2019 was het jaar van de doorbraak voor Hernán Losada. Niet als speler, wel als trainer, want hij heeft sinds enkele maanden de touwtjes in handen bij Beerschot. Sport/Voetbalmagazine zocht hem op.
Nadat hij in maart 2018 – vlak na de verloren promotiefinale tegen Cercle Brugge – besliste om te stoppen met voetballen, vond hij meteen een nieuwe uitdaging in ons land: trainer worden. En waar anders dan bij zijn Beerschot? De club waar hij in 2006 neerstreek en tot twee keer toe terugkeerde (2011 en 2015). Eerst een jaartje als beloftetrainer en assistent van hoofdcoach Stijn Vreven, sinds midden oktober als T1. Het gaat snel voor de Argentijn.
Hernán Losada: ‘Al in mijn vorige interview met Sport/Voetbalmagazine, toen ik afscheid nam als profvoetballer, zei ik dat ik ooit hoofdtrainer wilde worden bij Beerschot. Ik voel me heel erg op mijn plaats hier.’
Geen schrik dat het te snel gaat?
‘Neen. Wanneer ben je klaar voor iets? Voor kinderen, het huwelijk? Ik heb tijdens mijn trainerscursus en als beloftetrainer veel gehad aan Marc Noë, mijn mentor. Ik kan ook terugvallen op een gevarieerde en gemotiveerde staf, met jonge, enthousiaste mensen zoals Will Still en Pieter Jacobs, en meer ervaren gidsen als Frank Dauwen en Patrick Nys. Ik steek enorm veel op van hen.
‘Het voorbije jaar heb ik bovendien de tijd en de mogelijkheid gehad om onze spelersgroep goed te analyseren. Ik ben ervan overtuigd dat er voldoende kwaliteit is en ik zie groeimarge, daarom heb ik ja gezegd toen ze me vroegen over te nemen van Stijn Vreven.’
Als assistent kan je de vriend zijn van de spelers, als T1 moet je plots de knopen doorhakken en jongens teleurstellen. Hoe lastig is die omschakeling?
‘Ook als assistent was die relatie al niet altijd evident, want met sommige spelers heb ik nog samengespeeld. Maar als je eerlijk bent in je communicatie en vaak de dialoog opzoekt, lukt dat best. Bij mijn aanstelling als T1 heb ik meteen met alle spelers in onze kern een individueel gesprek gevoerd. Ik wilde de klemtoon leggen op positivisme en durf. Op training probeer ik constant ondersteunend te zijn, zelfs als het niet loopt. Dat verlang ik ook van hen onderling.
‘Je mag ook geen angst hebben om moeilijke beslissingen te nemen: voor mijn eerste wedstrijd als T1 zette ik Raphael Holzhauser (de toptransfer en sterkhouder van Beerschot, nvdr) op de bank. Om even de druk van zijn schouders te halen. Het had een gunstig effect op hem en op de groep. Als coach moet je een groep laten samenspelen, maar ook spelers individueel beter maken.’
Kan je begrijpen dat het voor Vreven niet evident was om een assistent te hebben, een publiekslieveling bovendien, die zijn ambities niet onder stoelen of banken stak?
‘Zo was het niet. Mijn focus lag op de beloften en op mijn Pro License-opleiding, ik was lang niet alle trainingen van de A-kern aanwezig. Ik gaf wel mijn mening en heb Stijn altijd proberen helpen. Toen hij vorig seizoen niet zo sterk startte, hebben we hem met heel de staf verdedigd.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier