Faris Haroun: het verhaal achter de opmerkelijke comeback

© BELGAIMAGE
Alain Eliasy Journalist bij Sport/Voetbalmagazine

Faris Haroun verdween geruisloos van het toneel na zijn transfer naar Middlesborough en zijn avontuurtje bij Cercle in tweede klasse. Zijn comeback met Antwerp was er boenk op. Het geheim achter die opgemerkte comeback? Zijn Australische vrouw, een personal coach in Londen en dampende thee.

God has a great plan with your live. Trust him. In de zomer van 2014 klampt de diepgelovige Faris Haroun zich iets steviger vast aan het idee dat God een perfect traject voor hem heeft uitgestippeld. Haroun heeft er net een snertseizoen opzitten in Engeland. Van augustus tot eind januari wordt hij bij Middlesbrough volledig genegeerd door manager Tony Mowbray en diens opvolger Aitor Karanka en staat hij welgeteld 28 minuten op het veld in The Championship. Met Karanka zal hij zelfs geen woord wisselen. Slechts enkele dagen nadat zijn contract bij Middlesbrough in onderlinge overeenstemming wordt ontbonden, vindt de zesvoudige Rode Duivel onderdak bij reeksgenoot Blackpool. Het is speler-manager Barry Ferguson die Haroun overtuigt om naar Bloomfield Road te komen. Bij The Tangerines zal hij wel spelen, zo wordt hem beloofd. Na een korte heropleving verzeilt Haroun opnieuw op de bank. Ferguson ziet zijn team elke week verder wegzakken in het klassement en schuift Haroun opzij onder druk van het bestuur. ‘Hij belde in die periode vaak naar huis en aan zijn stem hoorden we dat hij niet lekker in zijn vel zat’, vertelt Sidi Haroun, oom en boezemvriend van Faris. ‘Het had niet alleen met voetbal te maken. Het was eerder een combinatie van een paar zaken: hij had geen vaste relatie, hij sliep op een hotelkamertje waar er onvoldoende plaats was om bezoekers deftig te kunnen ontvangen en hij miste zijn familie.’

Militaire dril

Blackpool, dat al een tijdje in financiële ademnood verkeert, en Haroun beslissen op het einde van het seizoen niet met elkaar verder te gaan. In plaats van met hangende pootjes af te reizen naar België blijft hij in Noord-Londen om zijn Engelse droom na te jagen. Hij trekt in bij Abdoul Diawara, een neef van Moussa Dembélé, en neemt een personal coach in dienst. De man in kwestie is Jamie Lawrence en heeft in zijn klantenbestand spelers uit de Premier League en Championship zitten. ‘Faris is op conditioneel vlak een beest, maar tijdens zijn eerste training heeft hij moeten overgeven’, lacht Sidi Haroun. ‘Het had niets met voetbal te maken, het was eerder een militaire dril. Om zes uur moest hij paraat staan en dan gingen ze hun oefeningen afwerken. Zo moest hij een helling, waar een auto met moeite overheen kon rijden, tien keer in volle sprint bedwingen. Zulke dingen.’

Zijn eerste twee seizoenen bij Middlesbrough waren volgens mij de beste uit zijn carrière.

Law Flessie

Daar in Noord-Engeland legt hij de basis van een opmerkelijke terugkeer op het voorplan. De uitputtingsslag duurt drie maanden, met drie tot vier sessies per week. In totaal zal Haroun een half jaar zonder club zitten. Gesprekken met Rotherham United, Coventry City en Blackpool krijgen geen vervolg. Vooral omdat Haroun selectief geworden is na zijn slechte ervaringen bij Blackpool. Hij is bereid om zijn financiële eisen drastisch te verlagen, maar in ruil wil hij bij een stabiele club voetballen met een goede omkadering. Een gemiddelde voetballer die maanden werkloos aan de kant staat, zou gek worden en het nachtleven beginnen te omhelzen. Zijn oncomfortabele situatie is voor Haroun een openbaring: na drie jaar wil hij naar huis. Zijn toenmalige makelaar gaat overal met hem leuren, maar geen enkele Belgische eersteklasser hapt toe. Over Haroun doen op dat moment hardnekkige geruchten de ronde. Hij zou blessuregevoelig zijn en zijn bemoeizieke familie zou een slechte invloed hebben op hem. ‘Faris heeft zijn imago tegen’, aldus Law Flessie, sinds zijn kindertijd bevriend met Haroun. ‘Ik ben niet vergeten hoe de transfer van Faris naar Middlesbrough werd gecovered door de kranten. De eerste dagen kreeg hij een beetje aandacht, maar daarna viel het helemaal stil. Nochtans waren zijn eerste twee seizoenen bij Middlesbrough gewoon top – volgens mij waren dat de beste jaren uit zijn carrière. Bij elke baltoets riep héél het stadion Haroooouuuun. De kapitein vertelde zelfs in een lokale krant dat Faris een belangrijke schakel was van het team. Maar in België werd er met geen woord over zijn prestaties gerept. Als ik dan zie hoeveel interesse er was voor Jelle Vossen toen hij naar Middlesbrough ging… Vreemd. Middlesbrough speelde toen ook maar in tweede klasse.’

Slecht imago

In november 2014 versiert Haroun uiteindelijk een transfer naar het in degradatienood verkerende Cercle Brugge. De staf is onder de indruk van zijn fysieke testen en dringt bij het bestuur aan om hem meteen een contract te laten tekenen. Tien dagen later maakt hij de 90 minuten vol op het veld van Gent. Zijn laatste speelminuten, een invalbeurt van een halfuur tegen Brighton, dateren van zeven maanden terug. ‘Het was er niet aan te zien dat hij al die tijd niet had gespeeld’, beweert Sidi Haroun. ‘Ik heb mij die vraag al meerdere keren gesteld: hoeveel spelers kunnen er na zo’n lange periode zonder wedstrijd en met slechts een individuele voorbereiding in de benen 90 minuten aan in eerste klasse? Het zullen er bijzonder weinig zijn.’

Haroun slaagt er niet in om de Bruggelingen in eerste klasse te houden. Een aanslepende enkelblessure, opgelopen tijdens een match in Charleroi, stuurt zijn transferplannen in de war. Bij groen-zwart is de degradatie het signaal om grote kuis te houden in de kleedkamer. De nieuwe trainer Frederik Vanderbiest bouwt zijn ploeg rond Haroun, maar raakt met de Vereniging niet verder dan een vijfde plaats. Haroun is het meesterbrein in het Jan Breydelstadion en staat te popelen om een comeback te maken naar eerste klasse. Opnieuw staat zijn imago een transfer in de weg. ‘Ivan Leko wilde Faris vorig seizoen naar Sint-Truiden halen’, zegt Harouns makelaar Younous Oumouri. ‘Er was al een datum vastgelegd op Stayen, maar het bestuur van STVV blies alles af. Ze vonden een flauw excuus om hun beslissing te verantwoorden: het synthetisch veld zou niet goed zijn voor het zogenaamde broze gestel van Faris.’

Haroun draait de knop om en doet een nieuwe poging om Cercle naar eerste klasse te loodsen, maar zijn relatie met het bestuur is dan al vertroebeld. Haroun is de best betaalde speler van de club en sommige bestuursleden vinden dat zijn prestaties niet in verhouding staan tot zijn contract. Op zijn beurt raakt Haroun gefrustreerd omdat de beloften die hem werden gemaakt, nadat hij eind 2015 zijn contract had verlengd, niet zijn nagekomen. Het ambitieuze project – een elftal samenstellen om te promoveren – staat na twee seizoenen niet eens in de steigers. ‘Over zijn professionele ingesteldheid viel er niets te zeggen’, klinkt het bij Bernard Smeets, sinds afgelopen zomer assistent-trainer bij Cercle Brugge. ‘Hij kwam nooit te laat, nam zijn verantwoordelijkheden en hij wist hoe hij zich moest verzorgen. Maar het bestuur had de lat héél hoog gelegd voor hem: ze verwachtten leiderschap, doelpunten, assists… Faris kon moeilijk alles zelf doen en aan kleine dingen voelde je dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging. Antwerp kwam op het juiste moment voor hem én voor Cercle. Laten we zeggen dat het bestuur niet gevochten heeft om hem te behouden.’

Crossfit

Bij Antwerp houden ze nadrukkelijk Harouns ploegmaat Mathieu Maertens, een 21-jarige middenvelder, in de gaten. Op de vraag van Patrick Decuyper welke versterkingen hij nodig heeft om de titel te pakken, geeft Wim De Decker slechts een naam door: Faris Haroun. De transfer komt eind december vorig jaar tot stand tijdens een etentje in Le Nil, een Egyptisch restaurant in hartje Brussel, wanneer De Decker de smartphone van Haroun doet oplichten. Haroun neemt zelden op wanneer hij aan het tafelen is met zijn vaste kliek, maar zijn vrienden sporen hem aan om een uitzondering te maken. Het gezelschap bestaat die dag uit broer Nadjim, neef Kevin Nicaise, voetballer bij Dender, Law, Sidi en Faris. Sidi: ‘Faris heeft het gesprek buiten voortgezet en toen hij weer aan tafel kwam, legde hij ons uit dat De Decker hem naar Antwerp wilde halen. Er vormden zich meteen twee kampen: een deel vond het geen goed idee, de rest was ervan overtuigd dat Faris de ontbrekende schakel zou zijn. Twee dagen later was alles rond.’

Faris offerde zijn vakanties op om zich klaar te stomen op de voorbereiding.

Younnous Oumouri

Dat Decuyper instemt met de transfer, is opmerkelijk: hij en Haroun hebben namelijk een voorgeschiedenis. Wanneer Decuyper net bestuurder is geworden bij Zulte Waregem, wil hij Haroun wegkopen bij Germinal Beerschot. Vader Haroun zegt de onderhandelingen, die al vergevorderd zijn, af omdat zijn zoon van Engeland droomt en hij een aanlokkelijk voorstel van Middlesbrough op zak heeft. Een wending die niet in goede aarde valt aan de Gaverbeek. Zes jaar later is Decuyper het incident blijkbaar vergeten. ‘Antwerp drong fel aan om Faris mee te krijgen op winterstage in Spanje’, aldus Oumouri. ‘Zijn fysieke testen waren fenomenaal en na zijn eerste training kreeg ik meteen een telefoontje van Decuyper om te zeggen dat Faris iedereen had weten te overtuigen. Mij verbaast het allang niet meer: Faris is een atleet. Hij offert zijn vakanties op om zich klaar te stomen op de voorbereiding. Deze zomer heeft hij crossfitlessen gevolgd met Benson, Vadis Odjidja en François Kompany. Elke dag, twee weken lang. Hij heeft het mij al vaak genoeg verteld: ‘Ik heb hier anderhalf jaar hard voor gewerkt. Nu ik terug in eerste klasse sta, wil ik niet verslappen.”

Een vakantie in Las Vegas staat synoniem voor plezier maken en een dagelijkse sessie in de gym van het hotel. De 32-jarige Haroun beseft dat hij op zijn leeftijd niet te lang stil mag liggen. ‘Je hebt spelers die bij de start van de voorbereiding een stuk onder hun gewoonlijke VMA (maximale aërobe snelheid, nvdr) zitten. Bij Faris was dat niet het geval’, zegt Smeets. ‘Hij scoorde altijd 18 tot 18,5 en daarmee zat hij vlotjes in de top vijf. De beste haalde vorig seizoen 20. Faris heeft een bijkomende kwaliteit: hij kan makkelijk middellange loopafstanden aan een hoge intensiteit herhalen.’

In zijn eerste vijf matchen van dit seizoen duikt Haroun nooit onder de twaalf kilometer – tegen Mechelen loopt hij zelfs dertien kilometer – en daar zitten zelden onnodige meters tussen. Na de match in Oostende stapt iemand van de staf van de thuisploeg op Haroun af om hem te feliciteren met zijn buitengewone statistieken.

Australische vrouw

De man met de zeven longen heeft met de jaren ook aan spiermassa gewonnen. Wanneer hij naar Engeland vertrekt, is hij nog vel over been. Hij gaat zelfs te rade bij enkele voedingsspecialisten om bij te komen. Tevergeefs. Zijn passage over het Kanaal doet wonderen. ‘Dankzij Engeland heeft zijn spel een paar upgrades gekregen. Bij Genk ging hij vaak zonder veel overtuiging in de duels’, meent Sidi Haroun zich te herinneren. ‘Nu gaat hij voor de bal of hij schopt de speler tegen de grond. Er staat iemand. Het contrast met zijn eerste match in eerste klasse is immens. We waren met een stuk of tien familieleden naar Bergen afgezakt voor zijn debuut met Genk. Het was een ramp… We hadden ons toen achter ons zitje willen verstoppen. Had iemand mij toen gevraagd of we familie waren van elkaar, dan zou ik neen geschud hebben. Gelukkig scoorde hij tien minuten voor affluiten de enige goal van de match. Nog nooit lagen teleurstelling en vreugde zo dicht bij elkaar. Om maar aan te geven dat Faris een knokker is.’

Zijn Australische vrouw Katie, die haar land verliet om hier een nieuw leven op te bouwen, is wellicht het best bewaarde geheim van Haroun. Zij is het alter ego van de zesvoudige Rode Duivel: sterk en geen schrik van een uitdaging. Een paar uur voor de titelmatch in Roeselare stond ze op het punt te bevallen, maar ze verplichtte Faris om toch te spelen. Ze bezitten alle twee een ongelooflijk karakter. Bij Haroun zit het in de genen. Hij stamt af van de Goranes, een nomadenvolk uit het noordwesten van Tsjaad dat in de loop van de eeuwen overlevingstechnieken heeft ontwikkeld om de woestijn, het ruige klimaat en het gebrek aan drinkbaar water te trotseren. Sidi Haroun: ‘De Goranes drinken thee om de warmte te bestrijden. Ik kan je verzekeren dat Faris grote hoeveelheden achterover kan gieten. Tot vijftien kopjes per dag en bij voorkeur snoeiheet. Jij en ik zouden er onze tong bij verbranden maar hij kan ertegen. Hij heeft zijn consumptie al verminderd, maar hij kan met gemak een theepot in zijn eentje opdrinken. Echt zot. Vandaar de toepasselijke bijnaam: le Gorane.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content