Eind februari sleepte Bergen zich naar het einde van het seizoen, vandaag praat men op Le Tondreau – Bergen voert zijn groep in play-off 2 aan – al over Europees voetbal. Enzo Scifo heeft met 13 op 15 een uitgeblust team nieuw leven ingeblazen.
Tactisch ging Dennis van Wijk uit van een 4-3-3, het systeem waarmee Bergen de eindronde in tweede klasse won. Met Matumona Zola (een van de best gequoteerde spelers uit de reguliere competitie) en Tim Matthys (Mister Assist) op de flanken was dat geen onbegrijpelijke keuze.
Scifo kiest resuluut voor een 4-4-2, al dan niet gedwongen door de blessure van Zola, waardoor Aloys Nong in de rug van Jérémy Perbet speelt. Bergen past zich ook minder dan voorheen aan de tegenstander aan. T2 Geert Broeckaert: “Tevoren hield Van Wijk in het begin van de week een videoanalyse van de komende tegenstander en bij de briefing voor de match kwamen sterke en zwakke punten van de tegenstander nog eens aan bod. Scifo vermeldt de tegenstander één keer in het begin van de week en komt er niet meer op terug, hij concentreert zich op onze sterke punten.”
Onder Scifo speelt Bergen tien tot vijftien meter hoger. Centraal verdediger Peter Franquart: “Met Scifo verdedigen we zo hoog mogelijk, dat is makkelijker dan wanneer je meteen op eigen helft terugzakt.” Scifo predikt ook zoneverdediging, terwijl zijn voorganger een mix hanteerde van individuele dekking en zonedefensie. Broeckaert: “Van Wijk verlangde soms dat verdedigers en de verdedigende middenvelder een welbepaalde speler volgden, maar dat gebeurde niet elke week. Scifo gaat resoluut voor zoneverdediging.”
Bij vervangingen geeft Scifo de voorkeur aan inkomende aanvallende spelers. Hij vervangt een aanvallende speler door een andere aanvallende speler. “Voor Scifo is de aanval de beste verdediging”, zegt Broeckaert. “Om een voorsprong vast te houden, wisselen veel trainers een aanvallende speler door een verdediger. Ook Van Wijk deed dat. Anderen vinden dat je daardoor automatisch terugzakt, de organisatie opgeeft en panikeert.” (PD)
