‘Heette de oude tweede klasse nog het vagevuur, dan is het nieuwe 1B de hel’

1B in buitenlandse handen: het signaal staat op oranje en er is dringend bezinning nodig. Bedenkingen bij de teloorgang van een identiteit.

Pierre François, voorzitter van de Pro League, zette België een week of twee geleden nog op de zesde plaats in Europa, na de grote vijf (Spanje, Engeland, Duitsland, Italië en Frankrijk). Hij deed het om het belang te onderstrepen van het nieuwe televisiecontract dat hij met de zenders sloot. Vanaf komend seizoen krijgen de eersteklassers 10 miljoen euro meer te verdelen. Het gros daarvan gaat naar 1A, een heel klein stukje van de koek naar 1B.

Dat moet stilaan zorgen baren, want heette de oude tweede klasse nog het vagevuur te zijn, het nieuwe gedrocht 1B is dan de hel. Acht ploegen die minstens vier keer tegen mekaar spelen, en later in de nacompetitie nog twee keer: het is veel te veel van het goede. Het format ligt nog drie jaar vast, tot 2020. Dat lijkt totale waanzin.

Het is waanzin voor de ploegen die erin verzeild raken. De kans om eruit te vallen is groot: 1 op 8. Dus moeten ze ervaren spelers hebben, twintigers die het klappen van de zweep kennen. Duurdere spelers, terwijl de publieke belangstelling tegenvalt en de commerciële contracten ook.

Het is waanzin voor de goeie jonge Belgische voetballers die in de oude tweede klasse nog wel terecht konden, maar nu niet meer in 1B. Zij moeten naar amateurniveau zakken voor speelminuten, met avondtrainingen, en minder kwaliteit rond hen. Zo gaat talent verloren.

Topclubs nemen dezer dagen contact op met die ploegen uit de eerste amateurs, om te zien hoe ze een samenwerking op poten kunnen zetten. Charleroi onderzoekt een samenwerking met Châtelet, AA Gent praat met Gent Zeehaven, Club Brugge had al contact met Knokke. Telkens zijn de praktische problemen groot. Hoeveel jongens uit de beloften kan je overtuigen om bij de amateurs te voetballen? Kan je een trainer meesturen om hen verder te begeleiden, kunnen ze met twee ploegen tegelijk trainen, en hoe stem je in dat geval de workload en betrokkenheid op elkaar af?

Bovendien is de realiteit dat 1B inmiddels in buitenlandse handen is overgegaan. Nu hoeft dat in se niet slecht te zijn: in Engeland, Spanje, Frankrijk en Italië is dat al langer het geval. Als de twee Milanese ploegen straks terug met de Europese top aanknopen, zullen de fans zeer blij zijn. Zoals ook die van PSG dat zijn, en die van City dat werden in Manchester. Of die van Atlético.

Maar gaat Cercle met de steun van Monaco Europa bestormen? We denken het niet. Tubize (Zuid-Koreaans) deed dat evenmin. Roeselare (Chinees) struikelde over de laatste horde. Gisteren bereikte ons een persbericht van de Vlaamse kandidaat-investeerders in OHL. Die werkten eind maart een voorstel uit om de Leuvense club over te nemen, waren bereid om 2,5 miljoen euro op tafel te leggen, maar kregen van de club te horen dat er tot 30 juni niet mocht worden onderhandeld met andere partijen dan een Chinese tegenkandidaat. Waarna OHL wél met de Thaise eigenaars van Leicester City praatte, voor hen gold dat blijkbaar niet. Ontgoocheld gingen de Vlamingen gisteren niet in op een late uitnodiging voor een raad van bestuur, noch op het invullen van een vragenlijst, ‘in te dienen binnen de 48 uur’.

Met ook Westerlo dat onderhandelt met Chinezen is heel 1B – op Beerschot Wilrijk na – volgend jaar in buitenlandse handen. 1B als testlabo, om buitenlandse regels te omzeilen. Wij snappen dat de fan van Westerlo het allemaal niet snapt. Noch die van OHL of Roeselare. Die van Auxerre doen dat ook niet. Guy Roux hanteerde er jaren een vaste sportieve lijn die succes opleverde. Nu vechten ze, ondanks de Chinese overname, tegen een degradatie uit Ligue 2. Het was verkopen of niet langer bestaan, legden ze er de fans uit. Die snapt het project niet.

Er is voor Pierre François en co werk aan de winkel.