Heleen Jaques: ‘Als analist leg ik de lat minder hoog voor mezelf’

© koen bauters
Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Voetbal is passie. Dat geldt evenzeer voor vrouwen. Om de twee weken laten we een vrouw aan het woord die de sport met overgave beleeft. Deze week: Heleen Jaques (30), verdediger bij de Red Flames, analist bij Sporza en straks aan de slag bij Fiorentina.

‘Voetbal is de voorbije jaren merkelijk populairder geworden bij vrouwen. Het aantal ingeschreven meisjes is bijna verdrievoudigd. Ik ben naar de bekerfinale bij de U16 gaan kijken: ik zag veel talent, het is allemaal technischer en gaat sneller dan in mijn jeugd. Anderlecht heeft een sterke lichting meisjes in aantocht. Als die goed begeleid wordt, oogt de toekomst van ons Belgisch vrouwenvoetbal zeer mooi.

‘Ik ben bij Torhout begonnen, waar ik tot mijn zestiende bij de jongens voetbalde. Het was mijn turnleraar op school die STVV tipte. Zo ben ik in eerste klasse geraakt. Ik was niet het grootste talent, maar wel een doorzetter. Ze hebben me vaak afgeschreven. Ik heb ook een nogal viriele speelstijl. Heb ik van mijn pa, die daarop hamerde, ik moest mij laten voelen op een veld. Door met jongens te voetballen, leerde ik hard te zijn – mijn oudere broer kon héél vuil spelen. ( lacht)

‘Er komt een moment, tussen je zestiende en achttiende, dat je gaat twijfelen. Wil je dit verder doen? Maar dat had meer te maken met de studies dan met de vooroordelen. Ik trok me weinig aan van opmerkingen zoals ‘alle voetbalspeelsters zijn lesbisch’. Ik denk dat die opmerkingen stilaan verdwijnen. Vooral met de Red Flames beseffen we dat we daarin als rolmodel kunnen fungeren. We proberen ons vrouwelijker te tonen.

‘Ik ben vaak van club veranderd ( Torhout, KRC Zuid-West, STVV, Herforder SC, Turbine Potsdam, Club Brugge, Anderlecht, nvdr). Ik ben van mening dat je maximum drie jaar bij eenzelfde club mag blijven. Anders word je te veel vriendinnen. Het moet een uitdaging blijven. Deze zomer ga ik naar Fiorentina. Vorig jaar toonden ze al interesse, net als Atlético Madrid, maar ik had net een huis gekocht met Mario ( Ballegeer, haar vriend, komend seizoen aan de slag als videoanalist bij RS Waasland-Beveren,nvdr) en wilde voor het EK weten waar ik aan toe was.

Je leert meer over het spelletje door te kijken naar de ruimtes waar de bal niét is.

Heleen Jaques

‘Mijn eerste buitenlands avontuur bij Herforder SC vond ik geslaagd, Potsdam nadien werd een mindere ervaring. Ik voelde dat ik het niveau aankon, maar die trainer, een Oost-Duitse zeventiger, zwoer bij het oude regime. We hebben eens negen weken aan een stuk drie keer per dag getraind. Mijn spieren konden dat niet aan. In het begin speelde ik veel, tot januari. Ik lijd aan inspanningsastma; bij echte kou krijg ik last van mijn ademhaling en zware hoestbuien. Ik wilde naar België voor een onderzoek, maar de trainer zei: dan ken je je plaats als je terugkomt. Ik heb nog één keer gespeeld nadien.

‘Als analist leg ik de lat minder hoog voor mezelf. Omdat dat iets bijkomstig is. Ik heb heel mijn leven gewerkt om profvoetbalster te worden. Ik ben veel bezig met het ploegspel. Veel mensen volgen de bal. Je leert echter meer door te kijken naar de ruimtes waar de bal niét is. Ik ben benieuwd of de kennis die ik de voorbije maanden opdeed als analist mij zal helpen als speelster.

Imke Courtois en ik zijn goed bevriend. Zij heeft mijn naam doorgespeeld aan Sporza. Het typeert haar openheid en spontaniteit. Ik begrijp dat zij stopte op haar dertigste, ze wil nog zoveel andere dingen ontdekken in het leven. Mijn focus ligt op voetbal. Zolang ik kan spelen, ga ik er vol voor. De voorbije twee jaar bij Anderlecht kon dat als fulltime prof. Bij Fiorentina ook. Veel zal ik er niet aan overhouden, maar ik zal ervan kunnen leven. In het vrouwenvoetbal heb je doorgaans geen referentiekader voor wat je kunt vragen als loon. Je hebt geen idee wat clubs aankunnen. Bij Fiorentina wil ik mij nog een laatste keer smijten. We spelen Champions League en gaan voor alle Italiaanse prijzen.

‘Later zou ik trainer kunnen worden, ik heb mijn UEFA A-diploma. Mario en ik hebben eraan gedacht ons samen in te schrijven voor de Pro Licence. Als vrouw is de stap naar het mannenvoetbal nog veel te groot. Een lange carrière in het voetbal valt ook moeilijk te rijmen met een gezinsleven. Personal trainer worden, lijkt me daarom ook iets. Dan kan je mensen individueel helpen en behoud je toch meer grip op je eigen agenda.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content