Met Beerschot bracht hij het spectaculairste voetbal in de Jupiler Pro League, maar hoe werkt het systeem van Hernán Losada eigenlijk? Sport/Voetbalmagazine zocht de Argentijn op. Een voorsmaakje.
Een ding valt op wanneer we Beerschot zien spelen: het lijkt alsof het team achterstevoren werd gebouwd. We zijn het gewoon dat trainers eerst de verdediging op orde zetten, maar bij Beerschot hebben we de indruk dat de drie mannen vooraan alles tot stand brengen.
Hernán Losada: ‘Je mag toch niet vergeten dat we de tweede periode in 1B wonnen met de beste verdediging van de competitie. We hadden het toen ontzettend moeilijk om te scoren en ik wist dat ik moest focussen op de verdediging om te kunnen promoveren. En tegelijk was ik van een ding zeker: met zes of zeven weken in het verschiet kon ik de ploeg op een manier laten voetballen die ik leuker vind. Met meer risico’s bij het uitvoetballen, een hogere pressing en een hoger aantal doelkansen.’
Was het belangrijk om de offensieve spelers optimale omstandigheden te geven om zich te ontplooien?
Losada: ‘Je moet een ploeg afstemmen op de spelers die het verschil maken. Mocht ik aan Tarik Tissoudali en Raphael Holzhauser vragen om terug te komen verdedigen tot het eigen strafschopgebied, dan zouden ze frisheid missen om vooraan hun ding te doen. Moeten ze meeverdedigen? Natuurlijk. En dat geldt voor iedereen. Zo zit het voetbal van vandaag in elkaar. Maar je moet wel een regeling vinden om de aanvallende spelers zo dicht mogelijk in stelling te brengen bij het doel van de tegenstander. Vanuit dat perspectief zijn we beginnen te bouwen aan de ploeg.’
Op zich maakt het mij niet uit dat de match goed of slecht afloopt.’
Je bent van een vijfmansverdediging overgeschakeld naar een verdediging met vier. Maar je hebt niet geraakt aan jouw drie aanvallers.
Losada: ‘Weet je waarom ik die herschikking heb gedaan? Omdat Ismaila Coulibaly in de ploeg is gekomen. Ik zag hem trainen en spelen en ik zou het van mezelf misdadig gevonden hebben om hem uit de ploeg te laten. Je moet flexibel zijn. En ik heb mij dus zitten afvragen hoe ik hem in het elftal kon droppen zonder de vrijheid van Musahi Suzuki, Tissoudali en Holzhauser af te nemen. Door die denkoefening te maken, vind je telkens nieuwe opties om met het team te spelen waarmee je het meeste kans maakt om wedstrijden te winnen.’
Hebben jouw ervaringen als speler jou ook aangespoord om de aanvallers veel speelruimte te geven? Over het algemeen willen jonge coaches over alles de controle houden en hebben ze meer de neiging om hun spelers op te zadelen met veel regels.
Losada: ‘Ik ben ook een controlfreak. Maar ik besef hoe belangrijk het is dat spelers op het veld van een zekere autonomie genieten. Ik wil niet het type trainer zijn dat langs de lijn staat te coachen met een joystick in de hand. Een speler krijgt richtlijnen, waarmee hij in zijn hoofd enkele scenario’s kan klaarzetten, maar hij moet uiteindelijk op het veld zijn verantwoordelijkheden nemen.’
Jouw werk bestaat er dus in om situaties te creëren waardoor een speler creatief uit de hoek kan komen?
Losada: ‘Een speler moet van twee zaken doordrongen zijn: dat een trainer hem de beste tools geeft om te winnen en dat hij tegelijk genoeg vrijheid krijgt om zijn eigen beslissingen te nemen. Het beste voorbeeld is de gelijkmaker van Kortrijk in de laatste minuten, toen heel de ploeg ermee instemde om de buitenspelval open te zetten. Het was niet nodig en het is verkeerd uitgedraaid. Maar ik ben blij dat mijn ploeg zelf dingen onderneemt op het veld. Op zich maakt het mij niet uit dat de match goed of slecht afloopt.’
Lees het volledige interview met Hernán Losada in Sport/Voetbalmagazine van 6 januari.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier