wilde best nog eens vertellen waarom je altijd met zonedekking moest spelen, omdat je zo aan de intelligentie van de spelers werkte en hen verplichtte naar oplossingen te zoeken.

Na anderhalf jaar moest hij bij AA Gent opstappen. Zijn denkbeelden en te verdedigend voetbal werden hem fataal. Al zag hij dat laatste anders. Volgens hem mocht je juist niet te veel aanvallen om wedstrijden te winnen en mocht je ook niet te veel op de helft van de tegenstander voetballen omdat je hem dan vaak helpt om te counteren.

Zo had Patrick Remy voor alles een uitleg. Maar bij AA Gent was hij uiteindelijk niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van de club.

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al ruim 40 jaar in de journalistiek, graaft iedere zaterdag in zijn archief

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content