Het Belgische voetbal bewijst zich elk jaar opnieuw als trainerskerkhof. Hoe zit het met de mens achter de ontslagen trainer? Glen De Boeck geeft ons een kijkje achter de schermen.
Dat Glen De Boeck toestemt op een interview over trainersontslagen, is niet verrassend. De ex-trainer van onder meer Cercle Brugge, Waasland-Beveren en KSC Lokeren heeft nooit een blad voor de mond genomen en gaat ook in dit gesprek geen onderwerp uit de weg. Ondertussen is het ongeveer één jaar en zeven maanden geleden dat KSC Lokeren hem aan de kant zette na een gemiste start in 1B. Daarna nam hij de tijd om alles op een rijtje te zetten.
Waar heeft Glen De Boeck zich het laatste jaar en een half mee bezig gehouden?
Glen De Boeck: ‘Ik houd mezelf fit door te golfen of te fietsen en ik heb mijn huis gerenoveerd. Ondertussen heb ik de tijd genomen om te herbronnen en realistisch te kijken naar de situatie waarin ik nu zit. Heel veel clubs denken tijdens de coronacrisis twee keer na voor ze hun trainer ontslaan. Dat betekent dat er minder opties zijn voor werkzoekende trainers als ik.’
Neem je ook nog de tijd om voetbal te kijken?
De Boeck: ‘Er is een moment geweest van niet, maar nu opnieuw meer. Na een ontslag in het voetbal krijg ik soms even een dégout van het voetbal terwijl de sport van jongs af aan mijn passie is geweest. Ik kijk wel altijd tactisch, nooit als pure liefhebber. Als ik naar Chelsea tegen Real Madrid kijk, dan trek ik daar conclusies uit en zoek ik naar redenen waarom Chelsea die wedstrijd wint. Op een andere manier naar voetbal kijken is voor mij onmogelijk.’
Teambuilding
Je hebt als trainer al enkele lastige periodes doorgemaakt. Hoe kijk je terug op je trainerscarrière tot nu toe?
De Boeck: ‘Volgens mij heb ik altijd goed mijn job gedaan. Ik heb bij elke club een organisatie kunnen neerzetten en er het beste kunnen uithalen, maar je bent altijd afhankelijk van de kwaliteit van je spelers. Van een ezel kan je geen racepaard maken. Niet in het voetbal, niet in de koers, in geen enkele sport. Voor ik Mouscron en Waasland-Beveren van degradatie redde, zei iedereen dat ik gek was om die jobs aan te nemen, maar uiteindelijk is het me wel gelukt.’
Van een ezel kan je geen racepaard maken. Niet in het voetbal, niet in de koers, in geen enkele sport.’
Toch word je bij beide ploegen een paar maanden later aan de deur gezet.
De Boeck: ‘Bij Mouscron zat de zoon van de technisch directeur bij de B-kern, maar hij wilde dat die in de A-kern terechtkwam. Die had echter niet de kwaliteiten om daar te spelen. Ik laat mijn videoanalist altijd de sociale media volgen en hij wist me te vertellen dat de technisch directeur een online haatcampagne tegen mij was begonnen. Als de supporters dan na het verlies tegen Sint-Truiden rond mijn auto staan, wist ik dat het voorbij was. Zo’n gevecht win je als trainer niet.
‘Na de degradatie te ontlopen met Waasland-Beveren maakte ik een plan voor de volgende drie seizoenen. Als ik dan zie dat de club zich niet aan dat plan houdt en mij vier maanden later afrekent op slechte resultaten, dan doet dat pijn. Als ik in een club binnenkom, dan heb ik zelfs contact met de poetsvrouw en de greenkeeper. Ik probeer altijd een familiegevoel te creëren waarin iedereen even belangrijk is. Dat is toen van mij afgenomen.’
Na Waasland-Beveren ben je even uit het voetbal gestapt.
De Boeck: ‘De degradatie ontlopen toen was een half mirakel. Ze gingen bij wijze van spreken een standbeeld van mij op de Grote Markt zetten. Als je enkele maanden later buiten ligt, heb je het even gehad met voetbal. Ik ben algemeen directeur geworden van een teambuildingbedrijf en ik heb mij daar echt geamuseerd. Ik heb reizen mogen maken naar Dubai en New York en mooie evenementen opgezet, maar het voetbal blijft mijn passie dus uiteindelijk kwam ik opnieuw in dat wereldje terecht.’
Over teambuilding gesproken: hoe belangrijk is een staf die achter jou staat wanneer het niet goed gaat?
De Boeck: ‘Ongelooflijk belangrijk. Je moet de mensen rondom jou kunnen vertrouwen. Daarom nam ik steeds mijn eigen staf mee naar een club. De staf bij Anderlecht onder Frankie Vercauteren was geweldig. Iedereen werkte hecht samen, niemand moest vrezen voor verraad of zich zorgen maken dat er iets ging lekken. Daar heb ik geleerd hoe belangrijk vertrouwen in elkaar is. Het is altijd iets wat ik in mijn eigen staf heb proberen scheppen, maar dat is niet altijd gelukt. Bij Waasland-Beveren had ik een mol en bij het minste dat er daar fout liep, en er liepen dingen fout, kwam het naar buiten. Daar wordt je dan als trainer op afgerekend.’
Hoe ga je om met spelers die je liever zien vertrekken?
De Boeck: ‘Twintig procent van de spelers heeft problemen met hoe de trainer te werk gaat. Daar moet je mee leren omgaan. Het belangrijkste in zulke situaties is dat het bestuur en vooral de technisch directeur achter je staan. Theoretisch staan die boven de trainer, maar in de praktijk moet hij de trainer te allen tijde uit de wind zetten. Jammer genoeg is dat vaak niet het geval. Hoe Laszlo Bölöni aan de kant is geschoven bij KAA Gent, vind ik niet kunnen. Als de spelersgroep het gevoel krijgt dat je van bovenaf niet gesteund wordt, dan kom je als trainer altijd in de problemen. Als het van boven af regent, dan druppelt het vanonder.’
Twintig procent van de spelers heeft problemen met hoe de trainer te werk gaat. Daar moet je mee leren omgaan.’
Zondebok
Heb je ooit het gevoel gehad dat je terecht ontslagen werd?
De Boeck: ‘Op sportief vlak niet. Geen enkele club is beter geworden van mijn ontslag. Bij Beerschot werd ik ontslagen toen we dertiende stonden en ze zijn veertiende geëindigd. Waasland-Beveren en Mouscron hebben zich na mijn ontslag pas op de laatste speeldag gered en Lokeren haalde zonder mij nog maar vijf punten. Ik ben geen enkele keer om puur sportieve redenen ontslagen.’
Dat je opvolgers het niet veel beter doen, tot daaraan toe, maar een club ontslaat je toch omdat de resultaten onder jou niet goed genoeg waren?
De Boeck: ‘Ja, maar ze zien niet in dat dat door hun eigen verkeerde beslissingen komt. In mijn staf zaten mensen als Freddy Heirman en Lorenzo Staelens, mannen die iets kennen van voetbal. Het bestuur stelt aan hen een spits voor en ze zijn niet overtuigd, maar die speler wordt toch aangetrokken. Ik moet die spits dan opstellen, want hij is door het bestuur gehaald, maar als die geen doelpunten maakt, is het wel mijn schuld.’
Hoeveel invloed heeft een trainer dan nog op de resultaten van zijn ploeg?
De Boeck: ‘Twintig procent. Daar zit tactiek, motivatie en fysieke paraatheid in. In de wedstrijd tussen Chelsea en Real Madrid wint Chelsea puur op fysieke paraatheid, terwijl Real over de betere voetballers beschikt. Die overwinning is de verdienste van Thomas Tuchel, dat is wat je als trainer kan betekenen voor je ploeg.
Ben je op extrasportief niveau wel al terecht ontslagen?
De Boeck: ‘Nee, zo zit ik niet in elkaar. Ik ben wie ik ben. Laat mij werken en ik zal vierentwintig op zeven mijn job als trainer doen. Als je niet tevreden bent, is dat oké, maar ik blijf mezelf.’
Geen enkele club is beter geworden van mijn ontslag.’
Heb je al iets geleerd uit die ontslagen?
De Boeck: ‘Dat je als trainer alleen een club niet redt. Als een club wankel staat, dan is dat vooral door wat zich achter de schermen afspeelt, daar kan je als trainer weinig aan doen en moet je gewoon ondergaan.’
Is het te gemakkelijk om een trainer te ontslaan?
De Boeck: ‘Natuurlijk, maximaal twintig procent van de trainerswissels heeft echt een positief gevolg. Clubs moeten met een realistische blik hun problemen benaderen. Is het de schuld van de trainer of is het een gebrek aan kwaliteit? Als het aan de trainer ligt, dan neem je afscheid. Als het niet de schuld van de trainer is, maar een gebrek aan motivatie bij de spelers, dan moeten ze in de kleedkamer komen kijken.
‘Wanneer Constant Vanden Stock vroeger de kleedkamer binnenkwam, liep hij eerst twee minuten zwijgend rond. Je kon een speld horen vallen, niemand durfde iets te zeggen. Daarna deed hij zijn zegje en sloeg hij de nagel op de kop. Dat laat een immense indruk achter en dan zal er iets veranderen. Dat gebeurt nu veel te weinig. Het bestuur komt niet meer naar beneden en denkt het probleem op te lossen door elke keer een nieuwe trainer aan te stellen.’
In Nederland bij VVV Venlo besloot je om zelf te vertrekken, terwijl de club tegen degradatie vocht. Hoe leg je dat uit aan het bestuur?
De Boeck: ‘Zonder te veel in detail te treden: daar was gewoon een vertrouwensbreuk en na mijn ontslag in Beerschot, waar met Jos Verhaegen en Patrick Vanoppen twee tegenpolen in het bestuur zaten, wat tot een heel giftige situatie leidde, had ik mij voorgenomen om dat nooit meer toe te laten. Ze hebben er bij Venlo nog alles aan gedaan om mij van gedachte te laten veranderen, maar mijn gezag werd ondermijnd en dat laat ik niet meer gebeuren.’
Emoties
Hoe ervaar je de dag van een ontslag?
De Boeck: ‘Bij Mouscron en Beerschot voelde het aan als een bevrijding, die situaties waren niet houdbaar. Bij Waasland-Beveren kreeg ik ’s ochtends telefoon van de voorzitter dat ik niet meer naar de club moest komen. Ik had met veel mensen daar een hechte band en die wisten dat al een dag langer dan ikzelf. De dag voordien was ik nog aanwezig op een wedstrijd van de beloften en dronk ik in de rust nog een koffie met hen, terwijl zij wisten dat ik ontslagen was. Als je dat achteraf te weten komt, doet dat zeer.
‘Bij Kortrijk was het pijnlijkst. We speelden op zondag tegen Standard, maar ik was op zaterdag al ontslagen zonder dat ik dat wist. De donderdag nadien speelden we een oefenwedstrijd op Antwerp en zat ik nog steeds op de bank. Mijn spelers wisten, in tegenstelling tot mij, al dat ik ontslagen was.
‘Mijn ontslag voelde bij Mouscron en Beerschot aan als een bevrijding, bij KV Kortrijk was het wel erg pijnlijk.’
‘Tijdens die wedstrijd werd ik voortdurend gebeld door Matthias Leterme, maar tijdens een wedstrijd neem ik mijn telefoon nooit op. Na de wedstrijd lees ik dat ik ontslagen ben. Ik riep mijn staf naar buiten om hen met tranen in de ogen te vertellen dat het voorbij was.(slikt) Dan moet ik de kleedkamer nog binnenstappen, dat is puur doodgaan. Aan zo’n fantastische spelersgroep dat nieuws vertellen, is keihard. Het enige voordeel die dag was dat ik zelf naar het stadion was gereden, want die busrit met het volledige team zou veel te pijnlijk geweest zijn. Achteraf ben ik met mijn vriendin iets gaan eten in Antwerpen.’
Betrek je jouw familie in zulke situaties?
De Boeck: ‘Zo weinig mogelijk. Ik houd die emoties voor mezelf, omdat ik die ze daar niet mee wil belasten.’
Bij wie wil je die emoties wel uiten?
De Boeck: ‘Bij vrienden zoals Nathan Kahan, die nog op de Olympische Spelen liep en nu sportpsycholoog is. Als ik met iets zit, dan ga ik bij hem te rade. Het is helemaal niet erg om je als coach ook te laten coachen. Als trainer ging ik ook al bij hem langs, omdat hij de zaken waar ik mee inzit, met een externe en verfrissende blik kan bekijken. Hij kan een inzicht brengen over waar of bij welke spelers de problemen zouden kunnen liggen.’
Komen er na een ontslag al snel weer nieuwe aanbiedingen binnen?
De Boeck: ‘Ik had trainer kunnen zijn op dit moment, maar het plaatje moet kloppen en ik ga niet zomaar in op elke aanbieding. Het komt wel op me af. Aangezien ik niet met een vaste makelaar werk, word ik ook niet constant bij clubs aangeboden. Ik vind dat deontologisch onjuist.’
Waarom?
De Boeck: ‘Als je bij een club terechtkomt waarin jouw makelaar ook enkele spelers onder contract heeft staan, dan kom je in een ongezonde situatie terecht die voor destabilisatie binnenin de kleedkamer kan zorgen.’
Volgens verschillende media solliciteerde je voor assistent-trainer van Vincent Kompany bij Anderlecht.
De Boeck: ‘Ik zei gewoon dat ik dat wel zag zitten, maar de media verdraaide dat. Tot een sollicitatie is dat nooit gekomen.’
Is dat in jouw ogen een degradatie, assistent-trainer worden?
De Boeck: ‘Ik vind dat geen degradatie, als Franky Vercauteren mij morgen belt en zegt dat hij mij volgend jaar in de staf van Antwerp wil, dan zeg ik ja. Ik kan er mijn ervaring doorgeven aan de mensen in de club. Ik sta al dertig jaar op de voorgrond, dat hoeft niet per se meer voor mij. Ondanks het feit dat ik vaak in the picture heb gestaan, ben ik nooit iemand geweest die dat echt wilde.’
Je nam natuurlijk nooit een blad voor de mond.
De Boeck: ‘Klopt, ik heb een mening en daar zal ik altijd voor uitkomen. Is die altijd juist? Waarschijnlijk niet, maar het is mijn mening.’
Je bent al enkele keren ontslagen en staat al een goed jaar op inactief. Ben je soms bang dat de interesse om Glen De Boeck als trainer te halen wegdeemstert?
De Boeck: ‘Nee, ik weet wat ik kan en niet kan. Dat was zo als speler en dat is zo als coach. Daarom omring ik mij ook steeds met mensen die uitblinken in de aspecten die ik niet kan. Als mensen mij voor mijn sterktes willen, is dat oké. Als mensen mij niet willen, is dat ook oké, maar ik lig niet wakker van de gedachte dat ik niet goed genoeg meer ben.’
Wat was het mooiste moment uit je trainerscarrière?
De Boeck: ‘De periode bij KV Kortrijk. Ik maakte daar van een spelersgroep, die geen groep was, een familie die van de vijftiende plek nog naar de zevende is gestegen en de halve finale van de beker van België heeft gespeeld. Dat was een prachtige periode en dat maakt het nog moeilijker om te begrijpen hoe die club mij dan op zo’n manier heeft buiten gezet.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
