Eén jaar Vanhaezebrouck in Anderlecht: ‘Het gaat er hier heel emotioneel aan toe, maar Hein behoudt de focus’

© BELGAIMAGE
Alain Eliasy Journalist bij Sport/Voetbalmagazine

Een jaar geleden nam Hein Vanhaezebrouck zijn intrek op Anderlecht. Balans en achtergrondverhalen van een jaar onder Vanhaezebrouck I.

Met een kordate beweging legt Hein Vanhaezebrouck zijn zwarte stropdas een laatste keer in de goede plooi. De trainer, die van op het podium een panoramisch zicht heeft op de perszaal, slaat geen acht op de tien microfoons die hem moedwillig aanstaren en trotseert onbewogen de fotografen die een flitsmarathon lijken te houden. De media zijn massaal naar het Vanden Stockstadion afgezakt om de inauguratie van HVH live mee te maken en ze krijgen waar ze voor gekomen zijn. De persvoorstelling van goed dertig minuten is de perfecte trailer voor de langspeelfilm die zou volgen. Het begin is overdonderend, spannende scènes worden afgewisseld met onverwachte plotwendingen en de held – in casu Vanhaezebrouck – heeft ook zijn kwetsbare kantjes. Twaalf maanden na de troonsbestijging ontbreekt enkel nog het happy end.

L’AUTUNNO (herfst)

Op die veelbesproken 3 oktober mag Herman Van Holsbeeck eindelijk met zijn droomtrainer pronken. Achter zijn enorme wallen kan de algemeen manager van Anderlecht zijn opluchting nauwelijks verstoppen. ‘Ik moet bekennen dat we de laatste jaren met bewondering en soms met afgunst naar het voetbal van Gent hebben gekeken. Ik herinner mij een match in augustus 2016. Nog nooit had een Belgische ploeg ons zo weggespeeld als Gent. Na die match heb ik met de voorzitter beslist dat we Vanhaezebrouck naar Anderlecht zouden proberen te halen mocht de kans zich voordoen. Het zal niet simpel zijn voor hem, want er is véél werk.’

Vanhaezebrouck weet op dat moment al dat hij niet over de sterkste kern van België beschikt. Maar, zo zegt hij zelf, Anderlecht moet de komende vijf jaar wel mikken op drie landstitels. De context waarin de West-Vlaming aan zijn opdracht moet beginnen, is behoorlijk ondankbaar: hij krijgt amper de tijd om zijn kern te kneden en in de coulissen wordt de verkoop van de club voorbereid. In die omstandigheden zou elke coach moeite hebben om een standvastig sportief beleid te voeren.

Sofiane Hanni
Sofiane Hanni © BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS

Maar Vanhaezebrouck blijft zichzelf. De eerste weken toont hij tijdens de theorie tot ieders verbazing – zeker bij de spelers – telkens beelden van Gent. Het voetbal waarmee hij de Buffalo’s naar de titel en de Champions League heeft geleid, is zijn houvast. Tot iemand er hem binnen de club attent op maakt dat het wellicht beter is om te switchen en geen videofragmenten meer te tonen van zijn ex-club.

De begindagen van Vanhaezebrouck zijn veelbelovend. Hij slaagt erin om Adrien Trebel en Sven Kums te laten samenspelen en doet de supporters van Anderlecht krijsen van de pret met spectaculair voetbal. Al valt het dan al op dat Anderlecht gemakkelijk de grip op een match kan verliezen. Op het veld van KV Mechelen (3-4) en Eupen (2-3) gaat paars-wit telkens met drie doelpunten voorsprong de rust in, maar haalt het met knikkende knieën het eindsignaal.

Aanvoerder Sofiane Hanni speelt naar het beeld van zijn ploeg: leuk om naar te kijken, maar heel onregelmatig. Door de drie serieuze pandoeringen tegen Club Brugge (5-0) en PSG (5-0 en 4-0) wordt al het positivisme in geen tijd weggeblazen. Vooral de historische nederlaag in Jan Breydel, een week voor de officiële start van de winter, komt hard aan.

Maar op geen enkel moment zal Vanhaezebrouck de indruk geven diep te zitten. ‘Hein is niet iemand die na zo’n nederlaag uitgeteld in de zetel zal liggen. En mocht het hem ooit overkomen, dan zal hij dat zeker niet met andere mensen delen’, aldus perswoordvoerder David Steegen. ‘Natuurlijk was hij ontgoocheld na de 5-0 in Brugge. Maar hij heeft dat binnenskamers en op een pedagogische manier afgehandeld. Je mag een ding niet vergeten: de 5-0 was het logische gevolg van een bepaalde situatie die gecreëerd was. Blessures, de overname, enzovoort. De club was op dat moment geen toonbeeld van stabiliteit. We beseften dus waarom het ons was overkomen. Soms moet je een klets krijgen om je te herpakken.’

L’INVERNO (winter)

Winter is coming. In het geval van Anderlecht is dat op 20 december wanneer Marc Coucke en zijn hele hofhouding officieel neerstrijken in het Vanden Stockstadion. Voor Vanhaezebrouck het goed beseft, komt hij in een absurde situatie terecht. Coucke is in theorie al eigenaar van de club, maar hij mag geen beslissingen doordrukken zolang hij geen groen licht heeft gekregen van de mededingingsautoriteiten. En tussendoor moet Van Holsbeeck de wintermercato superviseren en weet niemand op Neerpede wie nu de leiding heeft en welke targets als prioritair beschouwd moeten worden.

Marc Coucke en Hein Vanhaezebrouck kunnen het steeds beter met elkaar vinden.
Marc Coucke en Hein Vanhaezebrouck kunnen het steeds beter met elkaar vinden.© belgaimage

Twee dagen na de overname maakt het Anderlechtpubliek kennis met Francis Amuzu. Hij wordt door Vanhaezebrouck goed genoeg bevonden tijdens een match met de B-ploeg – zijn collega-trainers doen niet eens de moeite om een match van de U21 mee te pikken – en na slechts een training in de basis gedropt tegen Eupen. HVH is daarmee niet aan zijn proefstuk toe. Bij Gent liet hij ooit Serge Tabekou op een gelijkaardige manier debuteren. ‘Ik had Tabekou zien spelen bij de beloften van Gent tegen Charleroi’, herinnert Vanhaezebrouck zich. ‘Ik heb hem meteen geselecteerd en op Standard liet ik hem een kwartier voor tijd invallen. Hij heeft toen het derde doelpunt gemaakt. Ik heb er geen problemen mee om spelers op te roepen die nog niet bij de A-kern zitten. En als ik vind dat ze voldoen, mogen ze blijven.’

Cisse, zoals de timide Amuzu liefkozend word genoemd, is fel onder de indruk van zijn onverwachte promotie maar scoort meteen in zijn eerste match op het hoogste niveau. Na de winterstop gaat het met ups en downs voor Amuzu – soms moet hij zelfs plaatsnemen in de tribune. Hij verovert pas zijn stek bij de achttien wanneer Vanhaezebrouck merkt hoe gemakkelijk hij die andere revelatie, Alexis Saelemaekers, zot dribbelt op training.

‘Alle trainers die ik heb meegemaakt, van Ariël Jacobs tot René Weiler, waren bezeten door voetbal. Maar Hein is de meeste fanatieke van allemaal’

David Steegen, woordvoerder Anderlecht

Op sportief vlak blijft Anderlecht maar aanmodderen. HVH wint van Genk (0-1) en Gent (0-1), maar er worden punten verspeeld tegen KV Mechelen, Oostende, en Sint-Truiden. In die periode zet Anderlecht zelfs een reeks neer van vijf matchen zonder zege. ‘Er zit nul bezieling in de ploeg. We hadden uren kunnen blijven voetballen en er zou niets van gekomen zijn’, klinkt het bij een speler die toen regelmatig in de basis stond.

Anderlecht rondt de reguliere competitie af met drie opeenvolgende zeges, maar het moet de play-offs aanvatten zonder zijn talisman Hanni die eind januari aan Spartak Moskou wordt verkocht. In de weken voor zijn transfer naar Rusland wordt zijn aanvoerdersband en bijgevolg ook zijn leiderschap in twijfel getrokken. In de media wordt niet voor het eerst gezinspeeld op een kapiteinswissel. En dat terwijl Vanhaezebrouck al maanden klaagt over een gebrek aan leiders binnen de ploeg.

In de kleedkamer valt het vooral op hoe laag de tolerantiegrens van het team ligt. Veel spelers zwijgen omdat ze weten dat hun medemaats geen kritiek verdragen en niet terechtgewezen willen worden. Als een speler iets zegt, gaat de andere meteen in de tegenaanval. De kaders van de ploeg weten dat er maar weinig jongens in staat zijn om kritiek op een correcte manier te filteren.

LA PRIMAVERA (lente)

Na maanden zoeken lijkt Vanhaezebrouck bij het begin van de play-offs de juiste formule te hebben gevonden om de tred van Club Brugge bij te houden. Het doet bij sommige spelers de hoop opflakkeren dat er meer in zit dan een tweede plaats. ‘Club Brugge is duidelijk dé favoriet. Als alles normaal verloopt, dan spelen ze gewoon kampioen. Maar het verschil is amper zes punten en dat lijkt mij overbrugbaar. Er zal zeker een moment zijn in de play-offs dat Club met schrik zal zitten en dan weet je nooit wat er kan gebeuren.’

Van Holsbeeck zou aan een medewerker ooit het volgende gezegd hebben: ‘De dag dat Hein weet dat je een passie hebt voor duurlopen, zal hij jou vertellen hoe je best een marathon wint.’

De maniakale manier waarmee Vanhaezebrouck de club naar zijn hand probeert te zetten, versterkt alleen maar het beeld dat de vijftiger een workaholic is. Hij klopt lange uren op de club – na een training blijft hij al eens op Neerpede hangen om de beloften aan het werk te zien. ‘Alle trainers die ik heb meegemaakt, van Ariël Jacobs tot René Weiler, waren bezeten door voetbal. Maar Hein is de meeste fanatieke van allemaal’, zegt Steegen. ‘En hij speelt nooit spelletjes. Hij probeert enkel de media te bespelen. Vooral dan om een punt te maken.’

Vanhaezebrouck krijgt ondanks twee deugddoende zeges tegen Club Brugge het tij niet meer gekeerd in play-off 1. Op het einde gaan de Brusselaars zelfs helemaal onderuit. Meer dan een derde plaats zit er niet in, maar zijn medestanders binnen de club zijn er zich van bewust dat hij een stunt heeft gerealiseerd door de ploeg tot drie speeldagen van het einde in de titelrace te houden.

De autoritaire kantjes van Vanhaezebrouck verdwijnen naar het achterplan en de medewerkers ontdekken de joviale trekjes van hun coach. ‘Als je hem tegenkomt in de urinoirs is de kans groot dat je na tien minuten nog met hem aan het praten bent boven de wastafel. Zijn voorgangers zochten amper contact met Jan en alleman’, klinkt het op Neerpede.

Hij is soms zo praatziek dat een gesprek met hem snel kan uitmonden in een monoloog. Van Vanhaezebrouck wordt gezegd dat zijn interessesfeer zo breed is dat hij over alles kan meepraten. Van Holsbeeck zou aan een medewerker ooit het volgende gezegd hebben: ‘De dag dat Hein weet dat je een passie hebt voor duurlopen, zal hij jou vertellen hoe je best een marathon wint.

Maar na een half jaar valt het op Neerpede op dat Vanhaezebrouck een echte kopman is. Hij heeft een olifantenvel en staat boven alles. De gemiddelde trainer op Anderlecht wordt weggevreten door de stress, past zich aan en begint zich vreemd te gedragen. ‘Vanhaezebrouck is de enige die geen haar is veranderd’, zegt Steegen. ‘John van den Brom zag er als een lijk uit op het einde van zijn periode. René Weiler begon met frisse moed en iedereen heeft gezien wat al die maanden op Anderlecht met hem gedaan hebben. Het gaat er hier heel emotioneel aan toe, maar Hein behoudt de focus. Hij trekt zich niets aan van bijkomstigheden. Hij zal altijd zijn eigen ding blijven doen.’

L’ESTATE (zomer)

In de zomer kan Vanhaezebrouck eindelijk zijn gang gaan: hij onderwerpt zijn team vanaf juni aan een lange en zware voorbereiding om van zijn jongens conditionele monsters te maken. HVH veroorzaakt een ware aardverschuiving op het vlak van werkethiek. De dag na een match is het niet uitzonderlijk dat hij de spelers twaalf kilometer laat lopen. Bij andere trainers werd er the day after bij wijze van spreken pootje gebaad. Vanhaezebrouck laat de spelers ook voelen dat de prestaties tijdens trainingen minstens even belangrijk zijn als wat ze in het weekend tonen.

Daarom is het zo frappant dat hij instemt met een terugkeer van Lazar Markovic die er op training soms de kantjes van afliep. Assistent Karim Belhocine had het wel voor Markovic en wees Vanhaezebrouck op het potentieel van de Servische virtuoos. Maar Vanhaezebrouck moest ervan overtuigd worden dat hij een speler kan gebruiken die op training amper drie kilometer liep. Om een gelijkaardige reden wordt Massimo Bruno aan de kant geschoven: zijn voorzetten zijn gemiddeld beter dan de rest, maar hij legt te weinig kilometers af. Vanhaezebrouck is zo gefascineerd door cijfers dat hij na een match meteen de statistieken van de spelers opvraagt.

Hein Vanhaezebrouck en Massimo Bruno
Hein Vanhaezebrouck en Massimo Bruno© Belga Image

Af en toe speelt zijn cijfermatige benadering hem parten. Hij laat Henry Onyekuru tijdens de play-offs links liggen omdat de Nigeriaan het op training soms laat hangen. Op zulke momenten kan Vanhaezebrouck zich zelfs heel koppig gedragen. Zakaria Bakkali staat tijdens zijn eerste weken op Anderlecht ook niet bekend als een trainingsbeest, maar hij heeft intussen begrepen dat hij een versnelling hoger zal moeten trainen om in aanmerking te komen voor een basisplaats. Volgens Vanhaezebrouck train je zoals je speelt en speel je zoals je traint.

Ondanks een zege in de clásico tegen Standard eindigt de veelbelovende zomer van Vanhaezebrouck in mineur na een 5 op 15 in de competitie, een gênante Europese vertoning tegen het Slovaakse Trnava en een bekeruitschakeling thuis tegen Union. De West-Vlaming diagnosticeert een gebrek aan punch en verwijt zijn spelers dat ze zichzelf geen pijn durven te doen. Maar de noodtoestand uitroepen? Nee, dat laat hij aan anderen over.

‘Ik kan mijn spelers niets verwijten’, aldus Vanhaezebrouck. ‘Geen enkele ploeg heeft ons dit seizoen weggespeeld. En er is geen enkele match geweest waarin we niet hebben aangevallen en niet aanwezig waren in de box. Alleen moet het rendement naar omhoog.’

Vanhaezebrouck neemt enerzijds zijn spelersgroep in bescherming en gaat met de borst vooruit het gevecht aan met het veeleisende Anderlechtpubliek. HVH kan maar niet begrijpen dat elke beslissing, of die nu onderbouwd is of niet, telkens wordt aangevochten in het Vanden Stockstadion. Tegen STVV werd hij massaal uitgefloten toen hij Trebel van het veld haalde. Dat de Franse box-to-box met een enorm verband om zijn been speelde en tot twee keer toe zelf om zijn vervanging had gevraagd, was de fans blijkbaar ontgaan. Het geeft alleen maar aan dat het onbegrip tussen Vanhaezebrouck en zijn toehoorders toeneemt.

De sluimerende onvrede bereikte tegen STVV een hoogtepunt toen de supporters net voor het ingaan van de blessuretijd het bekende deuntje ‘wij willen voetballen zien‘ scandeerden. ‘Ik begrijp de reacties van onze supporters niet meer’, zuchtte Vanhaezebrouck na afloop. ‘Na de match mogen ze ontgoocheld reageren, maar ik verwacht dat ze tijdens de match op zijn minst de spelers pushen tot er een doelpunt valt. Bon, dat is een verhaal dat op Anderlecht al jaren bezig is.’ Twaalf maanden na zijn troonsbestijging kan ook Vanhaezebrouck niet meer garanderen dat er ooit een mooi slotakkoord komt aan zijn love story met Anderlecht.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content