Emmanuel Dennis: ‘De Nigeriaanse Neymar’

© BELGAIMAGE
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Met twee doelpunten – en zelfs bijna drie – op het veld van Real Madrid in de Champions League toonde Club Brugge-aanvaller Emmanuel Dennis zich dinsdagavond aan voetballend Europa. Lees een portret dat Sport/Voetbalmagazine over Nigeriaan bracht, toen hij twee jaar geleden in Brugge neerstreek.

Dit portret verscheen eerder, zoals hieronder, in Sport/Voetbalmagazine van 18 oktober 2017.

Vorig jaar glom Emmanuel Dennis toen hij na de confrontatie in de Europa League met Manchester United op de foto mocht met Zlatan Ibrahimovic(‘Selfie with a #legend. Am I dreaming?’), begin augustus postte hij na de ontmoeting met Basaksehir een foto met de Togolese voetballegende Emmanuel Adebayor op zijn Facebookaccount. ‘What a nice feeling to sit beside you bro. Good luck big bro‘, klonk het bij de jonge Nigeriaan, die zijn volgers op Facebook en Instagram bijna wekelijks een inkijk geeft in zijn privéleven.

Altijd hip gekleed en flirtend met de camera, antigif voor de gitzwarte periodes die zijn jeugdjaren doorkruisten. Na het overlijden van zijn vader en moeder werd hij door familie opgevoed, eerst zijn broers, later een oom, en genoot hij een voetbalopleiding: eerst die van de Nederlandse trainer Clemens Westerhof, later die van de gerenommeerde Abuja Football College – een academie die zich over kansarme kinderen ontfermt. Voetbal was zijn opstapje naar een beter leven.

Met zijn snelheid en dribbels kon hij de coach van de nationale U15 overtuigen. Aan de zijde van onder anderen Taiwo Awoniyi (Liverpool, nu Excel Mouscron), Chidera Eze (Portimonense) en Kelechi Iheanacho (Leicester City) proefde hij er van het internationaal voetbal. En dat smaakte naar meer, zeker toen hij in Europa toernooien kwam spelen. In Kroatië en Italië onder meer. Twee van zijn ploegmaats werden door Roma opgepikt, hij viel in de smaak bij een scout uit… Oekraïne.

Manchester City

Rond zijn zestiende verhuist hij naar dat land, eentje dat traditioneel goede banden met Nigeria onderhoudt. Hij kan er inwonen bij een familielid en voetbalt bij enkele amateurteams. Pas maanden erna kan hij op stage bij Olympik Donetsk en de jeugd van Dinamo Kiev – twee clubs uit de Premier Liha. In de zomer van 2016 belandt hij uiteindelijk bij Zorja Loehansk, dat door de oorlog in Oekraïne naar Zaporizja is uitgeweken. ‘Bij Zorja hebben ze onmiddellijk zijn potentieel gezien’, zegt Serhij Serebrennikov, ex-speler van onder anderen Club en Cercle Brugge en sinds enkele jaren makelaar bij ProStar Football Agency, dat sinds zijn transfer naar Zorja met Dennis samenwerkt.

In zijn eerste wedstrijd van het seizoen, thuis tegen Olympik, opent hij na amper 18 minuten de score. Een droomstart. Na nauwelijks enkele maanden meldt Owngoalnigeria.com dat Manchester City in de tribune zat tijdens de competitiewedstrijd tegen PFK Stal Kamianske. ‘In Oekraïne wordt hij ‘de Nigeriaanse Neymar‘ genoemd, naar de bijzondere gelijkenissen met het kapsel van de Braziliaanse superster van Barcelona’, schrijft de Nigeriaanse voetbalwebsite.

Een speler als Izquierdo komt meestal naar binnen om zijn goede voet te zoeken, terwijl Dennis zowel naar links als rechts durft te gaan

Serhij Serebrennikov

‘Scouts van de grote voetballanden, zoals Engeland en Duitsland, volgen het hele jaar door spelers. Dat Dennis daar na een paar maanden bij was, zegt wel iets over zijn kwaliteiten, maar dat is nog altijd geen concrete interesse. Omdat de salarissen door de oorlog naar beneden gingen, is de interesse van westerse clubs in de Oekraïense competitie jaar na jaar toegenomen. Ervoor verdienden spelers er veel meer, zodat ze niet meteen geneigd waren om in België of Nederland minder te gaan verdienen’, aldus Serebrennikov, die verbaasd was over Dennis’ snelle ontwikkeling.

‘Bij Zorja speelde hij meestal als enige diepe spits, wat zeker in het begin niet gemakkelijk was voor hem. Hij kreeg veel lange ballen en kán wel hoog springen, maar hij wordt bij voorkeur over de grond aangespeeld. Een sterk team, waarin hij zich onder de coach – Joeri Vernidoeb – heel snel kon ontwikkelen. Ik zag een tiental matchen van hem, waarin opviel dat hij vooral op enkele flitsen teerde. In Brugge is hij actiever en veel meer aanwezig tijdens een match. Aanvallende spelers hebben het hier bovendien iets gemakkelijker dan in de Oekraïense competitie, waar de kleinere clubs heel defensief spelen.’

Op de radar van Club

Dat Dennis nu bij Club Brugge speelt, is een pluim voor de screening en de scouting van Club, looft CEO Vincent Mannaert. De West-Vlamingen hebben de wereldkaart in het voetbal min of meer afgedekt. Alles binnen Europa en Zuid-Amerika proberen ze door intensief te volgen zelf in kaart te brengen. Voor Australië en Noord-Amerika rekent men op tips van mensen ter plaatse, voor Afrika rekent men ook op mensen die namen aanbrengen, al tast blauw-zwart ook zelf ter plaatse de markt af. Iemand van Club was al in Ghana en binnenkort staat een trip naar Nigeria op de agenda.

Dennis raakte heel snel, vorig seizoen nog, op de radar van Club. De Nigeriaan kreeg het label high young profile, op basis van leeftijd, aantal wedstrijden en zijn aandeel daarin. Mannaert: ‘Dat is fase één. Daarna wordt een selectie gemaakt om spelers te gaan wyscouten, een videoanalyse die dieper gaat.’ De derde fase is de live scouting, een bezoek ter plaatse. Dennis werd drie keer ter plaatse gevolgd. Daartussen zit nog een hele referentiecheck, achtergrond, haalbaarheid, profiel, sociaal, mentaal, … Mannaert: ‘En dan kan het snel gaan. Na de eerste live scouting ging bij ons een belletje af. Dat deed me een beetje denken aan de reacties op de eerste live scouting van Carlos Bacca. Nu was het ook van: deze jongen is echt wel héél goed. We hebben dan sneller geactiveerd dan voorzien, en zijn nog twee keer gaan kijken. Daarna hebben we gezegd: oké, nu gaan we afronden.’

Mannaert en Bart Verhaeghe vlogen daarop samen naar Oekraïne. Mannaert: ‘Het gebeurt niet veel dat Bart en ik samen het vliegtuig nemen en ter plaatse gaan, maar daar was een reden voor. Dennis deed het in de competitie goed tegen Kiev en Donetsk, zodat Sjachtar wakker werd en in het buitenland andere ploegen zich ook begonnen te roeren. Daarom zegden we: vliegtuig in en afronden.’

Vechten voor een plaats

Wees op zijn twaalfde, opgevoed door broers in combinatie met plaatselijke instellingen, op zijn vijftiende ingetrokken bij een oom in Oekraïne… Uit de antecedentencheck kwam één constante naar voor: Dennis is een survivor.

Maar het blijft uitzonderlijk dat hij zich in het Jan Breydelstadion, als jonge Nigeriaan van amper 19 jaar, meteen kon manifesteren. Carlos Bacca, bijvoorbeeld, was 25 toen hij in januari 2012 Colombia voor België verruilde en had een aanpassingsperiode van goed zes maanden nodig. Serebrennikov: ‘Bacca moest zich aanpassen aan een Europese competitie en een leven zonder familie, terwijl Dennis in Oekraïne al enkele jaren op zichzelf was aangewezen. Hij sprak een mondje Russisch, maar dat was ook nodig. Wie daar leeft en de taal niet spreekt, heeft het heel moeilijk. Hij heeft, figuurlijk, moeten vechten om zijn plaats in de wereld te vinden. In vergelijking met Oekraïne is zijn leven hier wellicht een stuk comfortabeler. Hij woont op een appartementje, kookt voor zichzelf en toen hij hier net was gearriveerd, zijn we samen meubels gaan uitkiezen. Niet bij Ikea, neen (lacht), hij wist heel goed wat hij wilde.’

In zijn begeleiding werkt Club niet anders dan bij alle anderen, zegt Mannaert. ‘Daar speelt het support team een belangrijke rol, al een goeie vijf jaar zijn we dat echt aan het professionaliseren. Sociale opvolging, talenkennis, al is dat met hem minder een probleem omdat hij Engelstalig is. Zolang zijn rijbewijs niet is gevalideerd heeft hij een chauffeur ter beschikking, ook dat is een stuk sociale controle. Ze wonen allemaal in de buurt, ook de uren buiten de club worden in kaart gebracht, hij krijgt ondersteuning bij voeding. Dat alles zonder daarom te pamperen, want dan krijg je neveneffecten die ook niet goed zijn, dan worden ze te weinig autonoom. Wat je merkt, en dat was ook zo bij Wesley: als dat soort spelers al ergens anders hebben gespeeld, is dat toch een verschil met iemand die rechtstreeks uit pakweg Zuid-Amerika of Afrika komt. Marvelous Nakamba speelde al bij twee Europese clubs (AS Nancy en Vitesse, nvdr), die had maar één dag nodig om hier volledig geïntegreerd te zijn.’

De keuze voor ons land was weloverwogen, benadrukt Serebrennikov. ‘Er was interesse van een Spaanse club en van Donetsk, een financieel heel interessante piste. Maar in Donetsk was de concurrentie zó groot dat een transfer naar Club Brugge een betere stap was. We konden hem vrij gemakkelijk overtuigen dat hij niet te hoog in één keer moest springen. België is een goed land om te leven en zich te tonen. Een voetbalvitrine, waar Engelse en Duitse clubs graag komen shoppen. Als hij zich op dezelfde manier blijft ontwikkelen, dan zal hij nog een stap hoger zetten. Het potentieel is er in ieder geval.’

Dat bleek. Tegen Basaksehir opende hij na vijf minuten de score, in Lokeren hees hij Club met twee goals naar een 0-4 en tegen Eupen en Zulte Waregem scoorde hij opnieuw. De teller staat na 12 wedstrijden op 8 goals en 1 assist. ‘Hij is meer een killer dan een aangever, dat klopt’, zegt Serebrennikov. ‘Soms nog te egoïstisch, maar dat heeft ook met ervaring te maken. Hoe meer matchen hij zal spelen (momenteel zijn er dat 38 op het hoogste niveau, nvdr), hoe meer hij er zal in slagen de goede keuze te maken tussen zelf schieten of naar een ploegmaat inspelen. Maar als hij zelf schiet en de bal gaat erin, dan zie ik geen probleem.’

Mannaert snapt dat allemaal: ‘Hij was dingen gewoon, vergelijkbaar met José Izquierdo: geef me de bal en ik doe er wel iets mee. Als het lukt, is het goal, of bijna goal. Hier is hij onderdeel van een groter geheel. Hij wordt in situaties gebracht waarin hij nog altijd het verschil kan maken, maar hij moet ook zijn deel van het verdedigende werk doen en gesynchroniseerd lopen. Als Wesley diep gaat, hij in steun of vice versa. Hij moet voorspelbaar zijn in zijn loopacties voor Hans Vanaken, er is op dat vlak wel wat werk. Het is voor hem ook nieuw om om te gaan met de media-aandacht. De competitie in Oekraïne is relatief onderbelicht, zeker in andere landen. De Belgische staat de laatste jaren meer in de spotlights van de echt grote landen.’

De Brugse Onyekuru

Na het vertrek van José Izquierdo, al jaren de chouchou, werd Dennis door het Brugse publiek meteen in de armen gesloten. En voor het bestuur was hij een koopje. Om en bij de 1,3 miljoen euro – een bedrag dat niemand wil bevestigen -, Zorja deed niet moeilijk. ‘De club kent zijn plaats. Als iemand de juiste prijs wil betalen, dan werkt ze mee’, aldus nog Serebrennikov, die hem als a cool guy en een special one omschrijft.

Serebrennikov: ‘Overtuigd van zichzelf, maar tegelijk een teamspeler die goed in de groep ligt en die zich goed voelt bij de voetbalopvatting van Ivan Leko. De eerste wedstrijden voetbalde hij als zuivere winger, een positie waar hij van houdt, al is Dennis geen speler die zoals Anthony Limbombe negentig minuten de linkerflank zal aflopen. Hij doet zijn verdedigende werk, maar zijn kwaliteiten liggen vooral voorin. Onvoorspelbaar, je weet nooit wat hij zal doen. Sommige spelers, zoals bijvoorbeeld Izquierdo, komen meestal naar binnen om hun goede voet te zoeken, terwijl Dennis zowel naar links als rechts durft te gaan. Daardoor is het moeilijk om tegen hem te spelen.’

Een mening die wordt gedeeld door Siebe Blondelle, centrale verdediger van KAS Eupen, tegen wie de kleine Nigeriaan (1m74) een strafschop uitlokte en na de rust scoorde. ‘Mijn eerste indruk? Supersnel! Niet dat we daardoor verrast waren – een paar weken ervoor tegen Basaksehir had hij al laten zien wat hij kon. In de eerste helft, toen hij vaak vanaf de linkerkant kwam, vond ik hem minder. Na de rust speelde hij in een meer centrale rol, rond Jelle Vossen, en lag hij voortdurend op de loer om de buitenspelval te omzeilen en de ruimte in de rug van de verdedigers te benutten.’

Vorig seizoen speelde Blondelle aan de zijde van Henry Onyekuru. Een vergelijkbaar type, klinkt het. ‘Geen typische centrumaanvallers – daarvoor zijn ze te licht – maar twee jongens die beter zijn als ze naast of kort achter een diepe spits kunnen spelen en met een flits de match kunnen beslissen. Zulke spelers zijn moeilijker te verdedigen dan types als Lukasz Teodorczyk.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content