Louis Bostyn ontbolsterde dit seizoen helemaal als doelman van Zulte Waregem. Stress kent de jonge twintiger niet. Zijn geheim? Vissen en natuurwandelingen.
Louis Bostyn (24) is een groene jongen. Die band met de moeder aarde heeft de Roeselarenaar, die nu in Ingelmunster woont, al van kleins af. “Ik ben altijd gefascineerd geweest door dieren, en ken er ook veel van. Als ik een vogel zie, weet ik meteen of het een mannetje of een vrouwtje is. Veel mensen hebben tegenwoordig geen oog meer voor de schoonheid van de natuur, terwijl ik erg kan genieten van mijn dagelijks toertje met mijn twee jachthonden – een vast ochtendritueel ook de dag van een match – of van een wandeling in een natuurdomein. Dan heb ik zelfs een fototoestel met een grote lens mee om vogels, tot zelfs paddenstoelen, te fotograferen.”
Bostyns grootste hobby is echter vissen. “Dat deed ik als kleine jongen al, met mijn vader en broer. Daarna viel het wat stil, tot ik het bij Zulte Waregem weer opgepikt heb. Ceetje (Putman, de verzorger, nvdr) stoefte altijd dat hij veel vissen had gevangen, waarop ik eens ben meegegaan. ‘Ik zal eens tonen hoe het moet.’ Maar ik pakte niks, en hij alles. (lacht) Zo ben ik herbegonnen. Eerst met een vaste hengel in visvijvers, sinds enkele maanden met meer actie: in het water rondwandelen en jagen op roofvissen als snoek, baars… Op zowat elke vrije dag ga ik met een vriend of met mijn schoonbroer op pad – zelfs regen houdt ons niet tegen. In alle kanalen in België waar je mag vissen, heb ik mijn lijn al uitgegooid, onlangs ben ik zelfs naar Nederland getrokken.”
S/VM: Wat fascineert je in het vissen?
Bostyn: “De onvoorspelbaarheid: ga ik een kanjer of een kleintje aan de haak slaan? Maar vooral de kick om de vis te vangen die niemand al gevangen heeft. Zeker als je zo’n grote snoek – mijn ‘record’ is een van 90 centimeter – binnenhaalt nadat hij lang tegen heeft gestrubbeld. Daarnaast is het erg relaxerend. ’s Morgens heel vroeg de mist op het water zien drijven en de zon zien opkomen, terwijl ik zelf in het water sta. Het geeft me een ongelofelijk gevoel van vrijheid.”
S/VM: Ben jij op het veld even rustig als tijdens je natuurwandelingen of vispartijen?
Bostyn: “Ja, het kost me zelfs geen moeite. Soms denk ik de avond voor een match: hé, ik word toch zenuwachtig, en vijf minuten later lig ik in slaap. (lacht) Net voor een wedstrijd moet ik me zelfs bijna forceren, door me bijvoorbeeld spelsituaties in te beelden, om wat nervositeit op te wekken. Zodra ik het veld op wandel, is dat echter voorbij. Pas op: het is niet dat ik totaal géén spanning voel, hé. Die gezonde stress is er wel, maar niet kunnen slapen of eten van de zenuwen? Nooit.”
