Enzo Scifo klaar voor Mouscron: ‘Italië zie ik erg graag spelen, daar haal ik inspiratie uit’

Vijf lange jaren was hij weg uit het professionele voetbal, maar nu mag Enzo Scifo aan de slag bij RE Mouscron, een club die hij weer geloofwaardigheid moet geven.

Op 22 juni kondigde Mouscron je komst als T1 aan. Vanaf wanneer dateren de eerste contacten?

‘Vier dagen ervoor. Het is allemaal heel snel gegaan. Mbo ( Mpenza, nvdr) heeft me gebeld, we hebben gesproken en de dag erna heb ik mijn beslissing genomen. Ik had eigenlijk ook niet veel keuze. Ten eerste omdat ik zin had om er opnieuw in te vliegen en ten tweede omdat Mbo me vroeg om hem te helpen met deze moeilijke opdracht. Mbo heeft me geen beloftes gemaakt, hij is eerlijk geweest. Hij heeft me bijvoorbeeld niet gezegd dat het doel was om meteen terug naar eerste klasse te promoveren. Hij heeft me alleen verteld dat we met het verleden gingen breken en aan een nieuw project beginnen. Er is veel te doen en dat heb ik graag.’

Wat heb je de afgelopen vijf jaar gedaan sinds je laatste job als trainer van de Belgische beloften?

‘Die vijf jaren zijn moeilijk geweest voor mij. Soms had ik zin om met alles te stoppen. Ik heb een paar opportuniteiten gehad in het buitenland, maar er was telkens geen enkele zekerheid. Het waren moeilijke projecten bij clubs die ik totaal niet kende. Het is wel zo dat ik nooit heb gewild om op de eerste de beste aanbieding te springen. Mouscron is geen droomproject voor een trainer, maar op menselijk vlak spreekt het me aan.’

Door wie laat je je vandaag inspireren als coach?

‘Ik heb me tijdens mijn spelerscarrière én mijn trainerscarrière laten inspireren door het werk van verschillende mensen. Ik noem niet graag namen, maar het is een mooie mix. Ik houd van dominant voetbal, van het spel in handen te nemen. Maar soms is dat niet mogelijk. Ik heb het meer en meer voor de trainers die hun stempel drukken. Of dat nu op het hoogste niveau is of bij meer anonieme clubs, het doel moet zijn om een bepaalde stijl op te leggen. Zo zie ik bijvoorbeeld de Italiaanse nationale ploeg de laatste maanden wel graag bezig. Hun voetbal is gebaseerd op veel inspanningen in een sterk blok en een strakke organisatie. De tegenstander wordt in moeilijkheden gebracht met veel loopwerk, balbezit en spelintelligentie. Dat is voor mij het basisidee: in staat zijn om inspanningen te leveren waardoor de tegenstander uit verband wordt gespeeld. Dat heeft veel te maken met een bepaalde instelling. Eens je dat begrepen hebt, kun je aan de rest werken.’

Had je die voetbalvisie ook vroeger al, bij je vorige trainersopdrachten?

‘Eerlijk gezegd wel, ja. Ik denk niet dat mijn visie geëvolueerd is. Omdat ik altijd overtuigd ben geweest van wat ik doe. En dat zeg ik zonder pretentie. Men wees soms op mijn resultaten, maar als je goed kijkt, is er overal waar ik getraind heb vooruitgang geboekt. Je kan niet alle ploegen beoordelen aan de hand van dezelfde criteria. Ik heb getraind bij clubs waar de ambitie was om kampioen te worden of zelfs Europees te spelen. Dat hangt vaker af van de club dan van de coach. Voor mezelf weet ik dat ik spelers individueel beter heb gemaakt. Dat neemt niet weg dat ik ook kritisch naar mezelf kijk. Achteraf heb ik een aantal zaken kunnen analyseren, zoals hoe ik een groep aanstuur. Op dat vlak denk ik dat ik de dingen soms anders had moeten doen. Ik heb bijvoorbeeld vaak de neiging gehad om te veel vertrouwen te hebben in spelers. Vandaag weet ik dat ik meer grip moet hebben op mijn groep. Dat is nodig als je een aantal zaken wil implementeren. Ik houd van samenwerken en als trainer moet je dat altijd doen, maar je moet ook je wil kunnen doordrukken. Dat is een van de punten waarop ik gewerkt heb.’

Je bent 55 jaar. Tot welke leeftijd wil je trainer blijven?

‘Dat weet ik niet en die vraag stel ik me niet eens. Weet je, als ik een carrièreplan zou hebben, zou ik die vraag misschien kunnen beantwoorden. Maar vandaag sta ik opnieuw in het voetbal en daar wil ik van genieten. Ik heb geen zin om mijn tijd te verliezen, ik wil het plezier hervinden. Ik weet vanwaar ik kom en ik weet dat het een moeilijke job is, maar het is ook een job waardoor ik kan groeien. En dat is eigen aan gepassioneerde mensen.’