‘Het leerproces van Romelu Lukaku houdt nooit op’

Hoofdredacteur Jacques Sys kijkt nog eens terug op de interlands tegen Wales en Wit-Rusland en zag daar vooral een hoofdrol weggelegd voor topspits Romelu Lukaku.

Met een haperende verdediging zijn de Rode Duivels aan de WK-kwalificatiecampagne begonnen. Maar met een spits die een garantie voor doelpunten is en blijft. De manier waarop Romelu Lukaku zaterdag in Tsjechië de gelijkmaker aantekende, na een schitterende assist van Kevin De Bruyne, was van een ongemeen hoog niveau, een perfecte combinatie van kracht en techniek.

Was het juist geen gebrekkige techniek en slordige balaanname die Lukaku lang als ballast met zich meesleepte? Nog altijd heeft de spits het gevoel dat hij zich aan de buitenwereld moet bewijzen en in dit land onvoldoende geapprecieerd wordt. Hij draagt wat dat betreft de sporen van zijn jeugdjaren met zich mee toen hij op het veld geregeld werd uitgescholden en zelfs al eens wenend van het terrein stapte. Veel is er sindsdien gebeurd. Maar het is alsof Lukaku nog altijd een rugzak met zich meedraagt die hij maar niet kan afschudden. Vandaar dan ook dat hij zich al eens liet ontvallen na het EK een punt te willen zetten achter zijn carrière als Rode Duivel. Al zal hij dat nooit doen. Daarvoor is de ambitie te groot.

Weinig voetballers in wie het vuur zo brandt als Romelu Lukaku: 59 goals in 90 interlands. Steeds weer legt hij zich hogere doelen op en plaatst hij zich onder een haast moordende druk. Alsof hij in elke wedstrijd weer de buitenwereld van zijn kwaliteiten moet overtuigen. De spits is geobsedeerd door records en cijfers.

Een andere voetballer werd Romelu Lukaku sinds hij vanaf augustus 2019 bij Inter speelt. Hij voelde daar het vertrouwen van trainer Antonio Conte die fel op zijn komst had aangedrongen. Een coach die hem verantwoordelijkheid geeft, die hem als het ware liefde geeft, dat heeft de gevoelige Lukaku nodig. Conte paste de manier van voetballen zelfs aan de spits aan. Hij ging met Inter 20 meter lager voetballen om Lukaku’s snelheid optimaal te gebruiken. Inter domineert de Italiaanse competitie (zes punten voorsprong op AC Milan en een match minder) en Lukaku is daarbij de absolute troefkaart, hij draagt de ploeg in zijn eentje. Romelu leerde in Italië ook op een andere manier met zijn voeding om te gaan. Het maakt hem veel scherper.

Romelu Lukaku is intussen 27 jaar. Hij legt ook de focus op het komende EK. Maar de vraag rijst in hoeverre hij zich in zijn geldingsdrang niet gaat voorbij lopen, hoe lang hij die hoge trainingsintensiteit nog zal kunnen opbrengen. Het ligt niet in de aard van Lukaku om zichzelf te sparen, hij beweegt zich als een stuk opgejaagd wild door de voetbalwereld. Nog steeds wil hij op elke training de beste zijn. Draaien, keren, kaatsen, hij deed het al in zijn beginperiode bij Anderlecht toen hij in een multiculturele wereld helemaal open bloeide, hij doet het nu nog met dezelfde gretigheid. Zijn leerproces houdt nooit op. Hij blijft werken aan het ontwikkelen van zijn technische vaardigheden.

Bijna twaalf jaar is het intussen geleden dat Romelu Lukaku in de eerste ploeg van Anderlecht debuteerde. In een dubbele testwedstrijd voor de titel liet Ariël Jacobs hem na 69 minuten op Standard invallen. Lukaku was net zestien geworden, een kind in het lichaam van een reus. Twijfels waren er toen over hem. Het is de vaste begeleider in de carrière van Romelu Lukaku. Zoals ook toen hij voor 74 miljoen euro de overstap maakte van Manchester United naar Inter en een aantal mensen hem een atypische spits voor de Italiaanse competitie vonden.

Nu stevent hij met Inter op de titel af. En wil hij straks op het Europees platform schitteren. Zijn trofeeënkast mag best uitgebreid worden: daar staat alleen een titel met Anderlecht op en een FA Cup met Chelsea.